Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat x. Capittel.

1. Een voorrede des elfsten cap. daerinne der goeden Engel strijdt met den boosen, ter verdedinge der menschen, ende van waer het koemt, dat het aen der heeren houen, so qualick toegaet, aenghetooghet wert.

A.1

INden derden Iare des Konincx Cores wt Persen, wert den Daniel, ^a die Beltsazer hiet, wat gheopenbaert, dat ghewisse is, ende ^b† van grooten saken: ende hy merckede daerop, ende verstont het ghesichte wel.

a Dan. 1.a.7. ende 2.c.26.

b† And. daer is noch een langhe tijt henen.

2

Terseluer tijdt, was ick Daniel truerich dry weken lanck.

3

Ick en att gheene noodelicke spijse, vleesch ende wijn en quam in mynen mondt niet, ende en salfde my oock noyt, ⁺ tot dat de dry weken omme waren.

+ Cores.

4

Inden vier ende twintichsten daghe der eerster maent, was ick by den grooten water ^c Hidekel,

c Gene. 2.b.14.

5

^d Ende hief myne ooghen op, ende sach: ende siet, daer stont een man in lijnenwade, ende hadde eenen gulden gordel om syne lendenen.

d Danie. 7.a.9. Apocal. 1.b.12.

6

Sijn lijf was ghelijck als een Turkoys, zijn aenschijn sach als een blixem, syne ooghen als een vyerige fackel, syne armen ende voeten, als een ^e gloeyendich metael, ende ^f† syne reden was ghelijck als een groot ^g ghedeune.

e Dat is, helle, klaer ghepollijst.

f† And. het gheluydt zijnder woorden, was, als het geluyt eender menichte.

g Of, geluyt, geclanck.

7

^h Maer ick Daniel sach sodanich ghesichte alleene, ende de mannen die by my waren, die en sagens niet: doch viel een groot verschricken op haer, dat sy vloden, ende hen verstaken.

h Dan. 3.k.91. Act. 9.a.7.

8

Ende ick bleef alleene, ende sach dit groote ghesichte: daer en bleef Ia gheene kracht in my, ende ick wert gantsch ⁱ mistaltich, ende en hadde gheene kracht meer.

i Of, onghestalt

9

Ende ick hoorde syne reden, ende in dien als ickse hoorde, ^k† sanck ick neder op mijn aenghesichte, ter Aerden.

k† And. ontsliep ick op mijn aengesicht, ende mijn aengesicht [was] op de Aerde.

B.10

Ende siet, een hant roerde my aen, ende halp my op de knyen, ende op de handen,

11

Ende sprack tot my: ^l Du lieue Daniel, mercket op de woorden, die ick met dy spreke, ende richtet dy op, want ick ben als nu tot dy ghe-

l Danie. 9.c.21.

[fol. 66v]

sonden, ende doe hy sulcks met my sprack, richtede ick my op, ende ^m tzitterde.

m Dat is, schudde ende beefde.

12

Ende hy sprack tot my: Vreeset dy niet Daniel: want vanden eersten dage aen, doe du van herten begheerdest te verstaen, ende dy castijedest voor dynen Gode, zijn dyne woorden verhoort, ende ick ben om dynent wille herwaerts ghekomen.

13

Doch de ⁿ Vorst des Koninckrijcx in Persenlandt, heeft my een ende twintich daghen lanck wederstaen, ende siet, ^o Michael der voorneemsten Vorsten een, quam my te hulpe: doe behieldt ick den strijdt by den Koninck in Persen.

n Een Konincklicke Hofduyuel, 1.Thessal. 2.b.18.

o Iosue 5.b.13. Dan. 12.a.1.

14

Nu Ia kome ick, op dat ick dy berichte, hoe het dynen volcke hiernamaels gaen sal: ^p want dat ghesichte sal na sommigher tijdt gheschieden.

p Habac. 2.a.3.

15

Ende als hy sulcks met my sprack, sloech ick mijn aenghesichte neder na der Aerden, ende swech stille.

16

Ende siet, eener ghelijck eenen mensche ^q roerde myne liepen aen: doe dede ick mynen mondt op, ende sprack, ende seyde tot dien, die voor my stondt: Mijn Heere, myne lidtmaten beuen my ouer den ghesichte, ende ick en hebbe gheene kracht meer.

q Iesaie. 6.a.7. Ierem. 2.a.9.

17

Ende hoe kan de knecht mijns Heeren met mynen Heere spreken, de wijle dat daer nu gheene kracht meer in my en is, ende en hebbe oock gheenen adem meer?

18

Doe roerde my wederom eener aen, ghelijck als een menschen ghestalt, ende sterckte my,

19

Ende sprack: Vreeset dy niet, ^t du lieue man: vrede zy met dy, ende weest ghetroostet: ende als hy met my sprack, vermandde ick my, ende sprack, Mijn Heere spreket, want du hebst my ghestercket.

t Dan. 9.c.23

C.20

Ende hy sprack: ⁺ Weetstu oock, waeromme ick tot dy ghekomen ben? als nu wil ick weder henen, ende met den Vorst in Persenlandt strijden: ende wanneer ick wech trecke, siet, so sal de Vorst wt Griecken lant komen.

+ Siet hoe de Engelen voor ons handelen, by den grooten heeren.

21

Doch wil ick dy kondt doen, wat daer gheschreuen staet, dat ghewislick gheschieden sal: ende daer en is niemandt die my helpet teghen ghene, dan alleene uwe Vorst Michael.

A.1

^s Want ick stont oock by hem, inden eersten Iare Darius des Meden, op dat ick hem holpe, ende hem sterckede.

s Cap. xi. by den anderen.

2

Ende nu wil ick dy aentooghen, wat ghewisse gheschieden sal.