Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Straffe God, die met grooter heyrkracht teghen Gods volck (8. na dien het wt der Babilonischer geuanckenisse weder int landt ghekomen is) daerop koemt, ende dat selue vyandtlicken beangstet. | |
A.1ENde des Heeren woordt gheschiedde tot my, ende sprack: | |
2Du menschen kindt, wendet dy tegen Ga naar margenoota Gog, Ga naar margenoot+ die inden lande Magog is, ende de ouerste Vorst in Mesech ende Thubal, ende propheteert van hem, | |
3Ende spreeckt: So spreeckt de Heere Heere: Siet, ick wil aen dy Gog, die du de ouerste Vorst bist, van den heeren in Mesech ende Thubal, | |
4Siet, ick wil dy omme Ga naar margenootb krommen, ende wil dy eenen thoom in den mondt doen, ende wil dy daerwt voeren, met alle dynen Heyre, peerdt ende man, die alle wel ghekleedet zijn, ende harer is eenen grooten hoop, die altemale tartschen, ende schilden ende sweerden voeren. | |
5Du brenghest met dy Ga naar margenootc Persen, Moorlieden ende Lybiers, die altemale schilden ende helmen voeren. | |
6Daertoe Ga naar margenootd Gomer ende al zijn Heyr, met tsamen den huyse Thogarma, dat teghent Noorden leyt, met alle synen Heyre: Ia du brenghest een groot volck met dy. | |
7Wel aen, rustet dy wel, du ende alle dyne hoopen, die by dy zijn, ende weest du haer Ga naar margenoote† Hooftman: Na langher tijdt saltu te huys ghesocht worden. | |
8Ter lester tijdt saltu komen in het landt, dat van den sweerde weder ghebracht, ende wt velen volcken te samen ghekomen is, namelicken, op den bergen Israels, welcke lange tijdt woest gheweest zijn, ende nu wtgheuoeret van velen volcken, ende alle seker woonen. | |
9Du salt daerop trecken, ende daer henen komen met grooten storme, ende salt zijn, als eene wolcke, om het landt te bedecken, du ende alle dijn Heyr, ende dat groote volck met dy. | |
B.10So spreeckt de Heere Heere, Ter dier tijdt, saltu dy sulcks voornemen, ende salt het boose in den sinne hebben, | |
11Ende dencken: Ick wil dat landt sonder mueren oueruallen, ende ouer die komen, die seker ende stille woonen, als die alle sonder mueren daer sitten, ende hebben noch grendel noch poorte. | |
12Op dat du roouen ende plonderen moghest, ende dyne handt laten gaen ouer de verstoorden, die weder bewoonet zijn: ende ouer dat volck, dat wt den Heydenen te samen gherapet is, ende hen ter neeringhe ende goederen geschicket heeft, ende midden in den lande woonet. | |
13Het Rijcke Arabia, Ga naar margenootf Dedan ende de kooplieden op de Zee, ende alle Gheweldigen, ende die aldaer zijn, sullen tot dy seggen: Ick meyne ymmers du zijst Ga naar margenootg recht ghekomen, te roouen, ende hebst dyne hoopen versamelt te plonderen: op dat du wech nemest, siluer ende gout, ende versamelst vee ende goeders, ende grooten roof drijuest. | |
[Folio 57v]
| |
14Daerom so propheteert du menschen kindt, ende spreeckt tot Gog: So spreect de Heere Heere: Is het niet also? dat du salt mercken, wanneer mijn volck Israels seker woonen sal, | |
15So saltu komen van dyner plaetse, namelicken van den eynden teghent Noorden, du ende groot volck met dy, alle te peerde, eenen grooten hoop, ende een machtich Heyr. | |
16Ende salt daer op trecken ouer mijn volck Israels, als een wolcke, die het landt bedecket: sulcks sal ten laetsten tijden gheschieden: ick wil dy doch daeromme in mijn landt komen laten, op dat my de Heydenen bekennen, hoe ick aen dy, O Gog, gheheylicht worde voor haren ooghen: | |
17So spreeckt de Heere Heere: Du bist het, van dien ick in voortijden gheseydt hebbe, door myne dienaers de Propheten in Israel, die ter seluer Ga naar margenootg† tijdt propheteerden, dat ick dy ouer haer komen laten woude. | |
18Ende het sal gheschieden ter dier tijdt, wanneer Gog komen sal ouer het landt Israels, spreect de Heere Heere, sal op trecken, Ga naar margenooth mynen toorne, in myner grimmicheyt. | |
19Ende ick spreke sulcks in mynen Ga naar margenooti ijuer, ende den vyere mijns toorns: want ter seluer tijdt, sal groot beuen zijn in den lande Israels. | |
C.20Ga naar margenootk Dat voor mynen aenghesichte beuen sullen de visschen in der Zee, de voghelen onder den Hemel, het vee op den velde, ende alles wat hem verrueret ende beweghet op den lande, ende alle menschen, die op der Aerden zijn: ende de berghen sullen omghekeeret worden, ende de Ga naar margenootl† wanden ende alle mueren, neder vallen. | |
21Ick wil doch ouer hen roepen, dat sweerdt, op alle myne berghen, spreeckt de Heere Heere, Ga naar margenootm dat eens yeghelicken sweerdt, sal teghen den anderen zijn. | |
22Ende ick wil hen richten met pestilencie ende bloedt, ende wil reghenen laten, slachreghen met haghel, vyere ende Ga naar margenootn solpher, op hem ende zijn Heyr, ende op dat groote volc, dat met hem is. | |
23Also wil ick dan heerlick, Heylich, ende bekendt worden, voor velen Heydenen, dat sy gewaer worden sullen, dat ick de Heere ben. |
|