Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxvij. Capittel.

1. Der vorighen belofte, van der Ioden te huyskoemst, waerheyt, wort door een onmoghelicker ende grooter (namelicken, de opstandinghe der dooden lichamen) bewesen, 15. Israel wordt met Iuda vereenicht, 24. ende Christus, een eenich Koninck ende Herder zijns eenighen gheloouighen volcks, ingheuoert.

A.1

ENde des Heeren handt quam ouer my, ⁺ ende voerde my henen wt in den gheeste des Heeren, ende settede my op een wijt veldt, dat vol beenders lach.

+ Van de opstandinghe der dooden, propheteert de Propheet.

2

Ende hy voerde my ^a allenthaluen daer door, ende siet, [der beenders] lach gantsch vele op den velde: ende siet, sy waren seer verdorret.

a Of, oueral, allomme

3

Ende hy sprack tot my: Du menschen kindt, meynstu oock, dat dese beenders weder leuendich worden? ende ick sprack: Heere Heere, dat weetstu wel.

4

Ende hy sprack tot my: Propheteert van desen beenderen, ende spreeckt tot hen: Ghy verdorrede beenders, hoort des Heeren woort:

5

So spreeckt de Heere Heere, van desen beenderen: Siet, ick wil eenen adem in v brenghen, dat ghy sult leuendich worden.

6

Ick wil v aderen gheuen, ende vleesch laten ouer v wassen, ende met eener huydt ouertrecken, ende wil v ^b adem gheuen, dat ghy wederleuendich wordt: ende sullet ghewaer worden, dat ick de Heere ben.

b Genes. 2.a.7.

7

Ende ick propheteerde, als my beuolen was: ende siet, ^c doe wert daer een groot bulderen, als ick propheteerde: ende siet, het verruerde hem, ende de beenders quamen weder te samen, een yeghelick tot synen beenders.

c 1.Corinth. 15.a.4.

8

Ende ick sach, ende siet, daer wiessen aderen ende vleesch op, ende hy ouertoochse met eener huydt: daer en was Ia noch gheenen adem in.

9

Ende hy sprack tot my: Propheteert ten winde, propheteert du menschen kint, ende spreeckt ten winde: So spreeckt de Heere Heere: Windt koemt hiertoe van de vier Winden, ende blaset dese ghedoodde aen, dat sy weder leuendich worden.

B.10

Ende ick propheteerde, als hy my beuolen hadde: doe quam een adem in haer, ende sy werden weder leuendich, ende richteden hen op hare voeten? ende harer was een gantsch groot heyr.

[fol. 57r]

11

Ende hy sprack tot my: Du menschen kindt, dese beenders zijn het gantsche huys Israels: siet als nu spreken sy: Onse beenders zijn verdorret, ende onse hope is verloren, ende het is met ons wte.

12

Daerom propheteert ende spreeckt tot hen: So spreeckt de Heere Heere: Siet, ick wil uwe dooden grauen opdoen, ende wil v, mijn volck, wt den seluen daerwt halen, ende v int landt Israels brenghen.

13

Ende sullet ghewaer worden, dat ick de Heere ben, wanneer ick uwe dooden grauen gheopent, ende v, mijn volck, wt den seluen daerwt ghebracht hebbe.

14

Ende ick wil mynen Gheest in v gheuen, dat ghy weder leuen sullet, ende wil v in uwe landt setten: ende sullet ghewaer worden, dat ick de Heere ben: ick spreke het, ende doe het oock, spreeckt de Heere.

15

Ende des Heeren woordt geschiedde tot my, ende sprack:

16

Du menschen kindt, neemt dy een hout, ende schrijft daerop: Des Iuda ende der kinderen Israels, met tsamen haren toeghedanen: ende neemt noch een hout, ende schrijft daerop: Des Ioseph, namelicken, het hout Ephraim, ende des gantschen huyses Israels, met tsamen haren toeghedanen.

17

Ende doet dat eene tot den anderen tsamen, dat het een hout worde in dyner handt.

18

So nu dijn volck tot dy seggen sal, ende spreken: Wiltu ons niet kondt doen, wat du daermede meynest?

19

So spreect tot hen: So spreeckt de Heere Heere: ^d Siet, ick wil dit hout Iosephs, dat daer is in Ephraims handt, nemen, met tsamen haren ^e vrienden, den stammen Israels, ende wilse tot den houte Iuda doen, ende een hout daerwt maken, ende sullen een zijn in myner handt.

d Hosee. 1.b.11.

e Of, maghen, toeghedanen.

C.20

Ende salt also de houten, daer du op gheschreuen hebst, in dyner handt houden, dat sy het aensien.

21

Ende salt tot hen segghen: So spreeckt de Heere: Siet, ick wil de kinderen Israels halen, van den Heydenen, daer sy henen ghetoghen zijn, ende wilse ^f allenthaluen versamelen, ende wilse weder in haer landt brenghen.

f Of, oueral, alomme.

22

^g Ende wil een eenich volck van hen maken, in den lande op den gheberchte Israels, ^h ende sy sullen al te samen eenen eenighen Koninck hebben, ende en sullen niet meer twee volcken, noch in twee Koninckrijcken ghedeylet zijn.

g Iere. 10.b.16. Ephe. 2.b.13.

h Ioan. 10.b.16. Iesa. 40.b.11. Iere. 23.a.5. Hesek. 34.c.23. Dani. 9.c.25. Ioan. 1.e.45. ende 10.b.11.

23

Sullen hen oock niet meer verontreynighen met haren Afgoden ende grouwelen, ende allerley sonden: ick wil hen daerwt helpen wt allen plaetsen, daer sy ghesondicht hebben, ⁱ ende wilse reynighen, ^k ende sullen mijn volck zijn, ende ick wil haer God zijn.

i Iesa. 4.a.4. Ephe. 5.b.16.

k Iere. 24.a.7. ende 30.c.22. Hebr. 8.b.10.

24

^l Ende mijn knecht Dauid sal hare Koninck, ende harer aller eenighe ^m Herder zijn: ende sullen wandelen in mynen rechten, ende myne geboden houden, ende daerna doen.

l Iesa. 40.b.11. Iere. 33.b.15.

m Hesek. 34.b.12.c.23. Ioan. 10.b.11. 1.Pet. 2.c.25. ende 5.a.4. Psalm. 23.a.1.

25

Ende sy sullen weder in den lande woonen, dat ick mynen knechte Iacob ghegeuen hebbe, daer uwe vaders inne ghewoonet hebben: sy ende hare kinderen, ende kinds kinderen, sullen daer inne woonen eewichlick, ⁿ ende mijn knecht Dauid, sal eewichlick haer Vorst zijn.

n Dani. 9.c.25. Ioan. 12.d.34. Psalm. 108.a.9. ende 117.

26

^o Ende ick wil met hen een verbondt der ghenade maken, dat sal een eewich verbondt zijn met hen: ende wilse onderhouden ende vermeeren, ende mijn Heylichdom sal onder hen zijn eewichlick.

o Iesa. 55.a.3.

27

^p Ende ick wil onder hen woonen, ^q ende wil haer God zijn, ende sy sullen mijn volck zijn,

p Leuit. 26.b.11. 2.Corin. 6.b.16.

q Iere. 24.a.7. ende 30.c.22. ende 31.d.33. Hebr. 8.b.10. Apoc. 21.a.3.

28

Dat oock de Heydenen sullen ghewaer worden, dat ick de Heere ben, die Israel heylich maket, wanneer mijn Heylichdom eewichlick onder hen zijn sal.