Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxiiij. Capittel.

1. Met bescheldinge ontrouwer Herders, die alleen haer eyghen soecken, 7. beloeft de Heere, hy wil hemseluen syner kudde aennemen, haer versamelen, ende op de schalckheyt, die sommighe onder hen begaen, achtinghe hebben, 23. gheloeft daer beneuen den waren Herder Christum, ende met hem ghenoechtighen vrede.

A.1

ENde des Heeren woordt gheschiedde tot my, ⁺ ende sprack:

+ Teghen de Pastoren.

2

Du menschen kindt, propheteert teghen de Herders Israels, propheteert ende spreect tot hen: So spreeckt de Heere Heere: ^a Wee den Herders Israels, die henseluen weyden: sullen niet de Herders de kudde weyden?

a Hesek. 13.a.3. Ierem. 14.b.13. ende 23.a.1. Miche. 3.a.5.

3

Doch ghy etet het vet, ende bekleedet v met der wolle, ende slachtet het ghemestede, doch de schapen en willet ghy niet weyden.

4

Der swacken en ^b neemt ghy niet waer, ende de krancken en heylet ghy niet, het verwondde en verbindet ghy niet, het ^c verbijsterde en halet ghy niet weder, ende het verlatene en soect ghy niet, ^d maer strenghe ende harde heerschet ghy ouer haer.

b 1.Pet. 5.a.3. 2.Corint. 2.a.2. Luc 22.c.26.

c Of, dwalende

d 1.Pet. 5.a.3. Iesai. 52.a.9.

5

Ende myne schapen zijn verstroyet, als die gheenen Herder en hebben, ende zijn allen wilden ghedierten ter spijse gheworden, ende gantsch verstroyet.

6

Ende gaen verbijstert hier ende daer op den berghen, ende op den hooghen kleynen berghen, ende zijn op den gantschen lande verstroyet: ende daer en is niemandt, die na hen vraecht of harer achtet.

7

Daeromme hooret ghy Herders des Heeren woordt:

8

So warachtich als ick leue, spreeckt de Heere Heere, dewijle ghy myne schapen latet ten rooue, ende myne kudde, allen wilden ghedierten ter spijse worden, dewijle sy gheenen Herder en hebben, ende myne Herders na myne kudde niet en vraghen, maer zijn sulcke Herders, die henseluen weyden, maer myne schapen en willense niet weyden:

9

Daeromme ghy Herders hooret des Heeren woordt:

B.10

So spreeckt de Heere Heere: Siet, ick wil aen de Herders, ende wil myne kudde van haren handen eysschen: ende wil het met hen een eynde maken, dat sy niet meer en sullen Herders zijn, ende en sullen henseluen niet meer weyden: ick wil myne schapen ^e† verlossen wt haren monde, dat syse voort aen niet meer verslinden en sullen.

e† And. wtrucken, redden

11

Want so spreeckt de Heere Heere: ^f Siet, ick wil my myner kudde selfs aennemen, ende soecken.

f Ioan. 10.b.11. Hebr. 13.c.20. 1.Pet. 2.c.25. ende 5.a.4. Iesai. 40.b.11.

12

Als een Herder syne schapen soect, wanneer sy van syner kudde verbijstert zijn, also wil ick myne schapen soecken, ende wilse verlossen van allen plaetsen, daer sy henen verstroyet waren, ter tijdt, doe het doncker ende duyster was.

13

Ick wilse ^g† wtuoeren van allen volcken, ende wt allen landen versamelen, ende wilse in haer landt leyden, ende wilse weyden op den bergen Israels, ende in allen landouwen, ende op allen bewoonlicken plaetsen des landts.

g† An. wttrecken

14

Ick wilse op de beste weyde brenghen, ende hare koyen sullen op den hooghen berghen in Israel staen: aldaer sullen sy in bequamen koyen ligghen, ende vette weyde hebben, op den berghen Israels.

15

Ick wil selfs myne schapen weyden, ende ick wilse ^h legheren, spreeckt de Heere.

h Of, doen rusten,

16

ⁱ Ick wil het verloren weder soecken, ende het ^k verbijsterde weder brenghen, ende het verwondede verbinden, ende des swacken waer nemen: ende wat vet ^l† ende sterck is, wil ick bewaren, ende wil harer pleghen, als het recht is.

i Ierem. 50.a.6. Luc. 4.b.18. ende 19.b.10. Ioan. 10.b.11

k Ofte, verdwalende

l† And. is, ende hem syner stercte ouerheft, wil ick wtroeyen, ende etc.

17

Doch tot v myne kudde, spreeckt de Heere Heere also: Siet, ^m ick wil richten tusschen schaep ende schaep, ende tusschen den rammen ende bocken.

m Matt. 25.d.32.

18

Isset niet ghenoech, dat ghy so goede weyde hebbet, ende so oueruloedighen, dat ghyse met voeten tredet? ende so schoone bornen te drincken, so oueruloedighen, dat ghy daer in tredet, ende haer onreyn maket?

19

Dat myne schapen eten moeten, wat ghy met uwen voeten vertreden hebbet, ende drincken, wat ghy met uwen voeten onreyn ghemaeckt hebbet.

C.20

Daerom so spreeckt de Heere Heere tot hen: Siet, ick wil richten tusschen den vetten ende magheren schapen.

21

Daerom dat ghy springhet met den voeten, ende de swacken van v stootet, met uwen hoornen, tot dat ghyse alle van v verstroyet.

22

Ende ick wil myner kudde helpen, dat sy niet meer en sullen ten rooue worden, ende wil richten tusschen schaep ende schaep.

23

ⁿ Ende ick wil hen eenen eenighen Herder ^o verwecken, diese weyden sal, namelicken, mynen knecht ^p Dauid, die salse ^q weyden, ende sal haer Herder zijn.

n Iesai. 40.b.11. Danie. 9.c.24. Ioan. 1.e.45. ende 10.b.11.

o Of, opwecken,

p Ierem. 30.a.9. Actu. 2.c.22.

q Mich. 5.a.4.

24

Ende ick de Heere, wil haer God zijn, doch mijn knecht Dauid, sal de Vorst onder hen zijn: dat segghe ick de Heere.

25

Ende ick wil een verbondt des vreedts met hen maken, ende alle boose ghedierten wt den lande wtroeyen, dat sy seker woonen sullen in der woestijne, ende in den woude slapen.

26

Ick wilse, ende alle myne kleynen berghen rontom, seghenen, ende op haer reghenen laten ter rechter tijdt, ^r dat sullen ghenadighe reghenen zijn.

r Deute. 11.b.14. ende 28.b.12. Ioel. 2.c.23.

[fol. 56r]

27

Dat de boomen op den velde hare vruchten brenghen, ende het landt syne vrucht gheuen sal, ende sy sullen seker op den lande woonen: ende sullen ghewaer worden, dat ick de Heere ben, wanneer ick haer iock verbroken, ende ^s† haer verlosset hebbe van der handt, der ghenen, dien sy dienen moesten.

s† an. wtgheruckt

28

Ende sy en sullen niet meer den Heydenen ten rooue worden, ende gheen gedierte op Aerden en sal haer meer verslinden, maer sullen seker woonen, sonder alle vreesen.

29

Ende ick wil hen een beroemde plante verwecken, dat sy niet meer en sullen hongher lijden in den lande, ende hare smaetheyt onder den Heydenen, niet meer draghen en sullen.

D.30

Ende sullen gewaer worden, dat ick de Heere hare God, by hen ben, ende dat sy van den huyse Israels mijn volck zijn, spreect de Heere Heere.

31

^t Ia ghy menschen, sullet de kudde myner weyde zijn, ^u ende ick wil uwe God zijn, spreect de Heere Heere.

t Psalm. 95.a.7. ende 100.a.3. ende 106.a.9. Ioan. 1.b.11.

u Hebre. 8.b.10.