Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxiij. Capittel

1. Het Ampt eens waren Herders in den volcke, 12. den afuallighen rechtueerdighen en helpet syne vorighe vroomheyt niet, ende den boetueerdighen sondaer, en schadet zijn vorighe Godloose wesen niet, 21. straffe der ouerghebleuenen in den lande, na der verstooringhe Ierusalems, 30. Item, der verspotters des Godlicken woordts.

A.1

ENde des Heeren woordt gheschiedde tot my, ⁺ ende sprack:

+ Vanden Wachters oft Pastoren.

2

Du menschen kindt, predickt teghen dijn volck, ende spreeckt tot hen: Wanneer ick een sweert ouer het landt brenghen soude, ende het volck in den lande, name eenen man onder hen, ende makeden hem tot haren ^a Wachter.

a 2.Reg. 9.b.17.

3

Ende hy saghe het sweerdt komen ouer het landt, ende bliese de trompetten, ende waerschouwede het volck.

4

Wie nu der trompetten geluydt hoorde, ende en woude hem niet waerschouwen laten, ende het sweert quame, ende name hem wech: desseluen bloet zy op synen kop.

5

Want hy heeft der trompetten gheluydt ghehoort, ende en heeft hem dannoch niet waerschouwen laten, daerom zy zijn bloedt op hem: wie hem daerenteghen waerschouwen laett, die sal zijn leuen daer van brenghen.

6

Wanneer nu de Wachter het sweert saghe komen, ende de trompetten niet en bliese, noch zijn volck waerschouwede, ende het sweerdt quame, ende name sommighe wech: deselue worden wel om harer sonde wille wech genomen, doch haer bloet, wil ick van des Wachters hant eyschen.

7

^b Ende nu, du menschen kindt, ick hebbe dy tot eenen Wachter ghesettet ouer het huys Israels, wanneer du wat wt mynen monde hoorest, dat duse van mynentwegen waerschouwen salt.

b Hesek. 3.b.17.

8

Wanneer ick nu tot den Godloosen segghe: Du Godloose moest des doots steruen: ende du en segst hem sulcks niet, dat hem de Godloose waerschouwen late, voor synen wesen, so sal de Godloose wel om zijns Godloosen wesens wille, steruen, doch zijn bloedt wil ick van dyner handt eyschen.

9

^c Waerschouwestu daerentegen den Godloosen voor synen wesen, dat hy hem daer van bekeere, ende hy hem van synen wesen niet en wil bekeeren, so sal hy om syner sonde wille steruen, ende du hebst dijn ziele ^d† ghelosset.

c Actu. 20.c.26.

d† an. gesalueert, gheurijet.

B.10

Daerom du menschen kint, segget den huyse Israels: Ghy spreeckt also: Onse sonde ende misdaet liggen op ons, dat wy daer onder vergaen, hoe konnen wy dan leuen?

11

So spreect tot hen: ^e So warachtich als ick leue, spreeckt de Heere Heere, ick en hebbe ^f gheen welgeuallen aen den doot des Godloosen, maer dat hem de Godloose bekeere van synen wesen, ende leue: so bekeeret v doch nu, van uwen boosen wesen: waerom willet ghy steruen, ghy van den huyse Israels?

e God begheert niet den doot, maer de beteringhe der sondaers. 2.Sam. 14.b.14. Hesek. 18.d.32. Sapien. 1.b.13.

f Iesai. 55.a.7.

12

Ende du menschen kindt, spreeckt tot dynen volcke: ^g Wanneer een rechtueerdige wat quaets doet, so en sal het hem niet helpen, dat hy vroom geweest is: ende wanneer een Godloose vroom wordt, so en salt hem niet schaden, dat hy Godloos gheweest is: so en kan oock de rechueerdighe niet leuen, wanneer hy sondighet:

g Hesek. 18.c.24.

13

Want wanneer ick tot den rechtueerdigen spreke: Hy sal leuen: ende hy verlaett hem op syne gerechticheyt, ende doet wat quaets, so sal alle syner vromicheydt niet ghedacht worden, maer hy sal steruen in syner boosheyt, die hy doet.

14

^h Ende wanneer ick tot den Godloosen spreke: Hy sal steruen: ende hy bekeeret hem van syner sonde, ende doet wat recht ende goet is,

h Iesai. 55.a.7. Ierem. 18.a.7.

15

Also, dat de Godloose het pant weder geeft, ende betalet, wat hy gerooft heeft, ende na den woorde des leuens wandelt, dat hy niet quaets en doet, so sal hy leuen ende niet steruen.

16

Ende ⁱ alle syner sonde, die hy gedaen heeft, en sal niet gedacht worden: want hy doet nu wat goet ende recht is, daerom sal hy leuen.

i Hesek. 8.b.11.

17

^k Noch spreeckt dijn volck: De Heere en oordeelt niet recht, so sy doch onrecht hebben.

k Hesek. 18.c.25.

18

Want so hem de rechtueerdighe keeret van syner gherechticheyt, ende doet wat quaets, ^l† so sterft hy ^m billicken daerom.

l† An. hy sal door deselue steruen.

m Ofte, ymmers met rechte,

19

ⁿ Ende ^o† so hem de Godloose bekeeret, van synen Godloosen wesen, ende doet wat recht ende goet is, so sal hy Ia billicken leuen.

n Hesek. 3.b.11.

o† An. wanneer

C.20

Noch spreeckt ghy: De Heere en oordeelt niet recht, ^p so ick doch v van den huyse Israels eenen yeghelicken na synen wesen oordeele.

p Psalm. 62.b.13. Ierem. 7.b.10. ende 32.b.19. Matth.16.c.27. Roman. 2.a.6. ende 14.b.12. 1.Corinth. 3.a.8. 2.Corint. 5.b.10. Gala. 6.a.5. Apocal. 2.c.23. ende 22.b.12.

21

Ende het begaf hem in den twaelfsten Iare onser geuanckenisse, aen den vijfthienden dage der thiender maendt, quam tot my een die ontloopen was van Ierusalem, ende sprack: De stadt is gheslaghen.

22

Ende de hant des Heeren was ouer my, des auonts, eer die ontloopene quam, ende dede my mynen mondt op, tot dat hy des morghens tot my quam: ende dede my mynen mondt op, also, dat ick niet meer swijghen en konde.

23

Ende des Heeren woort gheschiedde tot my, ende sprack:

24

Du menschen kindt, de inwooners deser woestijne inden lande Israels, ⁺ spreken also: Abraham was een eenich man, ende eruede dit lant: doch onser is vele, so hebben wy Ia het lant billicker.

+ Abraham.

25

Daerom spreect tot hen: So spreeckt de Heere Heere: ^q Ghy hebbet bloedt ^r ghegheten, ende uwe ooghen opgheheuen tot den Afgoden, ^s ende bloedt vergoten: ende ghy meynet, ghy willet het landt besitten?

q Leuit. 17.b.14.

r Of, verslonden,

s Deut. 5.b.17.

[fol. 55v]

26

Ia ghy varet altoos voort met moorden, ende doet grouwelen, ende deen schendet den anderen zijn wijf, ende meynet, ghy willet het landt besitten?

27

So spreeckt tot hen: So spreect de Heere Heere: So warachtich als ick leue, alle die in der woestijnen woonen, sullen door het sweert vallen: ende wat op den velde is, wil ick den ghedierten te verslinden gheuen, ende die in den sterckten ende speloncken zijn, sullen ^t aen der pestilencie steruen.

t Of, van

28

Want ick wil het landt gantsch verwoesten, ende syner hooueerdije ende macht, een eynde maken: dat het gheberchte Israels so woest worde, dat daer niemant ouer en gae.

29

^u Ende sullen ghewaer worden, dat ick de Heere ben, wanneer ick het landt gantsch verwoestet hebbe, om alle harer grouwelen wille, die sy doen.

u Hesek. 25.b.17.

D.30

Ende du menschen kindt, dijn volck spreeckt teghen dy, aen den wanden ende huysdeuren, ende deen spreeckt Ia ten anderen: Lieuer koemt ende latet ons hooren, wat de Heere seyt.

31

Ende sy sullen tot dy komen, in de versamelinghe, ende voor dy sitten, als mijn volck, ende sullen de woorden hooren, doch niets daer na doen: maer sullen dy aenfluyten, ende euen wel voort aen leuen, na harer ghiericheyt.

32

Ende siet, ^x du moest haer liedt zijn, dat sy gheerne singhen ende spelen sullen: also sullen sy dyne woorden hooren, ende niets daer na doen.

x De Ioden quamen in de predickinge, niet dat sy gheloofden, ofte hen beteren wouden, maer op dat sy den armen Prophete aenfluyteden ende bespotteden: ende wat van hem hoorden, daer sy namaels van hadden te schimpen ende singhen. Also eerden sy dat lieue woordt Gods, gelijck als men het tot onser tijt, in der werelt eeret. Iob. 30.a.3. Psalm. 69.b.13. Treno. 3.g.63.

33

Wanneert nu koemt, wat komen sal, siet, so sullen sy ghewaer worden, dat een Propheet onder hen gheweest is.