Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxvj. Capittel.

1. Uerstooringe Tyri, met oorsake derseluen, 15. ende klaghe, die de Uorsten ende Eylanden daer ouer voeren.

A.1

ENde het begaf hem in den elfsten Iare, aen den eersten daghe der eerster maent, gheschiedde des Heeren woordt tot my, ende sprack:

2

Du menschen kindt, ^{+ a} daeromme dat Tyrus spreeckt ouer Ierusalem: Heah, de poorten der volcken zijn verbroken, het is tot my gewendet: ick sal nu vol worden, dewijle dat sy woest is.

+ Tyrus.

a Iesai. 23.a.1. Ierem. 47.a.4. Hesek. 27.a.2. ende 28.a.2.

3

Daerom spreeckt de Heere Heere also: Siet, ick wil aen dy Tyrus, ende wil vele Heydenen ouer dy daer wt brenghen, ghelijck als haer een Zee verheffet met haren baren.

4

^b Die sullen de mueren te Tyro verderuen, ende hare thorrens afbreken: Ia wil oock den stof voor haer wech vaghen, ende wil eenen blooten rotzsteen van haer maken.

b Matth. 11.c.21. Luc. 10.b.13.

5

Ende tot eenen ^c weerder in der Zee, daermen de vischgaernen op wtspannet: want ick hebbe het ghesproken, spreeckt de Heere Heere, ende sy sal den Heydenen ten rooue worden.

c Of, schoorwayer

6

Ende hare dochteren die op den velde liggen, sullen door het sweert verworghet worden, ende sullen ghewaer worden, dat ick de Heere ben.

7

Want so spreect de Heere Heere: Siet, ick wil ouer Tyro komen laten, NebucadNezar vant Noorden henen (die een Koninck aller Koninghen is) met peerden, waghenen, ruyteren, ende met eenen grooten hoope volcx.

8

Die sal dyne dochteren, die op den velde ligghen, met den sweerde verworghen: doch tegen dy sal hy bolwercken bouwen, ende eenen wal maken, ende schilden teghen dy rusten.

9

Hy sal met bocken dyne mueren te morsel stooten, ende dyne thorrens met synen wapenen omrucken.

B.10

De stof van der veelheyt syner peerden, sal dy bedecken: so sullen ooc dyne mueren beuen, van den rumoer syner peerden, raderen ende ruyteren, wanneer hy tot dynen poorten intrecken sal, alsmen pleecht in een verscheurde stadt in te trecken.

11

Hy sal met den voeten syner peerden, alle dyne straten ontwee treden, zijn volck sal hy met den sweerde verworghen, ende dyne stercke pilaren ter Aerden rijten.

12

Sy sullen dijn goet roouen, ende dynen handel plonderen: dyne mueren sullen sy afbreken, ende dyne fijne huysen omrijten, ende sullen dyne steenen, hout ende stof, int water werpen.

13

^d Also wil ick met den ^e ghedeune dijns ghesangs een eynde maken, datmen den klanck dyner harpen, niet meer hooren en sal.

d Ierem. 7.d.33. ende 16.a.9. ende 25.b.10.

e Of, gheklanck, ghetier,

14

Ende ick wil eenen blooten rotzsteen van dy maken, ende ^f† eenen weerder, daermen het vischgaren op wtspant, dat du niet meer ghebouwet en wordest: want ick ben de Heere, die sulcks spreeckt, spreeckt de Heere Heere.

f† And. de plaetse

15

So spreect de Heere Heere teghen Tyro: Wat gheldt het, de Eylanden sullen beuen, wanneer du so eyslicken te morsel vallen salt, ende dyne verwondeden suchten sullen, die in dy sullen vermoordet worden.

16

Alle Vorsten aen der Zee, sullen van haren stoelen af sitten, ende ^g hare rocken van henlegghen, ende hare ghestickte kleederen wttrecken, ende sullen in treurkleederen gaen, ende op Aerden sitten, ende sullen verschricken ende hen ontsetten, ouer dynen gantsch haestighen valle.

g Of, tabbaerts

17

Sy sullen dy beklaghen, ende van dy seggen: ^h Och, hoe bistu so gantsch woest gheworden, du beroemde stadt? die du aen de Zee lagest, ende so machtich warest op der Zee, met tsamen dynen inwooners, dat hem het gantsche lant voor dy vreesen moeste.

h Thren. 1.a.1

18

Och, hoe ontsetten hen de Eylanden ouer dynen valle, Ia de Eylanden in der Zee verschricten ouer dynen onderganghe.

19

So spreeckt de Heere Heere: Ick wil dy tot eener woeste stadt maken, als andere steden, daer niemandt in en woonet, ende een groote vloedt ouer dy komen laten, dat dy groote wateren bedecken.

C.20

Ende wil dy henen onder stooten tot dien, die in de kuyle varen, namelicken, ⁱ tot den dooden: ick wil dy onder de Aerde henen af stooten, ende als een eewige woestijne maken, met dien, die in de kuyle varen, op dat niemandt in dy woone: ick wil dy, du teerder in den lande der leuendighen, maken,

i In Hebreo: Een eeuwighen volcke: So noemet oock Salomon Eccles. aent 12. het graf, een eewich huys: daerom dat de dooden altoos blijuen in eenerley wijse. Want dach, nacht, morghen, auondt, tot daer alle een dinc. By hen en is geen onderscheyt der tijdt, steden, wercken oft veranderinghen, als by den leuendigen. Doch heeten sy een volck, want sy sullen weder opstaen.

21

Ia tot eener verschrickinge wil ick dy maken, dat du niets meer en zijst: ende wanneermen na dy vraghet, datmen dy nemmermeer vinden en konne, spreeckt de Heere Heere.