Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxiiij. Capittel.

1. De Heere heet den Propheet eenen pot, met velen stucken daer in, op het vyer setten, 6. beeldet hem daer mede, 15. Item, noch met den lijckhandel zijns wijfs, (20. dies hy den volcke een bericht heet gheuen,) af, de verstooringe Ierusalems, 25. ende wil hem deselue te syner tijt aensegghen laten.

A.1

ENde het woort des Heeren gheschiedde tot my, inden negenden Iare, aen den tienden daghe, der tiender maent, ende sprack:

2

Du menschen kindt, schrijft desen dach aen, Ia euen desen dach: want de Koninck te Babel, heeft hem euen aen desen daghe teghen Ierusalem gherustet.

3

^a Ende geeft den ongehoorsamen volcke, een ghelijckenisse, ⁺ ende spreect tot hen: So spreeckt de Heere Heere: ^b Settet eenen pot toe, settet hem toe, ende ghiett water daer in.

a Hesek. 17.a.2.

+ De gelijckenisse vanden potte.

b Hesek. 11.a.7.

4

Doet de stucken tesamen daer in, die daer henen in sullen, ende de beste stucken, de lendenen ende schouderen, ende vult hem met den besten marchstucken.

5

Neemt het beste van der kudde, ende maeckt een vyer daer onder, om marchstucken te koken: ende laett het flucks sieden, ende de marchstucken wel daer in koken.

6

Daeromme spreeckt de Heere Heere: ^c O der moorderische stadt, die sulcke eenen pot is, daer het ongebrande daer in kleuet, ende niet afgaen en wil: neemt een stuck na den anderen daer wt, ende en derfst daer niet om loten, welcker teersten daer wt sal.

c Ierem. 6.a.7. Abacuc. 3.a.8. Nahum 3.a.8. Miche. 3.b.10.

7

Want haer bloet is daer inne, dat sy op eenen blooten rotzsteen, ende niet op der Aerden, vergoten heeft, daermen het doch hadde met Aerden konnen ^d beraken.

d Dat is, als met raken toe scharren, of toedecken.

8

Ende ick hebbese oock daerom datselue bloet, op eenen blooten rotzsteen laten verghieten, op

[fol. 52r]

dat het niet beraeckt en worde, ende dat de grimmicheydt ouer haer quame, ende ghewroken worde.

9

Daerom spreeckt de Heere also: ^e O du moordersche stadt, welcke ick wil tot eenen grooten vyere maken.

e Nahum 3.a.1. Habacuc. 2.b.12.

B.10

Draghet slechs vele houts herwaerts, steeckt het vyer aen, dat dat vleesch ^{f †} genoech worde, ende kruyde het wel, dat de marchstucken aenbranden.

f Of. reedt,

† An. verteert,

11

Legghet oock den pot ledich op de kolen, op dat hy heet worde, ende zijn ^g koper ontbrande: oft syne onreynicheyt versmelten, ende syne aenghebrandde afgaen woude.

g Oft, eerin

12

Doch het aengebrandde, hoe seer hy ooc brandet, wil niet afgaen: want het is te seer aenghebrandt, het moet in den vyere vesmelten.

13

Dyne onreynicheyt is so verhardet, dat, wanneer ick dy alreede gheerne reynighen woude, du dy dannoch niet en wilt reynighen laten van dyner onreynicheyt: daerom en kanstu voortaen niet weder reyn worden, tot dat haer myne grimmicheyt aen dy ghekoelet hebbe.

14

Ick de Heere hebbe het ghesproken: het sal komen, ick wilt doen ende niet versuymen: ick en wil niet verschoonen, noch my het rouwen laten: maer sy sullen dy richten, als du gheleuet ende ghedaen hebst, spreeckt de Heere Heere.

15

Ende des Heeren woort gheschiedde tot my, ende sprack:

16

Du menschen kint, siet, ick wil dy dyner ^h ooghen lust nemen, door een plaghe, doch du en salt niet klaghen, noch weenen noch eenige tranen laten.

h Ooghen lust, heet hier, zijn wijf, daer hy troost, lust ende vreuchde van hadde.

17

Heymelicken machstu suchten, doch gheene doodenklaghe doen: maer du salt dijn ^i† verciersel aen dy legghen, ende dyne schoenen aentrecken: du en salt dynen mont niet ^k toewinden, ende het treurbroot niet eten.

i† And. huyue

k Of, verwinden

18

Ende doe ick des morgens vroech ten volcke sprack, starf my op den auondt mijn wijf, ende ick dede des anderen morghens, als my beuolen was.

19

Ende het volck sprack tot my: Wiltu ons dan niet kondt doen, wat ons dat beduydet, dat du doest?

C.20

Ende ick sprack tot hen: De Heere heeft met my ghesproken, ende gheseyt:

21

Segget den huyse Israels, dat de Heere Heere also spreeckt: Siet, ick wil mijn Heylichdom uwen hoochsten troost, de lust uwer ooghen, ende ws herten wenschen, ontheylighen, ende uwe sonen ende dochteren, die ghy verlaten moetet, sullen door het sweert vallen.

22

Ende moetet doen, als ick gedaen hebbe: uwen mondt en moetet ghy niet toewinden, ende het treurbroot niet eten:

23

Maer moetet uwen cieraet op uwe hooft setten, ende uwe schoenen aentrecken: ghy en sullet niet klaghen noch weenen, maer ouer uwe sonden versmachten, ende onder malcanderen suchten.

24

Ende Hesekiel sal v also een wonder zijn, dat ghy doen moetet, als hy gedaen heeft, wanneert nu komen sal: op dat ghy ghewaer wort, dat ick de Heere Heere ben.

25

Ende du menschen kindt, ter tijdt, wanneer ick van hen wech nemen sal, hare macht ende troost, de lust harer ooghen ende haers herten wenschen, hare sonen ende dochteren:

26

Ia terseluer tijt, sal een, die ontuloden is, tot dy komen, ende het dy kondt doen:

27

Terseluer tijt, sal dynen mont tegen haer opgedaen worden, dat du spreken salt, ende niet meer swijghen: want du moest haer wonder zijn, op dat sy ghewaer worden, ick zy de Heere.