Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xix. Capittel.

1. Gheuanckenisse Ioahas, 5. ende Ioiakim, Koninghen Iuda, 10. met tsamen den ongheual des gantschen volcx.

A.1

DV dan maeckt een weeklaghe ouer de Vorsten Israels,

2

Ende spreeckt: Waerom leyt dyne moeder de Leeuwinne, onder den ^a† Leeuwinnen, ^b ende brengt hare ionghen op onder den ionghen Leeuwen?

a† An. Leeuwen,

b Of, voedt,

3

Derseluen eenen tooch sy op, ende daer wert een ^c ionck Leeuwe van, die ghewennede hem aen, de lieden te verscheuren ende te verslinden.

c Ionghe Leeuwe, beduydet Iohas den Koninck Iuda, dien de Koninck van Egypten hadde wech gheuoert.

4

Doe dat de Heydenen van hem hoorden, vinghen sy hem, in haren kuylen, ^d ende voerden hem in ketenen in Egypten landt.

d 2.Reg. 23.d.33.

5

Doe nu de moeder sach, dat haer hopen verloren was, doe sy langhe ghehoept hadde, nam sy eenen ^e anderen van haren ionghen, ende maecte daer eenen ionghen Leeuwe van.

e Beduydet Ioiakim den Koninck Iuda, dien Nebucad Nezar geuanghen hadde, 2.Para. 36.a.6.

[fol. 49v]

6

Doe die onder den Leeuwinnen wandelde, werdt hy een ionck Leeuwe, die werdt het oock ghewennet, de lieden te verscheuren ende verslinden.

7

Hy leerde hare ^{f †} weduwen kennen, ende verwoestede hare steden: dat hem het landt, ende wat daer in is, voor der stemme zijns brullens ontsettede.

f Die en hebben geene beschuttinghe, daerom moeten sy hen lijden ende schatten laten,

† An. palleysen verberghen.

8

Doe leyden haer de Heydenen wt allen landen rontom hem henen, ende worpen een nette ouer hem, ende vinghen hem in haren kuylen,

9

^g Ende stieten hem ghebonden in een ^h schrencwerck, ende voerden hem totten Koninck te Babel: ende men liet hem verwaren, dat zijn stemme niet meer ghehoort en wert, op den berghen Israels.

g 2.Reg. 25.a.1. 2.Para. 36.a.6. Ierem. 39.a.1. ende 52.a.4.

h Of, traliwerck

B.10

Dijn moeder was, als een wijnstock, gelijck als du, aen het water gheplantet, ende hare vrucht ende rancken, wiessen van den grooten water:

11

Dat syne rancken so sterck werden, dat sy tot Heerenscepteren goet waren, ende werdt hooch onder den rancken: ende doemen sach, dat hy so hooch was, ende vele rancken hadde,

12

Wert hy in grimmicheyt ter Aerden ghereten ende verworpen: den Oostenwindt verdorrede syne vrucht, ende syne stercke rancken werden verbroken, dat sy verdorreden, ende verbrandt werden.

13

Nu dan is sy gheplantet in der woestijne, in eenen dorren dorstighen lande.

14

Ende daer is een vyer wtghegaen van haren stercken rancken, dat verteert hare vrucht, dat in haer gheen stercke rancke meer en is, tot eens Heerenscepter: dat is een klaechlick ende iammerlick dinck.