Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xij. Capittel.

1. De Heere gheeft door synen Propheet, den onghehoorsamen volcke, een oochsichtlick teecken harer ende haers Konincks gheuanckenisse, Item kommerlicken honghers ende dorstes, daer hyse mede wil beangsten, 21. ende laet hen aenseggen, hy wil alles wat ouer haer ghepropheteert is, gantsch in korten te weghe brengen.

A.1

ENde des Heeren woordt gheschiedde tot my, ende sprack:

2

Du menschen kindt, du woonest onder eenen onghehoorsamen huyse, ^a welcker heeft wel ooghen, dat sy sien konden, ende en willen niet sien, ooren, dat sy hooren konden, ende willen niet hooren, ^b maer het is een ongehoorsaem huys.

a Iesa. 6.b.10.

b Hesek. 2.a.5. ende 3.b.17.

3

Daeromme du menschen kindt, schicket dy daerna, dat du wandelest, ende trecket aen den lichten daghe daer van, voor haren ooghen: van dyner stede saltu wech trecken, aen eene andere stede voor haren ooghen, oft sy het misschien mercken wouden, dat sy een onghehoorsaem huys zijn.

[fol. 46v]

4

Ende salt dijn ghereede daer brenghen, euen als woudestu wandelen, by lichten daghe, voor haren ooghen: ende du salt wech trecken des auondts voor haren ooghen, ghelijck alsmen wech treckt, wanneermen wandelen wil.

5

Ende du salt door de wandt breken, voor haren ooghen, ende aldaer door henen wt trecken.

6

Ende du salt het op dyne schouderen nemen, voor haren ooghen, ende wanneert doncker geworden is, henenwt draghen: dijn aenghesichte saltu toewinden, dat du het landt niet en sietst: want ick hebbe dy, den huyse Israels, ten wonderteecken ghesettet.

7

Ende ick dede, als my beuolen was, ende droech mijn ghereede henen wt, ghelijck als wandelghereedtschap, by lichten daghe: ende aen den auondt brack ick met der handt door de wandt: ende doe het doncker gheworden was, nam ick het op de schouderen, ende droecht daer wt voor haren ooghen.

8

Ende des morghens vroech gheschiedde des Heeren woordt tot my, ende sprack:

9

Du menschen kindt, heeft het huys Israels, het onghehoorsame huys, niet tot dy gheseydt: Wat makestu?

B.10

So spreeckt tot hen: So spreeckt de Heere Heere: Dese last betreffet den Vorste te Ierusalem, ende het gantsche huys Israels, dat daerinne is.

11

Spreeckt: Ick ben uwe wonderteecken: als ick ghedaen hebbe, also sal v gheschieden, dat ghy wandelen moetet, ende gheuancklick gheuoeret worden.

12

^c Haer Vorst sal op der schouder ^d dragen ^† in den donckeren, ende moet wech trecken door de wandt, die sy breken sullen, dat sy daer door wt trecken: zijn aenghesichte sal toeghewonden worden, dat hy met gheener ooghe het landt en sie.

c Iere. 21.a.7. ende 24.a.8. ende 32.a.4. ende 34.a.3.

d Dat is, Hy en sal niet henenwt rijden oft varen etc

† And. [zijn kleederen] in etc.

13

^e Ick wil oock mijn nette ouer hem werpen, dat hy in myner Iacht gheuanghen worde: ende wil hem na Babel brenghen in der Chaldeen landt, ^f dat hy doch niet sien en sal, ende sal aldaer steruen.

e Hesek. 17.c.20. ende 32.a.3.

f Want syne oogen werden hem te Riblath wtghesteken, Iere, 30.52. Also sach hy den Koninck te Babel, als Ieremias seyt, ende en sach doch Babel niet, als Hesekiel seyt: welcker stucken, de Ioden, als teghen malcanderen luydende, voor leughen hielden.

14

Ende alle die rontom hem zijn, syne hulpers, ende alle synen aenhanck, wil ick in alle winden verstroyen, ende het sweerdt achter hen wttrecken.

15

^g Also sullen sy ghewaer worden, dat ick de Heere zy, wanneer ickse onder de Heydenen verstoote, ende in den lande verstroye.

g Hesek. 15.a.7. ende 22.b.15.

16

Doch ick wil harer sommighe ende weynich ouerblijuen laten van den sweerde, hongher ende pestilencie, die sullen ghener grouwelen vertellen onder den Heydenen, daer sy henen komen sullen, ende sullen gewaer worden, dat ick de Heere zy.

17

Ende des Heeren woordt geschiedde tot my, ende sprack:

18

Du menschen kindt, du salt dijn broodt eten met beuen, ende dijn water drincken met ^h tzitteren ende sorghen.

h Dat is, Rijelen of schudden.

19

Ende spreect tot den volcke in den lande: So spreeckt de Heere Heere van den inwooners te Ierusalem in den lande Israels: Sy sullen haer broodt eten in sorgen, ende haer water drincken in ellende: ⁱ want het landt sal woest worden van allen dat daerinne is, om ^k des wreuels willen aller inwooners.

i Leuit. 26.d.31. Iesa. 1.a.7.

k Dat is, Der moedtwilligher onbillicheyt ende gheweldt.

C.20

Ende de steden, die wel bewoonet zijn, sullen verwoestet, ende het lant eensaem worden, also sullet ghy ghewaer worden, dat ick de Heere zy.

21

Ende des Heeren woordt gheschiedde tot my, ende sprack:

22

Du menschen kint, wat hebbet ghy voor een spreeckwoordt in den lande Israels, ende spreeckt: ^l Dewijle het hem so langhe vertrecket, so en wordt voordtaen niets wt der propheteringhe.

l Rom. 2.a.4. 2.Pet. 3.b.15.

23

Daeromme spreeckt tot hen: So spreeckt de Heere: Ick wildat spreeckwoordt nederleggen, datmen het niet meer ^* voeren en sal in Israel: ende segghet tot hen: De tijt is nae, ende alles wat ghepropheteert is.

* ghebruycken

24

Want ghy sullet nu voordtaen ghewaer worden, dat gheen ghesichten feylen, ende gheene propheteringhe lieghen en sal, teghen het huys Israels.

25

Want ick ben de Heere: wat ick spreke dat sal gheschieden, ende niet langher vertoghen worden: maer by uwer tijdt, ghy onghehoorsame huys, wil ick doen, wat ick spreke, spreeckt de Heere Heere.

26

Ende des Heeren woordt geschiedde tot my, ende sprack:

27

Du menschen kint, siet, het huys Israel spreect: Het ghesichte, dat dese siet, daer is het noch langhe henen, ende propheteert op de tijdt, die noch verre is.

28

Daerom spreect tot hen: So spreeckt de Heere Heere: Wat ick spreke, dat en sal niet langher vertoghen worden, maer sal geschieden, spreect de Heere Heere.