Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat iij. Capittel.

1. Den Prophete wort eenen brief ghegeuen te eten, 4. wert ghesterckt teghen de hardicheyt des volcx, 10. ende tot hen met des Heeren woort henen gheschicket. 16. De Heere berichtet hem, van eens warachtich Propheten ampt, 22. laet hem syne heerlicheyt wederomme sien, 24. ende beeldet hem des volcx gheuanckenisse voor.

A.1

ENde hy sprac tot my: Du menschen kint, ^a eett wat voor dy is, namelicken, desen brief, ende gaet henen, ende predict den huyse Israels.

a Ierem. 15.b.16. 4.Esdr. 14.d.39. Apocal. 10.a.9.

2

Doe dede ick myne mont op, ende hy gaf my den brief te eten.

3

Ende sprack tot my: Du menschen kindt, du moest desen brief, dien ick dy gheue, in dijn lijf eten, ende dynen buyck daermede vullen: doe att ick hem, ^b ende hy was in mynen monde, so soete als honich.

b Psalm. 19.b.11. ende 119.l.103. Apocal. 10.b.10.

4

Ende hy sprack tot my, ^c Du menschen kint, gaet henen tot den huyse Israels, ende predickt hen myne woorden.

c Ierem. 1.b.17.

5

Want ick en sende dy ymmers niet tot eenen volcke, dat een vreemde reden, ende onbekende sprake heeft, maer tot den huyse Israels.

6

Ia vrijlicken niet tot grooten volcken, die vreemde reden ende onbekende sprake hebben, welcke woorden du niet verstaen en kondest: ^d ende wanneer ick dy alreede tot denseluen sonde, so souden sy dy doch gheerne hooren.

d Ione 3.a.4.

7

Doch het huys Israels, en wil dy niet hooren: want sy en willen my selfs niet hooren: want het gantsche huys Israels, heeft harde voorhoofden, ende verstockte herten.

8

^e Doch so hebbe ick dijn aenghesichte hardt ghemaeckt, teghen haer aenghesichte, ende dijn voorhooft teghen haer voorhooft.

e Mich. 3.a.8. Ierem. 1.b.18.

9

Ia ick hebbe dijn voorhooft so hardt, als eenen Dyamant, die harder is dan een ^† rotzsteen ghemaect: ^f daeromme en vreest dy niet, en onsettet dy oock niet voor hen, dat sy sulck een onghehoorsaem huys zijn.

† And. keye

f Ierem. 1.b.17. ende 11.c.24.

B.10

^* Ende hy sprack tot my: Du menschen kint, alle myne woorden, die ick dy segghe, die vatet met der herten, ende neemtse ter ooren.

* Cap. iij. Luth.

11

Ende gaet henen tot den gheuangenen dijns volcx, ende predickt hen, ende spreeckt tot hen: So spreeckt de Heere Heere: sy hoorent ofte latent.

12

^g Ende ^h† eenen windt nam my op, ende ick hoorde achter my een bulderen, als eener grooter Aertbeuinghe (Gheloeft zy de heerlickheyt des Heeren aen harer plaetse.)

g Hesek. 8.a.3.

h† And. de gheest.

13

Ende was het ruysschen vanden vleughelen der dieren, die hen aen malcanderen ⁱ kusseden, ende oock het bulderen der raderen, die harde by hen waren, ende het bulderen eener grooter Aertbeuinghe.

i Dat is, Sy sloeghen, aenroerden, oft swongen haer aen malcanderen, ofte tegen malcanderen.

14

^k Doe nam my de windt op, ende voerde my wech: ende ick voer wech, ^l† ende verschrack seer, doch des Heeren hant hieldt my vaste.

k Hesek. 8.a.3. ende 11.c.24.

l† And. met bekommerden ende treurighen ghemoede.

15

Ende ick quam tot den gheuanghenen, ^m die aenden water Chebar woonden, ^n† daer de ^* mandelen stonden, inder maent Abib: ende settede my by haer, die daer saten, ende bleef aldaer onder hen seuen daghen lanck gantsch truerich.

m Psalm. 137.a.1.

n† And. in ThelAbib

* Dat zijn hoopen schoouen van nieu kooren vruchten.

16

Ende doe de seuen daghen omme waren, gheschiedde des Heeren woordt tot my, ende sprack:

17

^o Du menschen kint, ick hebbe dy ten wachter ghesettet, ouer het huys Israels: du salt wt mynen mont het woort hooren, ende haer van mynent weghen waerschouwen.

o Hesek. 33.a.7. Iesaie 62.a.6. 1.Timoth. 3.a.1.

18

^p Wanneer ick den Godloosen segghe: Du moest des doodes steruen: ende du en waerschouwest hem niet, ende en segt hem niet, dat hem de Godloose voor synen Godloosen wesen hoede, op dat hy leuendich blijue: so sal de Godloose om syner sonde wille steruen, doch zijn bloet wil ick van dyner hant vereysschen.

p Hesek. 33.a.8.

19

So du daerentegen den Godloosen waerschouwest, ende hy hem van synen Godloosen wesen ende

[fol. 44r]

weghe niet en bekeert, so sal hy om syner sonde wille steruen: doch du hebst dyne ziele ^q† ghelosset.

q† An. wtgeruct

C.20

^r Ende wanneer hem een rechtueerdige van syner gerechticheyt wendet, ende doet wat quaets, so sal ick hem laten aenloopen, dat hy moet steruen: want dewijle dat du hem niet gewaerschout hebst, sal hy om syner sonde wille steruen moeten, ende syne gherechticheyt die hy gedaen heeft, en sal niet aegesien worden: doch zijn bloet, wil ick van dyner hant vereysschen.

r Hese. 18.a.4 c.24

21

So du daerentegen den rechtueerdigen waerschouwest, dat hy niet sondighen sal, ende hy en sondicht oock niet: so sal hy leuen: want hy heeft hem waerschouwen laten, ende du hebst dijn ziele ghelosset.

22

Ende aldaer quam des Heeren hant ouer my, ende sprack tot my: Maeckt dy op, ende gaet henen wt int veldt, daer wil ick met dy spreken.

23

Ende ick maeckte my op, ende ginck henen wt int velt: ende siet doe stont de heerlicheyt des Heeren aldaer, ^s ghelijck als ickse aent water Chebar ghesien hadde, ende ick viel neder op mijn aenghesichte.

s Hesek. 1.a.3.

24

^t Ende ick wert verquict, ende tradt op myne voeten: ende hy sprack met my, ende seyde tot my: Gaet henen, ende besluyt dy in dynen huyse.

t Hesek. 2.a.2.

25

Ende du menschen kint, Siet, men sal stricken aen dy leggen, ende dy daermede binden, dat du hen niet ontgaen sullest.

26

Ende ick wil dy dyne tonghe aen dynen ^u raken kleuen laten, dat du stom worden salt, ende haer niet meer straffen en konnest: ^x want het is een onghehoorsaem huys.

u Of, gaghel: dat is, het gehemelte des monts.

x Hesek. 2.a.5.

27

Wanneer ick nu met dy spreken sal, so wil ick dy den mont op doen, dat du tot hen seggen salt, So spreeckt de Heere Heere: wie het hoort, die hoore het: wie het laet, die late het: want het is een onghehoorsaem huys.