Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat ij. Capittel.

1. De Prophete toocht aen syne sendinghe, in wat ghestalte die gheschiedt, ende tot wien hy ghesonden zy.

A.1

ENde hy sprac tot my: Du menschen kint, treedt op dyne voeten, so wil ick met dy spreken.

2

^a Ende doe hy so met my sprack, wert ick weder verquickt, ende tradt op myne voeten, ende hoorde dien toe, die met my sprack.

a Hesek. 3.c.24.

3

Ende hy sprack tot my: Du menschen kint, ick sende dy tot den kinderen Israels, tot den afuallighen volcke, die van my afvallich gheworden zijn: ^b sy met tsamen haren vaderen, hebben tot op desen hedighen dach, teghen my ghedaen.

b Exod. 32.a.1.

4

Ia de kinderen, tot welcken ick dy sende, hebben harde koppen, ende verstocte herten, tot dien saltu segghen: So spreeckt de Heere Heere:

5

Sy hoorent ofte latent: ^c het is wel een ongehoorsaem huys, dannoch sullen sy weten, dat een Propheet onder hen is.

c Hesek. 3.b.17.

6

Ende du menschen kint, ^d salt dy voor hen niet vreesen, noch voor haren woorden vreesen: daer zijn wel wederspannighe, ende scherpe doornen by dy, ende du woonest onder den schorpioenen: doch du salt dy niet vreesen voor haren woorden, ^c noch dy voor haren aenghesichte ontsetten, oft sy wel een onghehoorsaem huys zijn.

d Ierem. 1.a.8. Luc. 12.a.4.

c 1.Pet. 3.b.14.

7

Maer du salt hen mijn woort seggen, sy hoorent ofte latent, want het is een ongehoorsaem volck.

8

Doch du menschen kint, hoort du wat ick dy segghe, ende en weest niet onghehoorsaem, als dat onghehoorsaem huys is: doet dynen mont op, ende eett wat ick dy gheuen sal.

9

Ende ick sach, ^f ende siet, doe was een handt teghen my wtgherect, die hadde eenen tesamen gheleyden brief.

f Apocal. 5.a.1.

10

Dien breyddese voor my wt, ende hy was beschreuen buyten ende binnen: ende daer stont inne gheschreuen, Klaghe, Ach ende Wee.