Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxij. Capittel.

1. De Koninck met tsamen den gantschen volcke, werden vermaent ter vromicheyt des leuens. 5. met aenkondinghe ghewisser straffe van Gode, so sy haer sulcker vermaninghe niet aennemen. 10. Den Sallum wort ghepropheteert syne geuanckenisse ende steruen, 13. den onrechtueerdighen ende prachtighen Ioiakim, 18 zijn schandelicke eynde, 24. ende den Chania, syne ende syner kinderen eerloose ellende ende verdoruenheyt.

A.1

SO spreect de Heere, Gaet henen af in het huys des Konincx Iuda, ende segt aldaer dit woort,

2

Ende spreeckt: Hoort des Heeren woort, du Koninck Iuda, die du op den stoele Dauids sittest, beyde du ende dyne knechten, ende dijn volck, die tot desen poorten ingaen.

3

So spreeckt de Heere: ^a Houdet recht ende gherechticheyt, ende ^b verlost den beroofden van des ^c wreuelers hant, ⁺ ende en schendet niet de vreemdelinghen, weesen ende weduwen, ende en doet niemanden ghewelt, ^d ende en verghiet gheen ontschuldich bloet aen deser stede.

a Iesa. 56.a.1. Ierem. 21.b.12.

b Iesa. 1.b.17. Ierem. 21.b.12. Psalm. 82.a.4.

c Of, moedwilligen verweldigers Syrach. 4.b.12.

+ Recht ende gerechticheyt.

d Ierem. 7.a.6.

4

Sullet ghy sulckes doen, so sullen door de poorten deses huyses intrecken, Koninghen, die op Dauids stoel sitten, beyde te waghen ende te peerde, met tsamen haren knechten ende volcken.

5

Sullet ghy daerenteghen sulcx niet hooren, ^e so hebbe ick by my seluen ghesworen, spreeckt de Heere, dit huys sal verstooret worden.

e Iesa. 45.c.23. Ierem. 51.b.14. Hebr. 6.b.13.

6

Want so spreeckt de Heere vanden huyse des Konincx Iuda: Gilead du bist my het hooft in Libanon, wat gheldt het, ick wil dy ter woestijne, ende de stede, sonder inwooners maken.

7

Want ick hebbe verderuers ouer dy ^f bestelt, eenen yeghelicken met syner wapen, die sullen dyne wtuerkoren Cederen ommehouwen, ende int vyer worpen.

f Heb. geheylicht

8

So sullen vele Heydenen voor deser stadt voorby gaen, ende onder malcanderen seggen: ^g Waeromme heeft de Heere, met deser grooter stadt also ghehandelt?

g Deute. 29.c.24. 1.Reg. 9.a.8.

9

Ende men sal antwoordden: Daeromme, dat sy het Verbont des Heeren haers Gods verlaten, ende ander Goden aenghebeden, ende deselue ghedient hebben.

B.10

^h Weent niet ouer de dooden, ende onstelt v daer niet omme: weent daerenteghen ouer dien, die daer henen treckt: want hy en sal nemmermeer weder komen, dat hy zijn vaderlant sien mochte.

h 2.Reg. 23.d.34.

11

Want so spreeckt de Heere van Sallum, ⁺ den sone Iosia, des Konincx Iuda, die Koninck is in de stede zijns vaders Iosia, die van deser stede henen wt ghetoghen is, Hy en sal niet weder herwaerts komen:

+ Sallum. 1.Paral. 3.b.15.

12

Maer moet steruen aen der plaetse, daer hy gheuanckelick henen gheuoert is, ende en sal dit lant niet meer sien.

13

ⁱ Wee dien, die zijn huys met sonden bouwet, ende syne ^k† kameren met onrechte: die synen naesten om niet arbeyden laet, ende en gheeft hem synen loon niet.

i Hagg. 1.a.4.

k† And. gemacken

14

Ende dencket, Wel aen, ick wil my een groot

[fol. 28v]

huys bouwen, ende wijde palleysen, ende laett hem vensteren daerin bouwen, ende met Cederen beschutten, ende root schilderen.

15

Meynstu, du willest Koninck zijn, dewijle du met Cederen ^l† pralest? heeft dijn vader oock niet ghegheten ende ghedroncken, ende hielt dannoch ouer dat recht ende gerechticheyt, ⁺ ende het ghinck hem wel?

l† And. geprange ende hoouaerdije drijuest?

+ Recht ende gerechticheyt.

16

^m Hy halp den ellendighen armen te rechte, ende het ghinck hem wel: isset niet also, dat sulckes heet, my recht bekennen, spreect de Heere?

m Iesa. 1.b.16.

17

Doch dyne ooghen ende dijn herte en staen niet also, maer op dyner ghiericheyt, ⁿ op onschuldich bloet te verghieten, op ^o wreuel, ende op neder te stooten.

n Iesa. 59.a.7.

o Of, moedtwillige onbillicheyt

18

^p Daeromme spreeckt de Heere van Ioiakim den sone Iosia den Koninck Iuda, ⁺ Men sal hem niet beweenen, Och broeder, och suster: men en sal hem niet beklaghen, Och heere, och edele.

p 2.Reg. 23.d.34. ende 24.a.1. Ierem. 36.d.30.

+ Ioiakim.

19

Hy sal als een Esel begrauen worden, versleypt ende henen wt gheworpen, voor de poorten Ierusalems.

C.20

Ia dan so gaet henen op den Libanon, ende schreyet, ende laet dy hooren te Basan, ende schreyet van Abarim: want alle dyne liefhebbers zijn iammerlick omghebracht.

21

Ick hebbet dy te voren gheseyt, doe het noch wel om dy stondt: doch dy sprakest: Ick en wil niet hooren: also hebstu ^q alle dyne leuedaghe gedaen, dat du myner stemme niet en hoordest.

q Heb. van dyner ieughet op.

22

De wint ^r† weydet alle dyne kudden, ende dyne liefhebbers trecken gheuanckelick daer van: daer moestu doch tot spot ende te schanden worden, om alle dyner boosheyt willen.

r† An. Drijft als een vee.

23

Du die als nu in Libano woonest, ende in Cederen nestelst: hoe schoone saltu sien, wanneer dy smeerte ende ^s weedaghen komen sullen, als eener in kints nooden.

s Dat is, verdriet

24

^t So warachtich als ick leue, spreeckt de Heere, Al ware Chania, de sone Ioiakim, de Koninck Iuda, ⁺ een seghelrinck aen myner rechter hant, so woude ick dy daer van rucken,

t 2.re. 24 a.6.b.12. Ierem. 36.d.31.

+ Chania.

25

Ende in de handen gheuen der ghenen, die na dynen leuen staen, ende voor welcken du dy vreesest, namelicken, in de handen NebucadNezar des Konincx te Babel, ende der Chaldeen.

26

Ende wil dy ende dyne moeder, die dy ghebaert heeft, in een ander landt drijuen, dat niet uwe vaderlant en is, ende sullet aldaer steruen.

27

Ende in het lant, daer sy van herten gheerne weder henen waren, en sullen sy niet weder komen.

28

Welck een ellendich verachtet, ende verstooten man is doch Chania? een onweert vat: och hoe is hy doch met tsamen synen zade, so verdreuen, ende in een onbekent lant gheworpen?

29

O lant, lant, lant, hoort des Heeren woort.

30

So spreeckt de Heere: Schrijft aen desen man voor eenen verdoruen, eenen man, dien het zijn leefdaghe niet wel slaet: want hy sal dat geluck niet hebben, dat yemant zijns zaets op den stoel Dauids sitte, ende voortaen in Iuda heersche.