Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxi. Capittel.

1. Die te Ierusalem, so sy vanden Koninck te Babel beleydt worden, 4. wil de Heere niet helpen, 5. maer teghen haer met wtgherecten arme ende pestilencie strijden. 7. ende Zedekiam met den synen, in des Konincx te Babel handen gheuen, 8. den volcke worden twee weghen voorgheleyt, eenen ten leuen, de ander ten doode. 11. de Ouerheyt wort in harer sekerheyt, ter boete vermaent.

A.1

DIt is het woort, dat vanden Heere gheschiedde tot Ieremia, ^a doe de Koninck Zedekia tot hem sandt, Pashur den sone Malchia, ende Zephania den sone Maseia des Priesters, ende liet hem segghen,

a Iere. 37.a.3.

2

^b Vraecht doch den Heere voor ons: ^c want ^d NebucadNezar de Koninck te Babel, strijdet teghen ons: dat de Heere doch met ons doen wil, na alle synen wonderen, op dat hy van ons aftrecke.

b 2.Reg. 22.b.13. 2.Paral. 18.a.4.

c Iere. 42.b.10. 2.Paral. 18.b.14.

d Dese Koninck wort hier ende hier namaels dicwils NebucadRezar (die doch anders NebucadNezar heet) ghenoemt.

3

Ieremia sprack tot hen: So segghet Zedekia:

4

Dat spreeckt de Heere, de God Israels: Siet, ick wil de wapenen te rugghe wenden, die ghy in uwen handen hebt, daermede ghy tegen den Koninck te Babel, ende tegen de Chaldeen, die v daerbuyten aen der mueren beleydt hebben, strijdet, ende wilse te hoope versamelen, midden inder stadt.

5

Ende ick wil teghen v strijden, met wtghereckter hant, met stercken, met grooten toorne, grimmicheyt ende onbarmherticheyt.

6

Ende wil de burgheren deser stadt slaen, beyde menschen ende vee, dat sy steruen sullen door een groote pestilencie.

7

^e Ende daer na, spreect de Heere, wil ick Zedekia den Koninck Iuda, met tsamen synen knechten ende den volcke, dat in deser stadt van der Pestilencie, sweerde ende hongher ouerblijuen sal, geuen in de handen NebucadNezar den Koninck te Babel: ende in de handen harer vyanden, ende in de handen der ghenen, die hen na den leuen staen: dat hyse met der scherpte des sweerts also sla, dat daer gheen verschoonen, noch ghenade, noch barmherticheyt, mede en zy.

e Iere. 39.a.5.

8

Ende segghet desen volcke: So spreeckt de Heere: ^f Siet, ick legghe v voor den wech ten leuen, ende den wech ten doode.

f Deuter. 30.b.15.

9

^g Wie in deser stadt blijft, die sal steruen moeten door het sweert, hongher ende Pestilencie: wie hem daerenteghen henen wt gheeft tot den Chaldeen, die v beleggen, die sal leuendich blijuen, ^h ende sal zijn leuen als een wtbuete behouden.

g Ierem. 27.a.7. ende 38.a.2.

h Ierem. 45.a.5.

B.10

ⁱ Want ick hebbe mijn aenghesichte ouer dese stadt gherichtet, ten onghelucke, ende tot gheenen goeden, spreeckt de Heere: sy sal den Koninck te Babel ouerghegeuen worden, dat hyse met vyere verberne.

i Ierem. 32.a.3.

11

Ende hoort des Heeren woort, vanden huyse des Konincx Iuda: Du huys Dauid, so spreeckt de Heere: ^k Houdet des morghens gherichte, ende verlosset den beroofden wt des verweldighers hant: ^l op dat myne grimmicheyt niet wt en vare als een vyer, ende berne also, datse niemandt wtblusschen konne, om ws boosen wesens wille.

k Iesa. 1.b.16. Psalm. 82.a.4. Ierem. 22.a.3. Prouerb. 24.b.11. Syrach. 4.b.12.

l Ierem. 4.a.4.

13

^m Siet, spreeckt de Heere, ick segghe dy, die du woonest inder leechte, inden rotzsteene, ende op den effenen velde, ende sprekest: Wie wil ons oueruallen, oft in onse ⁿ veste komen?

m Ierem. 48.a.7.

n Of, vasticheyt oft sterckte.

14

Ick wil v te huys soecken spreeckt de Heere, na der vrucht ws doens: ick wil een vyer aensteken in haren woude, dat sal alle dinck rontomme henen verteeren.