Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xx. Capittel.

1. Ieremias gheslaghen ende gheuanghen, voorseyt den Pashur, wat hem ende den gantschen Iuda ouerkomen soude, 7. bekommert hem hoochlick ouer zijn vaerlicke ampt, 11 ende hoewel hy hem des Heeren, (13. dien hy oock danck seyt) troostet, 14. wordt noch wederom met swaerder versoeckinghe aengheuochten.

A.1

DOe nu Pashur een sone Immer ^a† des Priesters, die ten Ouersten inden huyse des Heeren gesettet was, Ieremiam hoorde sulcke woorden propheteren,

a† And. de Priester,

2

^b Sloech hy den Prophete Ieremiam, ende wierp hem ^c† int ghewelfte, onder der bouenster poorte BenIamin, welcke aen den huyse des Heeren is.

b 1.Reg. 22.c.24. Ierem. 32.a.2. ende 33.a.1. Act. 23.a.2. Ioan. 18.c.22.

c† And. inden stock

3

Ende doe het morghen wert, tooch Pashur Ieremiam weder wt den ghewelfte: doe sprack Ieremia tot hem: De Heere en heet dy niet ^d Pashur, maer Magur omme ende omme.

d Pashur koemt van Pas, dat heet breedt, ende Hur, wijt, Magur heet vreese: so keert nu Ieremias dit synen naem omme: als soude hy seggen: Du salt niet so groot, breet ende wijdt henen gaen, als dynen name luydt, maer vreese ende verschrickinghe sal om ende rontom dy henen zijn, dat het enge ende smal ghenoech om dy zy.

4

Want so spreeckt de Heere: Siet, ick wil dy met tsamen alle dynen vrienden in de vreese geuen, ende sullen vallen door het sweerdt harer vyanden, dat saltu met dynen ooghen sien: ende wil het gantsche Iuda, in de handt des Konincx te Babel, ouergheuen, die salse wech voeren na Babel, ende met den sweerde dooden.

5

^e Oock wil ick alle goederen deser stadt, met tsamen alle haren arbeyt, ende alle kleynodien, ende alle schatten der Koningen Iuda, in harer vyanden handt gheuen, dat sy deselue roouen, nemen, ende na Babel brenghen.

e 2.Reg. 20.b.17. Ierem. 15.b.13. ende 17.a.3.

6

Ende du Pashur salt met alle dynen huysghenooten, gheuanghen gaen, ende te Babel komen, aldaer saltu steruen, ende begrauen worden, met tsamen alle dynen vrienden, welcke du leughenen predickest.

7

Heere, du hebst my ^f ouerredet, ende ick hebbe my ouerreden laten: du bist my te sterck gheweest, ende hebst ghewonnen: ^g doch ick ben daerouer te spotte gheworden daechlicx, ende alleman belachet my.

f Dat is, Dat ick sulc predickampt hebbe aenghenomen, ende en hebbe niet geweten, dat de lieden so boos waren, ende het predicken, so vele ende groote vare hadde

g Tren. 3.b.14. Psalm. 44.b.14. ende 79.a.4.

8

Want sindt dat ich ghesproken, gheroepen ende ghepredickt hebbe, vander plage ende verstooringhe, is my des Heeren woort, ^h ten hoone ende spotte gheworden daechlicks.

h Of, ter versmadinghe.

9

Doe dachte ick: Welaen, ick en wil syner niet meer ghedencken, ende in synen Name niet meer predicken: doch het wert in myner herten, als een bernende vyer in mynen beenderen, dat ick het niet lijden konde, ende ware schier vergaen.

B.10

ⁱ Want ick hoore, hoe my vele schelden, ende my allenthaluen verschricken, Huy: verklaecht hem: wy willen hem verklaghen (spreken alle myne vrienden ende ghesellen) oft wy hem met liste verkorten, ende aen hem komen konnen, ende ons aen hem wreken.

i Psalm. 31.b.12.

11

Doch de Heere is by my, ⁺ als een sterck Heldt: daeromme sullen myne veruolghers vallen, ende niet ghewinnen, maer sullen seer te schanden worden: daeromme, dat sy so dwaeslicken handelen: ^k eewich sal de schande zijn, dier men niet vergheten en sal.

+ Ieremie gebet.

k Ierem. 23.e.40.

12

^l Ende nu Heere Zebaoth, die du de Rechtueerdighe proeuest, ^m nieren ende herte siest, laet my dyne wrake aen hen sien: ⁿ want ick hebbe dy, mijne sake beuolen.

l Ierem. 11.c.20. Psalm. 11.a.6. Sapient. 3.a.5.

m Iere. 17.b.10.

n Ierem. 11.c.20.

13

Singhet den Heere, roemt den Heere, die des armen leuen, wt den boosachtigen handen verlost.

14

^o Veruloeckt zy den dach, daer ick in gheboren ben, den dach moet ongheseghent zijn, daer in my mijn moeder ghebaert heeft.

o Hiob 3.a.3. Ierem. 15.b.10.

15

Veruloeckt zy de gene, die mynen vader goede bootschap brachte, ende sprack: Du hebst eenen iongen sone, dat hy hem vrolick maken woude.

[fol. 28r]

16

Deselue man moet zijn, als de steden ^p die de Heere ommegekeert, ende hem niet gherout en heeft: ende moet des morghens hooren een gheschrey, ende des middaechs een huylen.

p Gene. 19.c.24.

17

^q Dat du my doch niet ghedoodt en hebst in moeders lijue, dat mijn moeder mijn graf gheweest, ende haer lijf eewich ^r swangher ghebleuen ware.

q Hiob. 3.b.11. ende 10.b.18.

r Of, beurucht

18

Waeromme ben ick doch wt moeders lijue voortsghekomen, dat ick sulcken iammer ende hertenleedt sien moet, ende myne daghen met schande toebrenghen?