Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat Lxij. Capittel.

1. Uerlanghen der Godsalighen, op Christum, 2. die hem syner Kercken in syner toekoemst, met wonderbarer ghenade wil aennemen, 10. met eener vermaninghe, denseluen weerdichlicken aen te nemen.

A.1

OM Zions wille, so en wil ick niet swijghen, ende om Ierusalems wille, so en wil ick niet in houden, tot dat hare gerechticheydt opgae als een ^a glantz, ende haer Heyl ontbrande als een fackel.

a Ofte, stralende klaerheyt.

2

Dat de Heydenen sien dyne gherechticheydt, ende alle Koninghen dyne heerlicheydt: ^b ende du salt met eenen nieuwen name ghenoemt worden, welcke des Heeren mondt noemen sal.

b Ioan. 1.b.12.

3

Ende du salt zijn een schoone kroone in der handt des Heeren, ende eenen Konincklicken hoedt in der handt dijns Gods.

4

Men en sal dy niet meer de Verlatene, noch dijn landt een verwoestinghe heeten: maer du salt, Mynen lust aen haer, ende sijn lant Mijn lieue ^{c †} boele, heeten: ^d want de Heere heeft lust aen dy, ende dijn lant heeft eenen lieuen Boele.

c Dat is, een Bruydt, die niet sonder man ende verlaten, maer lief ende weert sy, als een boele,

† And. Echtgade:

d Iesai. 54.a.5.

5

Want ghelijck een lief boel eenen boele lief heeft, so sullen dy dyne kinderen lief hebben: ende als hem een Bruydegom verheucht ouer syner Bruydt, so sal hem dijn God ouer dy verheughen.

6

O Ierusalem, ick wil Wachters op dyne mueren bestellen, die den gantschen dach ende de gantsche nacht, nemmermeer stille swijghen en sullen, ende die des Heeren ghedencken sullen: op dat by v gheen swijghen en zy,

7

Ende ghy van hem niet en swijcht, tot dat Ierusalem bereydet ende ghesettet worde, ten loue op Aerden.

8

De Heere heeft ghesworen by syner rechter handt, ende by den arme syner macht: ick en wil dijn koorne niet meer dynen vyanden te eten gheuen, noch dynen most daer aen du ghearbeydet hebst, de vreemden drincken laten.

9

Maer die het insamelen, die sullent oock eten, ende den Heere roemen: ende die hem inbrengen, sullen hem drincken in den voorhouen mijns Heylichdoms.

B.10

^e Gaet henen, gaet henen, door de poorten bereydet den volcke den wech: maeckt banen, maeckt banen, ruymet de steenen wech: werpet een Banier op, ouer de volcken.

e Iesai. 57.b.14.

11

Siet, de Heere laett hem hooren, tot aen der werelt eynde: ^f segget der dochter Zion: ^g Siet dijn Heyl koemt: siet, ^h synen loon is by hem, ende syne vergheldinghe is voor hem.

f Sacha. 9.a.9. Matth. 21.a.5. Ioan. 12.b.15.

g Iesai. 40.b.10.

h Dat is: Hy sal het niet lanck maken, den vromen te lonen, de boosen te straffen.

12

Men salse noemen: ⁱ Het Heylighe volck, de verlosseden des Heeren: ende dy salmen heetten: De besochte ende ^k† onuerlatene stadt.

i Iesai. 4.a.3.

k† And. niet de ouerghegheuene