Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat Lviij. Capittel.

1. Propheten ende Predickers moeten des volcx sonde ende alle huychelije menschelicker wercken vrijmoedighen straffen. 6. recht vasten, 13. ende Sabbath vieren der gheloouighen, wort beschreuen.

[fol. 18r]

A.1

ROept ^a† flucks, verschoont niet; verheft dyne stemme als een basuyne, ende verkondicht mynen volcke hare ouertredinghe, ende den huyse Iacobs hare sonde.

a† And. wt den halse,

2

Sy soecken my daechlicks, ende willen myne weghen weten, als een volck dat gherechticheyt alreede gedaen, ende het recht haers Gods niet verlaten en hadde: ^b sy eyschen my ten rechte, ende willen met haren God rechten.

b Maleac. 3.b.13.

3

^c Waerom vasten wy, ende du en siest het niet aen? waerom doen wy onsen lijue wee? ende du en wilst het niet weten? siet, wanneer ghy vastet, so doet ghy uwen wille, ende drijuet alle schuldenaers.

c Iesai. 1.b.15.

4

Siet, ghy vastet, dat ghy twistet ende kijuet, ende slaet met der vuyst ongodlicken: vastet niet also, als ghy nu doet, dat een gheschrey van v in der Hoochte ghehoort wort.

5

^d Soude dat een vasten zijn, dat ick verkiesen soude, dat een mensche synen lijue des daechs quaet doet, ofte synen kop hanghe ghelijck als een ^e biese, of op eenen sack ende in der asschen liggeh? wilt ghy dat een vasten heeten, ende eenen dach den Heere aenghename?

d Sacha. 7.a.5.

e Also hangen de huychelaers den kop, sien suer, ende stellen hen iammerlicken ende ellendichlicken.

6

^f Dat is dan een vasten, dat ick verkiese, Latet los, die du met onrecht verbonden hebst, laett ledich, die du beswarest, gheeft vrij, die du dringhest, neemt wech allerley beswaringhe.

f Deute. 15.a.2. Matth. 6.b.16.

7

^g Breeckt den hongherighen dijn broot, ende ^h† die, die in ellendicheden zijn, leydt int huys: so du eenen naeckten siest, so kleedt hem: ende onttreckt dy niet van dynen vleesche.

g Matth. 25.d.35. Hesek. 18.a.7.

h† And. de armen dwaselinghen.

8

ⁱ Alsdan sal dijn licht hier voor breken, als de dagheraedt, ende dyne ^k beteringhe sal snellick toenemen, ende dyne gherechticheyt, sal voor dij henen gaen, ende de heerlicheyt des Heeren, sal dy tot haer nemen.

i Luc. 11.e.41.

k Dat du rijcker wortst ende toeneemst aen goedt ende salicheyt.

9

^l Dan saltu roepen, so sal dy de Heere antwoorden: wanneer du salst schreyen, sal hy segghen: Siet, hier ben ick: so du niemandt by dy beswaren salst, noch met vingheren wijsen, noch quaet na spreken:

l Prouer. 21.b.13.

B.10

Ende salst den hongherighen laten vinden dijn herte, ende de ellendighe zielen versadighen: ^m so sal dijn licht in der duysternisse opgaen, ende dyne donckerheydt sal zijn als den middach.

m Matth. 5.b.14.

11

Ende de Heere sal dy ^n† doorgaens leyden, ende dyne ziele versadighen in der dorheydt, ende dyne beenderen stercken: ende salt zijn als eenen ghewaterden hof, ende als een ^o springhende fonteyne, dien het nemmermeer aen water feylt.

n† And. altoos

o Of, springende fonteynadere,

12

^p Ende door dy sal ghebouwet worden, wat langhe woest gheleghen heeft, ende du salt eenen grondt legghen, die voort ende voort blijue: ende salt heeten: ^q Die de reten vertuynet, ende de weghen betert, datmen daer woonen moeghe.

p Iesai. 61.a.4.

q Dat is: Dus salst een Beschutter ende Beschermer ende Beteraer in den lande zijn, velen nuttelick zijn ende helpen.

13

^r So du dynen voet van den Sabbath keerest, dat du niet en doest, wat dy behaecht, aen mynen Heylighen daghe: so sal het een lustich Sabbath heeten, den Heere te heylighen ende te prijsen: want so saltu denseluen prijsen, wanneer du dyne weghen niet en doest, noch daer in gheuonden en wort, wat dy behaecht, ofte wat du sprekest.

r Hier gheeft hy het recht verstant des Sabbaths, dat men Gods werck ende woordt daer in oeffenen sal. Iesai. 56.a.2. ende 66.c.23.

14

Alsdan saltu lust hebben aen den Heere, ende ^s ick wil dy ouer de hoochten op Aerden sweuen laten, ende wil dy spijsen met der erue dijns vaders Iacobs: want des Heeren mondt seydt het.

s Abacuc. 4.b.19.