Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat Lvij. Capittel.

1. De vromen worden henen ghenomen, 3. op dat de Godloosen ghestraft worden, 13. dien, die hen met ootmoedigen herten tot den Heere bekeeren, wordt toegheseyt, ghenade, barmherticheyt, ende allerley welstandt, hoewel sy dannooch voor een tijtlanck harer sonde straffe dragen moeten, 20. maer die in Godloosheyt blijuen, worden met onruste ende allen onghelucke beladen.

A.1

DOch de rechtueerdige koemt om, ende daer en is niemandt, die het ter herten neemt: ende Heylighe lieden worden wch gherapet, ende niemandt heeft achtinghe daer op: want de rechtueerdighen worden wech gherapet, voor den onghelucke.

2

Ende die oprechtich voor henseluen ghewandelt hebben, komen ten vrede, ende rusten in haren kameren.

3

^* Ende ghy koemt hier toe, ghy kinderen der ^† dachuerkieserschen, ^a ghy zaet des ouerspeelders ende der hoeren.

* Ca. Lvij. Lut.

† Dachuerkieserse, is de valsche Secte tegen Gods woort.

a Matth. 12.d.39.

4

Aen wien willet ghy nu uwen lust hebben? ouer wien willet ghy nu den mondt opsperren? ende de tonghe wt steecken? zijt ghy niet de kinderen der ouertredinghe? ende een valsch zaet?

5

Ghy die in der hitticheydt tot den Afgoden loopet, onder alle groene boomen, ende slachtet de kinderen aen den beken, onder den steenklippen.

6

Dijn wesen is aen den glatten beecksteenen, deseluen zijn dijn deel, denseluen ghietstu dijn dranckoffer, daer du spijsoffer offerst: soude ick my dies ^b troosten?

b Dat is, my dat wel gheuallen laten.

7

Du makest dynen ^c legher, op eenen hoogen verheuenen berch, ende gaest aldaer oock opwaerts te offeren.

c Legher heet hy haren Altaer ofte stede, daer sy met den Afgoden hoererije bedrijuen: ghelijck als een ontuchtich wijf met eenen ouerspeelder. Ende tot den Koninck Pharao, met geschencken trecken, is, hen op menschen verlaten. Exod. 10.c.24.

8

^d Ende achter der deure ende posten, settestu dyne ghedachtenisse: want du wentelst dy van my, ende gaest opwaerts, ende maeckest dynen legher wijdt, ende verbindest dy met hen: du hebst haren legher lief, waer duse slechs siest.

d Deute. 27.b.15.

9

Du trecktst ^e met olye tot den Koninck, ende hebst menigherley kruyden, ende sendest dyne Ambassaden verre henen, ende bist vernedert tot der Hellen.

e Hosee. 12.a.1.

B.10

Du bemoeyest dy in der veelheydt dyner wegen, ende en spreeckst niet: ^f Ick late het: ^g maer dewijle dat du vindest een leuen dyner handt, so en wortstu niet moede.

f Wanneer eener eens dincks moede ende ouerdrietich wort, oft ongeerne meer doet, so spreeckt hy op Duytsch: dat late ick. Item: Dat laten wy, Dat laten sy wel. Item Lieuer, latet af, houdt op.

g Matth. 9.b.12.

11

Voor wien bistu so ^h sorchuuldich, ende vreesest so seer? so du doch met leughenen omgaest, ende en denckest aen my niet, ende en neemst het niet ter herten: ⁱ meynstu, ick sal doorgaens swijghen, dat du my so niets niet en vreesest?

h De Godloosen sorgen voor haer doen, so het doch enckel leugen ende ualscheyt is.

i Psalm. 10.b.11. Iesai. 66.a.6.

12

Ick wil doch dyne gerechticheyt kondt doen, ende dyne wercken, dat sy gheen nutte zijn en sullen.

13

Wanneer du roepen salst, so laett dy ^k dyne hoopen helpen: doch de windt salse alle wech voeren, ende ijdelheyt salse wech nemen: ^l daerenteghen wie op my vertrout, die sal het landt eruen, ende mynen heylighen berch besitten.

k dat is, dyne Leraers, medegenoten met tsamen den Afgodendienst etc.

l Roma. 5.a.5.

14

Ende sal segghen: ^m Maeckt banen: ruymet den wech, neemt de aenstooten wt den weghe mijns volcx.

m Dat is: In der noodt sullen sy ruym ende troost hebben. Iesai. 40.a.3. ende 62.b.10.

15

Want also spreeckt de Hooghe ende Verheuene, die daer eewichlick woonet, dies Name heylich is: ick die in der hoochte ende in den Heylichdom woone, ende by den ghenen, die eens ^* verslagen ende ootmoedigen gheests zijn: ⁿ op dat ick verquicke den gheest der verootmoedichden, ende het herte der verslaghenen.

* Ofte, te morsel gheslaghen,

n Psalm. 51.b.10. Iesai. 61.a.2. ende 66.a.2.

16

Ick en wil niet eewelicken ^o† kijuen, ende niet eewichlick toornen: maer eenen gheest sal van mynen aengesichte waeyen, ende ick wil ^p adem maken.

o† And. haderen,

p dat is: Ich wil de bedroefde verquicken.

17

Ick was toornich op de ondeucht harer ghiericheydt, ende sloechse, verberch my ende was toornich: doe ginghen sy herwaerts ende ghenswaerts in den weghe haers herten.

18

Doch doe ick hare wegen aensach, heylde ickse, ende leyddese, ende gaf hen weder troost, ende dien, die ouer de ghene ^q leedt droeghen.

q De oprechtighe draghen leedt oft rouwe ouer de boosheyt der Godloosen: ghelijc als Lot de Sodom etce.

19

Ick wil ^r vrucht der lippen maken, die daer predicken ^s† Vrede vrede, beyde dien die verre zijn, ende die na by zijn, spreeckt de Heere, ende wilse heylen.

r Gelijck als het velt allerley vrucht draecht, al so sal, de mont ooc vrucht brenghen. Heb. 13.b.15

s† An. Ick scheppe de reden der lippen, Urede, vrede. Ephe. 2.b.17.

C.20

Doch de Godloosen zijn als een onstuymige Zee, die niet stille zijn en kan, ende dies baren, ^t dreck ende ontreynicheyt wtwerpen.

t Dreck is haer heylichheyt, Phil. 2.b.14. Daer sy met grooter moeyte aen arbeyden.

21

^u De Godloosen en hebben gheenen vrede, ^x† spreeckt mijn God.

u Iesai. 48.c.22.

x† And. (seydt de Heere.)