Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xlij. Capittel.

1. Dewijle hy aen het eynde vant vorighe Cap. gesproken heeft, van den figuerlicken ende tijdelicken Iodenverlosser Cores, so brenget hy nu hier meesterlicken in, den warachtighen ende eeuwighen Iodenverlosser Christum, met synen ampte ende beroepinge van den Uader, 10. vermaent de Heydenen tot dansegginghe ende lofsanck, 12. Maer den roeckeloosen ende onwilligen Ioden dreycht hy met sware straffen.

A.1

SIet, ^a dat is mijn knecht, ^b† ick onderhoude hem, ende mynen wtuerkorenen, aen welcken mijn ziele een welbehaghen heeft: ick hebbe hem mynen Gheest ghegeuen, hy sal het recht onder de Heydenen brenghen.

a Matth. 12.b.18. ende. 17.a.5. 1.Pet. 1.b.17.

b† And. op dien ick steune,

2

Hy en sal niet schreyen noch roepen, ende zijn stemme en salmen niet hooren op den straten.

3

Het ^c ghestooten riet en sal hy niet in stucken breken, ende de ^d glimmende wiecke, en sal hy niet wtblusschen: hy sal het recht ^e† warachtichlick leeren houden.

c Of, ghekroocte of ontween ghestooten

d Of, roockende vlaswiecke

e† An. met waerheyt wtuoeren.

4

Hy en sal niet murrisch noch ^f grouwelick zijn: op dat hy op Aerden het recht aenrichte ende de Eylanden sullen op zijn gherechticheyt wachten.

f Hy en sal niet hardt ofte betisch, of suer, maer vrientlick, sachtmoedich ende genadich zijn.

5

So spreeckt God de Heere, die de Hemelen scheppet ende wtbreydet, die de Aerde maeckt ende hare vrucht: die den volcke, dat daer op is, den adem gheeft, ende den gheest den ghenen, die daer op gaen.

6

Ick de Heere, hebbe dy gheroepen met gherechticheydt, ende hebbe dy by dyner hant gheuatet, ^g ende hebbe dy behoedt: ende hebbe dy ten verbonde onder het volck ghegheuen, ^h ten lichte der Heydenen.

g Iesai. 49.a.6.8.

h Luc. 2.d.32. Actu. 13.e.47.

7

Dat du salt openen de oogen der blinden, ⁱ ende de gheuangen wt der geuanckenisse leyden, ende

i Sacha. 9.b.11.

[fol. 13v]

die daer sitten in der duysternisse, wt den kercker:

8

Ick de Heere, dat is mynen Name: ^k ende en wil mijn eere geenen anderen geuen, noch mynen ^l roem den Afgoden.

k Iesai. 48.b.11.

l Of, prijs

9

Siet, wat daer noch komen sal, dat verkondighe ick te voren, ende verkondighe oock wat nieus: eer dan het opgaet, late ick het v hooren.

B.10

^m Singet den Heere een nieu liedt, synen roem is aen der wereldt eynde: die in der Zee varen, ende wat daer in is, de Eylanden ende die daer in woonen.

m Psalm. 149.a.1

11

Roept luyde ghy woestijnen, ende de steden daer in, met tsamen den dorpen daer Kedar woonen: latet iuychen die in den rotzsteenen woonen, ende roepen van der hoochten der berghen.

12

Laetse den Heere de eere gheuen, ende synen roem in den Eylanden verkondighen.

13

De Heere sal wttrecken als een Reuse: hy sal den ijuer opwecken, als een krijchsman: hy sal iuychen ende krijsschen, hy sal syne vyanden ouerweldighen.

14

Ick swijghe wel een tijtlanck, ende ben stille, ende onthoude my: nu daerenteghen wil ick, als een die baert, wtschreyen: ick wilse verwoesten, ende alle verslinden.

15

Ick wil berghen ende hueuelen verwoesten, ende alle haer gras verdorren: ende wil de waterstroomen tot Eylanden maken, ende de stille wateren wtdrooghen.

16

Dannoch de blinden wil ick op den wege leyden, dien sy niet en weten, ick wilse leyden op den padt dien sy niet en kennen: ick wil de duysternisse voor hen henen ten lichte maken, ende het oneffene slicht: sulcx wil ick hen doen, ende haer niet verlaten.

17

Daerentegen die hen op Afgoden verlaten, ende spreken tot den gegoten beelden: Ghy zijt onse Goden: die sullen te rugghe keeren, ende te schanden worden.

18

Hooret ghy doouen, ende siet herwaerts ghy blinden, dat ghy siet.

19

ⁿ Wie is so blindt als mijn knecht, ende wie is so doof, als mijn ^o Bode, dien ick sende? wie is so blindt, als de volkomen, ende so blindt, als de knecht des Heeren?

n Matth. 15.b.14. Luc. 6.d.39.

o Dat zijn de hooghe Priesters, ende die het ampt hebben, inden volcke, die de anderen sullen leeren, maer sy zijn de alderblintsten, als Christus int Euangelio wtwijset, vant sout dat dom is. Ende de Gheleerden, de verkeerden.

C.20

Men prediket wel veel, doch sy en houdent niet: men seyt hen ghenoech, doch sy en willent niet hooren.

21

Noch wil hen de Heere wel, om syner gerechticheyt wille, ende dat hy de Wet heerlick ende groot make.

22

Het is een berooft ende geplondert volck: sy zijn alle bestrict in kuylen, ende versteecken inden kerckeren: sy zijn ten rooue geworden: ende daer en is gheen Verlosser: geplondert, ende daer en is niemant die daer seyt: Geeftse weder herwaerts.

23

Wie is daer onder v, die sulcx ter ooren neme, die daer opmercke, ende hoore, dat hier namaels koemt?

24

Wie heeft Iacob ouergegeuen te plonderen, ende Israel den roouers? heeft het niet de Heere ghedaen? aen den welcken wy ghesondiget hebben? ende sy en wouden op syne wegen niet wandelen, ende en ^p hoorden syne Wet niet.

p Dat is, sy en wilden syne woorden niet gehoorsaem zijn.

25

Daerom heeft hy ouer haer wtgheschuddet, de grimmicheydt zijns toorns, ende een krijchsmacht, ende heeftse rontom aenghesteken: doch sy en merckens niet: ende heeftse ^q† aengesteken, doch sy en nemens niet ter herten.

q† An. gebrandt.