Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxviij. Capittel.

1. Den Hiskia so hy dootkranck is, 4. seyt de Heere verlenghinghe zijns leuens toe, 7. ende gheeft hem dies een ghewisse waerteecken, 9. Hiskia dichtet ende singhet den Heere eenen lofsanck.

A.1

TE ^a dier tijdt werdt Hiskia dootkranck: ende de Propheet Iesaia de sone Amos quam tot hem, ende sprack tot hem: So spreeckt de Heere: ^b Beschickt dijn huys: want du salt steruen, ende niet leuendich blijuen.

a 2.Reg. 20.a.1. 2.Para. 32.c.24.

b Of, bestelt etc.

2

Doe keerde Hiskia zijn aenghesichte na de wandt, ende badt tot den Heere, ende sprack:

3

Ghedenckt doch Heere, hoe ick voor dy ghewandelt hebbe in der waerheydt met vollenkomener herten, ende hebbe gedaen wat dy wel behaecht heeft: ende Hiskia weende seer.

4

Doe gheschiedde het woordt des Heeren tot Iesaia, ende sprack:

5

Gaet henen, ende segt Hiskia, So spreect de Heere, de God dijns vaders Dauid: Ick hebbe dijn ghebet gehoort, ende dyne tranen ghesien: ^c siet, ick wil tot dynen dagen noch vijftien Iaer toelegghen.

c Ierem. 3.b.12. Ione. 3.b.10.

5

Ende wil dy met tsamen deser stadt verlossen, van der hant des Konincx te Assyrien: want ick wil dese stadt wel ^d verdedighen.

d Of, voorstaen.

7

^e Ende hebt dy dat ten teecken van den Heere, dat de Heere sulcks doen sal, wat hy ghesproken heeft.

e 1.Samu. 2.d.34

8

Siet, ick wil de schaduwe aen den Sonnenwijser Ahas, thien linien te rugge trecken, ouer welcke hy ghegaen is: dat de ^f Sonne thien linien te rugge gaen sal aenden wijser, ouer welcker sy ghegaen is.

f Iosue. 10.b.13.

9

Dit is de schrift Hiskia des Konincks Iuda, doe hy kranck gheweest, ende van der kranckheyt ghesont gheworden was.

B.10

Ick sprack; Nu moet ick tot der Hellen poorten varen, doe mynen tijdt wt was, doe ick ghedachte noch langher te leuen.

11

Ick sprack: Nu en moet ick niet meer sien den Heere, Ia den Heere in den lande der leuendigen: nu en moet ick niet meer sien de menschen, by den ghenen, die haren tijt leuen.

12

Mynen tijt is daer henen, ende van my wech ghenomen, gelijck als eens herders hutte: ende ick ^g trecke mijn leuen af, gelijck als een ^h weuer: ⁱ hy suyget my dorre wt: du makest dies met my een eynde, den dach voor den auondt.

g Of, breke

h Gelijck als een Weuer den draet aftreckt, eer hy hem dies voorsiet midden in den wercke.

i Dat ick noch kracht noch sap des leuens behoude: gelijck als een ghierigher de arme lieden wtsuyghet in den lande.

13

^k Ick dachte: Mochte ick doch tot morghen leuen: doch hy brack my alle myne beenders, gelijck als een Leeuwe: want du makest het met my wt, den dach voor den auondt.

k Deute. 28.g.67.

14

Ick pijpede als een Kraen ende Swaluwe, ende kirde als een Duyue: myne oogen wouden my ^l breken, Heere ick lijde noot, maket my saechter.

l Die seer kranck zijn, sien ghelijck als wouden hen de oogen breken, ende het gesichte vergaen.

15

^m† O hoe wil ick noch spreken, dat hy my toegheseydt heeft, ende doet het oock: ick sal my ⁿ schuwen alle mijn leefdage, voor sulker droeffenisse mijnder ziele.

m† And. wat sal ick segghen? Hy is het, diet my geseyt, ende gedaen heeft, Ick sal alle myne Iaren in de bitterheydt mijnder zielen wandelen.

n Of, wachten

16

Heere, ^o daer van leeftmen, ende het leuen mijns gheests staet geheelick in denseluen: want du lietest my ontslapen, ende maecktest my leuendich.

o Dat is, van sulcke dyne woorden, wanneer du het leuen toesegst, ende niet van onser kracht ende macht.

17

Siet, om troost was my seer banghe, doch du hebst dy mijnder ziele hertelick aenghenomen, dat sy niet en verdorue: want du werpest alle myne sonden achter dy te rugghe.

18

^p Want de Helle en loeft dy niet, so en prijst dy oock de doot niet, ende die in de kuyle varen, en wachten op dyne ^q waerheyt niet.

p Psalm. 6.a.6. ende. 88.b.11. ende. 115.b.17.

q Dat is, de toesegginghe der genaden ende des leuens.

19

Maer alleen die daer leuen, louen dy, als ick als nu doe: de vader sal den kinderen dyne waerheyt kondt doen.

C.20

^r Heere helpt my: so willen wy myne Liedekens singhen, so langhe wy leuen, in den huyse des Heeren.

r Luce. 1.b.74.

21

Ende Iesaia gheboot, men soude een plaester van vijghen nemen, ende op zijn gheswel legghen, dat hy ghesont worde.

22

Ende Hiskia ^s† sprack: Welck een teecken is dat, Dat ick henen op ten huyse des Heeren sal gaen?

s† And. hadde geseyt, welck sal het teecken zijn, dat ick etc.