Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxiij. Capittel.

1. Propheteringhe teghen Sanherib, 2. met eenen angstighen ghebede tot God om hulpe, 10. De Heere dreycht den Godloosen, 15. troostet de vromen, 20. ende wil by Zion alwech machtich blijuen.

A.1

VVee doch dy, du verstoorder: ^a† meynstu, du en salst niet verstooret worden? ende du verachter: meynstu, men sal dy niet verachten? ^b wanneer du het verstooren gheeyndicht hebst, so saltu oock verstoort worden: wanneer du des verachtens een eynde ghemaect hebst, so salmen dy weder verachten.

a† An die du niet verstooret of verwoestet bist: ende du lagheleggher, den welcken geen laghelegginge geschiet is. Matth. 26.a.3.

b Sapien. 11.b.17 Matth. 7.a.2.

2

Heere weest ons ghenadich: want op dy verwachten wy: ^c weest haren arm vroech, daertoe onse Heyl, ter tijt der droeffenissen.

c Psalm. 9.b.10.

3

Latet vlieden de volcken voor den grooten rumoer, ende de Heydenen verstroyt worden, wanneer du dy verhooghest.

4

^d† So salmen v oprapen, als eenen roof: ghelijck als men de sprinckhanen opraept, ende gelijck als de Keuers verschuyt worden, wanneer mense ouerualt.

d† And. Ende uwe ghedispoulgeerde sullen vergadert worden, ghelijck als men etce. vergadert etc.

5

De Heere is verheuen, want hy woont in der hoochte: hy heeft Zion vol gherichts ende gherechticheyt ghemaeckt.

6

Ende het sal te ^e† dyner tijdt ghelooue zijn: ende heerschappije, Heyl, wijsheyt, kloeckheyt, ende vreese des Heeren, sullen synen schat zijn.

e† And. syner etc.

7

Siet, ^f hare boden schreyen daer buyten, ende de Enghelen des vredes, weenen bitterlicken,

f Die tot hen gesonden zijn, ende en willense doch niet hooren.

8

[Ende spreken:] De paden zijn woest: daer en gaet niemant meer op der strate: hy en houdt noch trouwe noch ghelooue: hy verwerpt de steden, ende en achtet de lieden niet.

9

Het lant leyt klaghelick ende iammerlick, de ^* Libanon staet schandelicken verhouwen: ende Saron is ghelijck als een slecht veldt, ende Basan ende Charmel is woest.

* Libanon, Saron, Basan, Charmel, is hier al te mael een dinck, naemlicken Ierusalem: daeromme dat het hem wt sulcken berghen ende ackeren, bouwede ende geneerde.

B.10

Nu wil ick my opmaken, spreeckt de Heere, nu wil ick my verheffen, nu wil ick hooch komen.

11

Met stroo gaet ghy swangher, stoppelen baert ghy, ^g vyer sal v met uwen moede verteeren.

g Ierem. 5.b.14.

12

Want de volcken sullen tot kalck verbrandt worden, ghelijck als men afgehouwen doornen met vyere aensteeckt.

13

So hoort nu ghy, die ghy verre zijt, wat ick ghedaen hebbe, ende ghy die na by zijt, merckt mijn sterckheyt.

14

De sondaers te Zion zijn verschrocken, beuen is den ^h huychelaren aenghekomen [ende spreken:] Wie is onder ons, die by eenen verteerenden vyere woonen kan? wie is daer onder ons, die by der eewighen gloedt woone?

h Of, geueynsden

15

ⁱ Wie in gherechticheyt wandelt, ende spreect wat recht si: wie het onrecht hatet met tsamen der ghiericheydt, ende syne handen aftreckt, dat hy gheene gheschencken en neme: wie syne ooren toestoppet, dat hy gheen bloedtschulden en hoore, ende syne ooghen toehoudt, dat hy niet quaets en sie.

i Psalm. 15.a.1. ende. 24.a.3.

16

Die sal in der hoochte woonen, ende rotzsteenen sullen syne ^k vesten ende bescherminge zijn: zijn broot wort hem gegheuen, zijn water heeft hy ghewis.

k dat is, sterckten

17

Dyne ooghen sullen den Koninck sien in syner schoonheyt: du salt het lant ^l verwijdt sien.

l Of, verbreedt

18

Dat hem dijn herte seer verwonderen sal, ende segghen: ^m Waer zijn nu de ^n† Schriftgheleerden? waer zijn nu de Raden? waer zijn de Kantzeliers?

m 1.Corin. 11.c.20

n† And. Schrijuer? waer zijn nu de Waghenmeesters? waer zijn der kostelicke huysen Uerteeckenders?

19

Daertoe en saltu dat stercke volck niet sien: dat volck van ^o dieper sprake, diemen niet vernemen en kan, ende van onbeduydtlicker tonghen, diemen niet verstaen en kan.

o Of, verborghen etc.

C.20

Aenschouwet Zion, de stadt onses ^p† Stifs: dyne ooghen sullen Ierusalem sien, ^q een sekere wooninghe, een hutte die niet wech gheuoert en wordt, welckerer ^r† naghelen sullen nemmermeer wtghetogen, ende harer seelen gheen gebroken worden.

p† And. de Hooftstadt onses hoochtijtlicker Feests:

q Hebr. 9.b.11.

r† And. palen

21

Want de Heere sal aldaer machtich by ons zijn, ende daer sullen wijde watergrachten zijn, dat daer gheen Schip met riemen ouervaren, noch Galeyen daer henen schepen sullen.

22

Want de Heere is onse Richter, de Heere is onse ^s† Meester, de Heere is onse Koninck, die helpet ons.

s† And. Wetgheuer,

23

^t† Latetse hare stricken spannen, sy en sullen doch niet houden: also en sullen sy oock het Vaencken niet wtsteken op den mastboom: dan sal vele kostlickes roofs wtgedeylt worden, dat oock de lammen roouen sullen.

t† An. Dyne touwen [O Assur] zijn slay, dat sy noch mastboom stijf houden, noch seyl wtspannen en moghen: so sal etc.

24

Ende gheen Inwoonder sal segghen: Ick ben swack: want het volck dat daer inne woont, sal vergheuinghe der sonden hebben.