Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxx. Capittel.

1. Straffe der Ioden, dat sy hen op menschen troost ende hulpe verlaten, teghen den Heere trouwloos zijn, 8. ende zijn woordt schandelicken verwerpen, 18. De Heere dannoch biedet syne ghenade aen, den ghenen, die hen tot hem bekeeren, 27. ende latet hen harer vyanden der Assyriers grousame straffe verkondighen.

A.1

VVee den afuallighen kinderen, spreect de Heere, ^a die sonder my raedtslaghen, ende sonder mynen Gheest bescherminghe soecken, om te hoopen een sonde ouer de andere.

a Iesai. 8.a.6.

2

Die henen aftrecken in Egypten, ende en vraghen mynen mont niet, dat sy hen stercken met der macht Pharao, ende hen beschermen onder der schaduwe Egypti.

3

Want de sterckte Pharao sal v ter schande ghedijen, ende de bescherminghe onder der schaduwe Egypti, tot smartheyt.

4

Hare Vorsten zijn wel gheweest tot Zoan, ende hare Ambasaden tot Hanes ghekomen.

5

Maer sy moeten doch alle te schanden worden ouer den volcke, dat hen niet nut zijn en kan, noch ter hulpe, noch anders tot nutte, maer alleen ter schande ende spotte.

6

Dit is den last ouer de ghedierten, die teghent Suyden trecken, daer Leeuwen ende Leeuwinnen zijn, Ia Aderen ende vyerighe vlieghende Draken, in den lande der droeffenisse ende des angsts: sy voeren haer goedt op den rugghe der veulen, ende hare schatten, op der Kemelen ^* bulten, totten volcke, dat hen niet nut zijn en kan.

* Of, hueuelen,

7

Want Egypten en is niets, ende haer hulpe is te vergheefs: daerom predicke ick ^b† daer also van: De ^† Rahab sal stille daertoe sitten.

b† And. haer [Ierusalem] also: Stille sitten is hier sterckte.

† Rahab is Egypten: ende heet stout.

8

^c So gaet nu henen, ende schrijft het hen voor, in een tafel, ende teeckenet in een boeck, dat het blijue voort ende voort eewichlick.

c Iesai. 8.a.1.

9

Want het is een onghehoorsaem volck, ende leugenachtige kinderen, die niet hooren en willen des Heeren Wet.

B.10

Maer segghen tot den Sienders: ^d Ghy en sullet niets sien: ende tot den Schouwers: Ghy en sullet ons niet schouwen de rechte leere: maer predickt ons ^e† wat behaechlicks, schouwet ons ^f tuyscherije.

d Ierem. 11.c.21. Amos. 7.b.12.

e† An. saechtmoedighen smeechelende,

f Of, bedriegerie

11

Wijckt van den wege, maect v van der banc, latet den Heylighen Israels ophouden by ons.

12

Daerom spreeckt de Heylighe Israels also: Dewijle ghy het woordt verwerpet, ende verlatet v ^g† op vermetentheyt ende moedtwille, ende pochet daer op:

g† And. ghewelt etc. ende zijt stout daer op.

13

So sal v sulcke ondeucht zijn, gelijck als een rete, aen eener hoogher mueren, wanneer sy begint wt te rijsen, die gantsch haestelick ende onuersiens inualt ende vermorselt.

14

^h Als wanneer een pot vermorselt wort, dat men hem tot puluer stoot, ende en verschoont syner niet: also, datmen van synen stucken niet een scherf en vindet, daermen vyer in hale van den heerde, ofte water mede scheppe wt eenen bornputte.

h Psalm. 2.a.9.

15

Want so spreeckt de Heere Heere, de Heylige in Israel: ⁱ Wanneer ghy stille bleeft, so soude v gheholpen worden, door ^k stille wesen ende hopen, soudet ghy sterck zijn, doch ghy en willet niet.

i Dat is, lijden, gedult hebben, ende verwachten etc.

k Exod. 14.b.13. 2.Paral. 20.b.15.

16

Ende spreect: Neen: maer op peerden willen wy vlieden: (daerom sullet ghy veldtuluchtich zijn) ende op loopers willen wy rijden, daerom sullen v uwe veruolghers ^l† ouerrasschen.

l† And. ouerloopen

17

^m Want uwer duysendt sullen vlieden, voor eens eenighen schelden: Ia voor vijue sullet ghy alle vlieden, tot dat ghy ouerblijft ghelijck als een mastboom bouen op eenen berghe, ende als een baniere, bouen op eenen kleynen berghe.

m Le. 27.a.8.d.36. Iosue. 23.b.10.

18

ⁿ Daerom verwacht de Heere, dat hy v genadich zy, ende heeft hem opgemaect, dat hy hem uwer ontferme: want de Heere is een God des ^o gherichts: ^p wel allen [den ghenen,] die syner verwachten.

n Roma. 2.a.4. 2.Pet. 3.a.9.b.15.

o Psalm. 2.b.12.

p Niet des woedens of der grimmicheydt: maer straffet met mate, ende en maeckt dies niet te vele, als de wraeckgierighen pleghen te doen.

19

Want het volck Zion, sal te Ierusalem woonen, du en salt niet weenen: hy sal dy ghenadich zijn, wanneer du roepest, hy sal dy antwoordden, so haest als hy het hoort.

C.20

Ende de Heere sal v in droeffenisse broot, ende in angste water gheuen: want hy sal dynen ^q† Leeraer niet meer laten wech vlieden, maer dyne ooghen sullen dynen Leeraer sien.

q† And. reghen niet meer verhouden, maer etce. reghen sien.

21

Ende dyne ooren sullen hooren het woordt achter dy henen seggen, also ^r Dit is den wech, denseluen gaet, ^s† ende anders noch ter rechter noch ter slincker handt.

r Deute. 4.a.1.2.

s† An. het zy dat du gaest ter rechter etce. het zy dat du terslicker hant gaest.

22

Ende ghy sullet ontwijden uwe ouersiluerde Afgoden, ende de guldene kleeders uwer beelden, ende sulletse wech werpen, gelijck als ^t vuylnisse, ende tot hen segghen: Henen wt.

t Of, dreck

23

So sal hy dynen zade, dat du op den acker gesaeyt hebst, regen geuen, ende broot van des ackers inkominghe, ende desseluen ^u† volheyt planteyt: ^x ende dijn vee sal hem te dier tijdt weyden, in eener wijder landouwe.

u† An. vollen, genoeghe.

x Psalm. 36.a.6.

[fol. 10r]

24

De ossen ende ^y† veulen, die den acker bouwen, sullen ^z ghemengt voeder eten, welck opgeworpen is met der worpschoeffel ende wan.

y† And. ezelsueulen,

z Ghebetert, het suere getempereert met den sueten.

25

Ende op allen grooten bergen, ende op allen grooten berchkens, sullen ghedeylde waterulieten gaen, ter tijdt der grooter slachtinghe, wanneer de ^a† torrens vallen sullen.

a† Torrens zijn de groote Tyrannen ende Gheweldighen.

26

Ende des Maens schijn sal zijn, ghelijck als der Sonnen schijn: ende der Sonnen schijn, sal seuenmael klaerder zijn, als hy als nu is: ^b te dier tijdt, wanneer de Heere den breucke zijns volcx verbinden, ende syne wonden heelen sal.

b 2.Pet. 3.b.13.

27

Siet, des Heeren Name koemt van verre, synen toorn brandt, ende is seer swaer: syne lippen zijn vol grimmicheyts, ende zijn tonghe als een verteerende vyer.

28

Ende synen adem als een wateruloet, die tot aen den hals gaet, te verstroyen de Heydenen, tot dat sy te niete worden, ende de volcken met eenen thoome in haren kinnebacken, herwaerts ende gheenwaerts drijue.

29

So sullet ghy singhen, ghelijck als in der nacht eens heylighen Feests, ende v van herten verheughen, ghelijck als wanneermen met der pijpen gaet, na den berghe des Heeren, ter rotze Israels.

D.30

Ende de Heere sal zijn heerlicke stemme hooren laten, datmen sie synen wtghestrecten arm, met toornighen dreyghen, ende met vlammen des verteerenden vyers, met stralen, met stercken reghen, ende met haghel.

31

^c Want Assur sal verschricken voor der stemme des Heeren, die hem met den roeden slaet.

c Iesa. 10.a.5.b.16

32

Want de roede sal gantsch doordringen ende wel treffen, wanneerse de Heere ouer hem voeren sal, met tamborinen ende harpen, ende ^d† allenthaluen teghen haer strijden.

d† And. allen zijden teghen

33

Want de ^e kuyle is van ghisteren her bereydet, Ia deselue is oock den Koninck bereydt, diep ende wijdt ghenoech: ^f so is [oock in] de wooninghe daer in, vyers ende houts de volheydt: den adem des Heeren salse aensteken, ghelijck als eenen sweuelstroom.

e Heb. Thopheth. Hier van siet voorder. Iere. 7. ende 19.

f Dat luydt, als zy het van der Helle ende den eewighen vyere ghesproken, Matth. 25.e.41.