Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxiiij. Capittel.

1. Ghemeyne straffe landen ende lieden.

A.1

SIet, de Heere maeckt het landt ledich ende woest, ende werpet om, wat daer in is, ende verstroyet syne inwoonders.

2

^a Ende het gaet den Priester als den volcke, den heere als den knechte, der vrouwen als der maghet, den verkooper als den kooper, den leener ^b† als den borgher, den manenden als den schuldenaer.

a Hosee. 4.a.9.

b† And. op woecker, als die, die op woecker borghet.

[fol. 8r]

3

Want het landt sal ledich ende berooft zijn: want de Heere heeft sulcx ghesproken.

4

Het land staet iammerlick ende verderft, den Aercboden neemt af ende verderft, de hooghsten des volcks in den lande, nemen af.

5

Het landt is ontheylicht van synen inwoonders: want sy ouertreden de Wet, ende veranderen de gheboden, ende laten varen het eewighe Verbondt.

6

Daerom ^c vereett den vloeck het lant: want sy verdienent die daer in woonen: daerom verdorren de inwoonders des landts, dat weynich lieden ouerblijuen.

c Of, verslint,

7

Den most ^d verswindet, den wijnstock versmachtet, ende alle die van herten vrolick waren, suchten.

d Of, vergaet,

8

De vreuchde der tamborinen vieret, het iuychen der vrolicken is wt, ende de vreuchde der Harpen heeft een eynde.

9

^e† Men en singt niet by wijndrincken, ende goeden dranck is bitter den ghenen, dien drincken.

e† And. sy en sullen gheenen wijn meer drincken in ghesanghe.

B.10

De ^f† ledighe stadt is ghebroken, alle huysen zijn toeghesloten, dat daer niemandt ingaet.

f† And. De stadt der ijdelheydt is verdoruen.

11

Men schreyet om wijn op den straten, alle vreuchde is weg, allen ^g hertenlust des lants is daer henen.

g Of vrolickheyt

12

Enckel verwoestinghe is in der stadt ghebleuen, ende de poorten staen woest.

13

Want het gaet in den lande, ende in den volcke euen toe, ^h als wanneer een Olyboom afgepluct is: [ende] ghelijck als wanneermen na leest, wanneer den Wijnoogst wt is.

h Iesae. 17.a.6.

14

Deseluen heffen hare stemmen op, ende roepen, ende iuychen ouer de heerlicheyt des Heeren van der Zee her.

15

So prijset nu den Heere in den leechten, in den Eylanden der Zee, den Name des Heeren, des Gods Israels.

16

ⁱ Wy hooren lofsanck van den eynde der Aerden, om te eeren den Rechtueerdighen: ende ick moet segghen: Hoe ^k† ben ick doch so magher? hoe ben ick doch so magher? wee my: want de Verachters verachten, Ia de Verachters verachten.

i De Heydenen is den God met hoopen, ende onse volck is so dunne ende weynich, die sulcx doen.

k† And. is doch dat so een heymelick dinck?

17

Daerom koemt ouer v inwoonders des lants, verschrickinghe, een kuyle ende strick.

18

^l Ende so yemandt ontulode voor den gheschreye der verschrickinghe, so sal hy doch in de kuyle vallen: koemt hy wt der kuyle, so sal hy doch in den stricke gheuanghen worden: want de vensteren in der hoochte zijn opgedaen, ende de fondamenten der Aerden beuen.

l Ierem. 48.e.44.

19

Het sal den lande qualick gaen, ende niets wel ^m ghelucken, ende sal veruallen.

m Of, slaen,

C.20

Het landt sal tuymelen, ghelijck als een droncken man, ende wech gheuoert worden, ghelijck als een hutte: want zijn misdaedt druckt het, dat het vallen moet, ende en kan niet staende blijuen.

21

Te dier tijdt zal de Heere te huys soecken, de hooghe ^n† Ridderschappen die in der hoochte zijn, ende de Koningen der Aerden, die op Aerden zijn:

n† And. Krijschlieden die op verheuen etct.

22

Dat sy vergadert worden in een bundelken totter kuylen, ende besloten worden in den Kercker, ende na langhen tijdt weder besocht worden.

23

^o Ende de Mane sal haer schamen, ende de Sonne met schande bestaen, wanneer de Heere Zebaoth Koninck zijn sal, op den berch Zion, ende te Ierusalem, ende voor synen Oudtsten in der heerlickheyt.

o Luc. 21.c.25.