Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Straffe Ierusalems, 15. Sobna wort afgesettet, 20. ende Eliakim aen zijn stede inghesettet. | |
A.1DIt is den last ouer den Ga naar margenoot* Schouwdal: Ga naar margenoot+ Wat is v dan, dat ghy alle so op den daken loopet? | |
2Du warest vol geruchts, een stadt vol volcx, een vrolicke stadt, dyne verslagenen en zijn niet met den sweerde verslagen, ende niet in den strijde ghestoruen. | |
3Maer alle dyne Hooftlieden, zijn voor den boghe wech geweken ende gheuangen alle diemen in dy gheuonden heeft, die zijn geuangen, ende verre wech gheuloden. | |
4Daerom segghe ick: Ga naar margenoota Maeckt v van my, latet my bitterlicken weenen: bemoeyet v niet, my te troosten, ouer de verstooringe der dochter mijns volcx. | |
5Want het is eenen dach des rumoers, ende der vertredinghe, ende verwerringhe van den Heere Heere Zebaoth in den Schouwdale, om des ondergrauens wille der mueren, ende des gheschreys aen den berghe. | |
[Folio 7v]
| |
6Want Ga naar margenootb Elam koemt daer henen met kokeren waghenen, lieden ende ruyteren, ende Kir ghelinstret daer henen met schilden. | |
7Ende het sal gheschieden, dat dyne wtuerkorene dalen sullen vol waghenen zijn, ende ruyters sullen hen legheren voor de poorte. | |
8So dat den Ga naar margenootc voorhanck Iuda ontdeckt worden, datmen sien sal te dier tijt het ghereetschap in den huyse des woudts. | |
9Ende ghy sullet der reten aen der Ga naar margenootd stadt Dauids veel sien, ende Ga naar margenoote† sult het water in den ondersten waterloop vergaderen moeten. | |
B.10Ghy Ga naar margenootf† sult oock de huysen te Ierusalem tellen; Ia ghy sult de huysen afbreken, om de mueren te beuestighen. | |
11Ende Ga naar margenootg† sult een graf maken tusschen beyde mueren, van het water des ouden waterloops: noch en siet ghy niet op dien, die sulcx beschickt van verre tijden. | |
12Daerom sal de Heere Heere Zebaoth, te dier tijt beroepen laten, datmen weene ende klage, ende hem bescheere, ende sacken aentrecke. | |
13Hoewel, siet, als nu isset enckel vreuchde ende hertenlust, ossen worghen, schapen slachten, vleesch eten, wijn drincken, [ende spreken:] Ga naar margenooth Latet ons eten ende drincken, wy steruen doch morghen. | |
14Sulcx is voor de ooren des Heeren Zebaoth openbaer: wat gheldt het, of v dese misdaedt sal vergheuen worden, tot dat ghy sterft, spreect de Heere Heere Zebaoth. | |
15So spreect de Heere Zebaoth: Ga naar margenoot+ Gaet henen in totten Ga naar margenooti† Schatmeester Ga naar margenootk Sebna den Hofmeester, [ende spreeckt tot hem:] | |
16Wat hebtstu hier? wien hoortstu toe? dat du dy een graf hier bouwen laetst, als die zijn graf in der hoochte houwen laet, ende zijn wooninghe in den rotzsteenen maken laett. | |
17Siet, de Heere sal dy wech werpen, ghelijck als een sterck man eenen wech werpet, ende dy verstroyen: | |
18Ende sal dy om drijuen, ghelijck als eenen beuselkloot op wijden lande: aldaer saltu steruen: aldaer sullen dyne kostelicke waghenen blijuen, met smaetheyt des huys dyner heeren. | |
19Ende ick wil dy van dynen state storten, ende van dynen ampte wil ick dy setten. | |
21Ende wil hem dynen rock aentrecken, ende met dynen gordel gorden, ende dyn gheweldt in zijn handt geuen: dat hy vader zy der ghener, die te Ieruzalem woonen, ende des huys Iuda. | |
22Ga naar margenootl Ende wil den Ga naar margenootm sleutel ten huyse Dauids, op syne schouderen legghen: dat hy opdoe, ende niemant toesluyte, dat hy toesluyte, ende niemandt opdoe. | |
23Ende wil hem ten Ga naar margenootn nagel steken aen een vaste plaetse, ende sal hebben den Stoel der eeren in zijns vaders huyse. | |
24Datmen aen hem hange, alle heerlicheyt des huys zijns vaders, kinderen ende kindts kinderen, alle het kleyne ghereetschap, beyde drinckvaten ende allerley snarenspel. | |
25Te dier tijdt spreeckt de Heere Zebaoth, sal den naghel wech genomen worden, die aen vasten plaetsen steeckt, dat hy breke ende valle, ende synen last omkome: want de Heere seyt het. |
|