Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xvij. Capittel.

1. Straffe Damasci, 4. ende harer bondtghenooten der thien gheslachten, door de Assyriers, 12. die oock seluen, aent eynde, haer ghedreychde straffe hebben.

A.1

DIt is den last ouer ^a Damascon: ⁺ Siet, dat Damascus en sal geen stadt meer zijn, maer eenen veruallen steenhoop.

a Ierem. 49.c.23. Amos 1.a.3.

+ Damascus.

2

De steden Aroer sullen verlaten zijn, dat aldaer kudden weyden, die niemandt veriagen en sal.

3

Ende het sal wt zijn, met der ^b stercte Ephraim, ende het Koninckrijcke te Damasco, ende het ouerghebleuen te Syrien, sal zijn, gelijck als de heerlichheydt der kinderen Israels, spreeckt de Heere Zebaoth.

b Damascus heet de Sterckte des volcks Ephraim, daerom, dat sy hen op Damascon verlieten, Iesa. 7.a.4.

4

Te dier tijdt sal de heerlicheyt Iacobs dunne zijn, ende zijn vet lijf sal magher zijn.

5

Want sy sal zijn, gelijck als wanneer een koorne inghesamelt in den Oogst, ende als wan-

[fol. 6v]

neer een met synen arme de aren inoogstede, ende ghelijck als wanneer eener aren lase in den dale Rephaim,

6

Ende een naoogstinghe daer in bleue: ^c ghelijck als wanneermen eenen Olyboom schuddet, dat twee ofte dry besien, bouen in den toppe blijuen: ofte als wanneer vier ofte vijf vruchten, aen den tack hanghen, spreeckt de Heere de God Israels.

c Iesai. 24.b.13.

7

Te dier tijdt sal hem de mensche houden tot dien, die hem ghemaeckt heeft, ende syne oogen sullen op den Heylighen in Israel sien.

8

Ende en sal hem niet houden tot den Altaren, die syne handen ghemaeckt hebben, ende niet sien op dat, dat syne vingheren ghemaeckt hebben, noch op ^d† haghen, noch op beelden.

d† And. lustwouden,

9

Te dier tijd, sullen de steden harer ^e sterckten zijn, ghelijck als een verlaten struyck ende tack, die verlaten wert voor den kinderen Israels, ende sullen woest zijn.

e Dat zijn de steden, daer hare Afgoden ende Godsdienst in was, daer sy hen op verlieten: Maer gelijc als de kinderen Israels kuym eenen tack ende spruyte blijuen lieten, dat is, weynich volcx, doe sy het lant der Cananiters innamen: also salt hen nu ooc gaen.

B.10

Want du hebst vergeten Gods dijns Heyls, ende niet gedacht aen den rotzsteen dyner stercte: ^f daerom saltu lustighe planten setten, doch du salt daermede den vreemden de wijnrijsers geleyt hebben.

f 2.Reg. 16.b.10.

11

Ten tijde des plantens saltu syner wel waernemen, dat dyn zaet tijtlicken wasse: doch in den oogst, wanneer du de mandelen ernen salt, saltu smerte eens bedroefden daer voor hebben.

12

O wee der veelheyt sulcke ^g grooten volcks, ghelijck als de Zee sal het bruysen, ende het rumoer der lieden sal woeden, ghelijck als groote wateren woeden.

g Dat zijn de Assyriers: want hy verkondiget haer verderf tot troost den volcke Israels.

13

^h Ia ghelijck als groote wateren woeden, so sullen de lieden woeden: doch hy salse schelden, so sullen sy verre wech vlieden, ende salse veruolghen, ghelijck als den stof op de bergen van den winde gheschiet, ende ghelijck als eenen draeywindt van den onweder gheschiet.

h Iesai. 37.c.29.

14

Omtrent den auondt, siet, so is daer verschrickinghe, ende eer het morghen werdt, en zijn sy daer niet meer: dat is het loon onzer Roouers, ende het erue der ghener, die ons het onse nemen.