Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xiij. Capittel.

1. Straffe der Babyloniers.

A.1

DIt is den ^a last ouer Babel, die Iesaia de sone Amos sach.

a Ierem. 25.b.12. ende 50.a.1. ende 51.a.1.

2

Werpt het Banier op, ^b† op hooghe bergen, roept flucks teghen hen, werpt de hant op, ^c† latet intrecken door de ^d† poorte der Vorsten.

b† an. op den hooghen berch,

c† an. dat de Uorsten door de poorten binnen ingaen.

d† And. poorten.

3

Ick hebbe mynen Gheheylichden geboden, ende mynen Stercken gheroepen, tot mynen toorne, die daer vrolick zijn in myner heerlickheydt.

4

^e Daer is een geschrey eener menichte op den berghen, ghelijck als eens grooten volcks: een gheschrey, ghelijck als eens rumoers des versamelde Koningen der Heydenen: de Heere ^f† Zebaoth ^g† rustet een heyr ten strijde.

e 2.Reg 7.a.6. 2.Macha. 5.a.2.

f† and. der heyrscharen

g† An. monstert

5

Die wt verren landen komen, van den eynde des Hemels: Ia de Heere selue, met tsamen den heyre zijns toorns, te verderuen het gantsche landt.

6

Huylet, want des Heeren dach is harde by: hy koemt ghelijck als een verwoestinghe van den Almachtighen.

7

^† Daerom sullen alle handen traech zijn, ende aller menschen herte sal veych zijn.

† An. daer sullen alle handen falgeeren, ende aller mannen herte versmelten.

8

Verschrickinghe, angst ende smerte, sal hen aenkomen, hen sal bange zijn, ghelijck als eener

[fol. 5v]

die daer baert, een sal hem voor den anderen ontsetten, vyerroot sullen haer aenghesichten zijn.

9

Want siet, des Heeren dach koemt grouwelic, toornich ende grimmich, het lant te verstooren, ende de sondaers daer wt te verdelghen.

B.10

Want de sterren aen den Hemel, ende zijn Orion, en schijnen niet ^h heller, ⁱ de Sonne gaet duyster op, ende de Maen schijnt doncker.

h Of, klaer,

i Hesek. 32.a.7. Ioel 2.b.10. ende. 3.b.15. Amos. 5.a.8. Matth. 24.c.29. Marc. 13.c.24. Luc. 21.c.25.

11

Ick wil den Aertbodem te huys besoecken, om syner boosheydts wille, ende de Godloosen om harer ondeucht wille: ende wil des hoochmoets der stouten een eynde maken, ende de hooueerdicheydt der Ghewelighen verootmoedighen.

12

Dat een man dierbarer zijn sal, dan fijn gout, ende een mensche ^k weerdiger dan stucken gouts wt Ophir.

k Dat is, Der lieden sullen te weynich zijn in den lande als des gouts.

13

Daerom wil ick den Hemel beweghen, dat de Aerde beuen sal van harer stede, door de grimmicheydt des Heeren Zebaoth, ende door den dach zijns toorns.

14

Ende ^l sy sal zijn ghelijck als een veriaecht Ree, ende als een kudde sonder ^m† koeyen: dat hem een yeghelick weder tot synen volcke keeren, ende een yeghelick in zijn landt vlieden sal.

l Dat is, Babel

m† And. schapen:

15

Daerom, dat, wie hem daer vinden laet, doorsteken wort: ende wie ^n† daer by is, door het sweert vallen sal.

n† An. hem hoopet,

16

^o Oock sullen hare kinderen voor haren oogen verworcht, hare huysen gheplondert, ende hare wijuen gheschendt worden.

o Psalm. 137.a.9.

17

Want siet, ⁺ ick wil de Meden ouer hen verwecken: die gheen siluer en soecken, noch na geenen goude en vraghen:

+ Meden.

18

Maer de ionghelingen met den bogen doorschieten, ende hen de vrucht des lijfs niet ontfermen, noch den kinderen verschoonen.

19

Also sal Babel, het schoonste onder den Koninckrijcken, de heerlicke pracht der Chaldeen, omghekeert worden van God, ^p gelijck als Sodom ende Gomorra.

p Gene. 19.c.25. Ierem. 50.e.40.

C.20

Datmen daer voortaen niet meer en woone, noch yemant daer en blijue altoos ende eewichlick: dat oock de Arabissche aldaer gheene hutten en maken, ende de Herderen daer gheene koyen opslaen.

21

Maer ^q Sihim sullen haer daer legheren, ende hare huysen vol Ohim zijn: ende struysen sullen daer woonen, ende veldtgheesten sullen daer huppelen.

q Luth. Ohim achte ick, zijn allerley wilde dieren, die vieruoetich zijn: ghelijck als Sihim, alderley wilde voghelen. Munste. bediedet Zihim, wilde greuwelicke dieren: Ohim, meyrkatten.

22

Ende ^r† Wien in haren palleysen singen, ende draken in haren lustighen borghen: ende haren tijdt sal schier komen, ende hare daghen en sullen niet versuymen.

r† And. wilde katten