Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat viij. Capittel.

1. Gheuanckenisse Israels, 6. ende Iuda door de Assyriers, 9. welcker ten laetsten haers krijghens niet vele eere en behalen, 11. de Ioden vertrouwen hen meer menschelicker verbontenisse ende hulpe dan Gods, 14. ende wert hen derhaluen menigherley straffe voorgheleyt, 16. de ghetuyghenisse der heyligher Schrift, 19. die alleen in allerley nooden troosten ende beraden kan, is den Godskinderen verstandtlick ende klaer, 21 den verachteren doch brengt sy deene ongeluck op het ander.

A.1

ENde ^a de Heere sprack tot my: Neemt voor dy eenen grooten brief, ende schrijft daer op met eener menschen griffie: Rooft haest, Buetet snellick.

a Iesai. 30.a.8.

2

Ende ick nam tot my twee ghetrouwe Ghetuyghen, den Priester Vria ende Sacharia, den sone Ieberechia.

3

Ende ginck tot eener Prophetinnen, die wert ^b swanger, ende baerde eenen sone: ende de Heere sprack tot my: Noemt hem, Rooft haest, buetet snellick.

b Of, met kinde

4

Want eer dat knechten roepen kan: Lieue vader, lieue moeder, sal de macht ^c Damasci, ende de wtbuete ^d Samarie, wech ghenomen worden, door den Koninck te Assyrien.

c 2.Reg. 16.a.9.

d 2.Reg. 17.a.5.

5

Ende de Heere sprack voorder met my, ende seyde:

6

Dewijle dat dit volck, verachtet ^e het water te Siloah, dat fijn stille gaet, ende troostet hem op Rezin, ende des soons Remalia,

e Iesai. 30.a.2. Ioan. 9.a.7.

7

^f Siet, so sal de Heere ouer hen komen laten, stercke ende vele wateren des ^g vliedts, ^h namelicken, den Koninck te Assyrien, ende alle syne heerlicheydt: dat sy ouer alle beken varen, ende ouer alle hare Oeueren gaen.

f Psalm 124.a.4.

g Dat is, de Phrath, ouer welcker het landt Assyrien leyt.

h 2.Reg. 18.b.13. Iesai. 36.a.1.

8

Ende sullen inbreken in Iuda, ende swemmen ende ouer gaen, tot dat sy aen den hals reycken: ende sullen hare vleughelen wtbreyden, dat sy dijn landt, O ⁱ ImmanuEl, vullen, so wijdt als het is.

i Heet God met ons.

9

^* Weest boos ghy volcken ende gheeft doch de vlucht: hoort ghijt alle, die ghy in verren landen zijt? rustet v, ende gheeft doch de vlucht: lieuer rustet v, ende gheeft doch de vlucht.

* Cap. viij. Lut. Hy bespottet de Assyriers, dat sy souden voor Ierusalem komen, ende doch met schanden daer weder van trecken, 2.Re. 19.d.36.

B.10

Besluyt eenen raet, ^k ende daer en worde niet wt: bespreect v, ende het en besta niet: want hier is ImmanuEl.

k Iesai. 19.b.11.

11

Want so spreeckt de Heere tot my, gelijck als vatede hy my by der hant, ende onderwees my, dat ick niet en sal wandelen, op den wege deses volcx, ende spreeckt:

12

Ghy en sullet niet segghen: ^† een Verbont: dit volck en spreecke nerghens van, dan van Verbondt: ^l vreest v niet also, gelijck als sy doen, ende en latet v niet grouwelen:

† Het Iodische volck en betrouwede God niet, ende maeckten een verbont metten Heydenen rontom, die doch hare vyanden waren.

l 1.Pet. 3.b.14.

13

Maer heylighet den Heere Zebaoth: ^m dien latet uwe vreese ende verschrickinghe zijn.

m 2.Reg. 17.d.35 Matth. 10.c.28.

14

So sal hy een heyliginghe zijn: ⁿ doch eenen steen des aenstoots, ende een rotzsteen der erghernissen, den tween huysen Israels, tot eenen strick ende val den burgheren te Ierusalem.

n Luc. 2.d.34. Roma. 9.d.33. 1.Pet. 2.a.7.

15

Dat hen harer vele daer aen stooten, vallen ^o verbreken, bestrickt ende gheuanghen worden.

o Of, vermorselen, verpletteren,

16

^p Bindt toe de Ghetuyghenissen, verseghelt de Wet mynen iongheren. ⁺

p Dani. 8.b.17.

+ De Wet blijft onuerstaen, ende onueruullet, waer het ghelooue niet en is, dat tot Christi iongeren maect.

17

Want ick hope op den Heere, die zijn aensicht verborgen heeft, voor de huyse Iacobs: Ia ick verwachte syner.

18

^q Siet, hier ben ick, ende de kinderen die my de Heere ghegheuen heeft, tot eenen teecken ende wonder in Israel, van den Heere Zebaoth, die op den berghe Zion woont.

q Hebr. 2.b.13.

19

^r Wanneer sy nu tot v segghen: Ghy moetet de Waersegghers ende Teeckenbedieders vragen, die daer ^s wasschen ende ^t disputeren: [so spreect:] Sal niet een volck synen God vragen? ofte salmen de dooden voor de leuendighen vraghen?

r Leuit. 19.d.31.

s Dat is, onnuttelick klappen

t Die daer kloeck zijn willen, ende met der vernuft de Schrift meesteren.

C.20

Ia na de Wet ende de Ghetuychnisse: sullen sy dat niet seggen, so en sullen sy den dageraedt niet hebben.

21

Maer sullen in den lande omme gaen, seer gheslaghen ende hongherich: wanneer sy dan hongher lijden, so sullen sy toornich worden, ende vloecken haren Koninc, ende haren God.

22

Ende sullen ouer hen gapen, ende onder hen de Aerde aensien, ende niets vinden, dan droeffenissen ende duysternissen: want sy zijn moede in den angste, ende gaen dwalende in duysteren.

23

^u Want het sal wel een ander moeytheyt zijn, ⁺ die hen angst doet, dant der voorledener tijt was, doe het lichtlicken toeghinck in den lande Sebulon, ende in den lande Naphtali, ende hier namaels swarer werdt aen den weghe des Zees, op dese zijde des Iordaens in der Heydenen Galilea.

u Psalm 50. Matth. 4.b.15.

+ Cap. ix. by anderen.