Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat vij. Capittel.

1. Ierusalem wort beleyt, 3 Ahas so hem met synen volcke, hulpe anegheboden wordt, 10. oock met eenen ghewissen waerteecken, so hijt slechs eyscht, en neem hem dies niet aen, 17. ende hoort derhaluen Gods straffe, 14. Chistus wort toegheseyt.

A.1

HEt gheschiedde ^a ter tijdt Ahas, des soons Vsia, des Konincx Iuda, dat Rezin optooch de Koninck te Assyrien, ⁺ ende Pekah de sone Remalia, de Koninck Israels, na Ierusalem teghen hen te krijghen, sy en kondense dannoch niet ouerwinnen.

a 2.Reg. 16.a.5. 2.Para. 28.a.5.

+ Ahas. Pekah. Rezin.

2

Doe wert den huyse Dauids aengheseyt: De Syriers verlaten hen op Ephraim: doe beefde hem het herte, ende het herte zijns volcks, ghelijck als de boomen in den woude beuen vanden winde.

3

Ende de Heere sprack tot Iesaia: Gaet wt, Ahas teghen, du ende dijn sone Sear Iasub, aen het eynde der waterroere, aen den ouersten Vijuer, aen den weghe by den acker des ^b† veruers.

b† And. vollers

4

Ende spreeckt tot hem: Hoedt dy ende weest stille: en vreest dy niet, ende dijn herte zy onuertzaecht, voor desen tween roockenden bluschbranden, namelicken voor den toorne Rezin met tsamen den Syrien, ende des soons Remalia.

5

Dat de Syriers teghen dy eenen boosen aenslach ghemaeckt hebben, met tsamen Ephraim ende den sone Remalia, ende seggen:

6

Wy willen henen op tot Iuda, ende hen ^c opwecken, ende onder ons deylen, ende tot een Koninck daer in maken, den sone Tabeal.

c Of, verstooren

7

Want also spreect de Heere Heere: Het en sal niet bestaen, noch also gheschieden.

8

Maer ghelijck als Damascus het Hooft is in Syria, so sal Rezin het Hooft te Damasco zijn: ende ouer vijf ende tsestich Iaer, salt met Ephraim wt zijn, dat sy niet meer een volck en zijn.

9

Ende ghelijck als Samaria het Hooft is in Ephraim, so sal de sone Remalia, het Hooft te Samaria zijn: ^d en gelooft ghy [dit] niet, so en blijft ghy niet.

d Hebr. 3.a.6. ende. 4.a.3.

B.10

Ende de Heere sprack wederom tot Ahas, ende seyde:

11

^e Eyscht een teecken van den Heere dynen God, het zy onder in der Helle, oft daer bouen in der Hoochte.

e Of, Uersoeckt

12

Doch Ahas sprac: Ick en wils niet eysschen, dat ick den Heere niet en versoecke.

13

Doe sprack hy: Welaen, so hoort ghy van den huyse Dauids, Isset v te weynich, dat ghy de lieden quellet, ghy moetet oock mynen God quellen?

14

Daerom so sal v de Heere selfs een teecken gheuen: ^f Siet een maghet ^g† is ^h swanger, ende sal eenen sone baren, dien sal sy heeten ImmanuEl.

f Matth. 1.c.23. Luce. 1.d.31.

g† And sal beurucht worden,

h Of, met kinde.

15

Boter ende honich sal hy eten, dat hy wete het boose te verwerpen, ende het goede te verkiesen.

16

Want eer dat knechtken leert het boose verwerpen, ende het goede verkiesen, sal dat landt daer dy voor grouwelt, verlaten zijn van synen tween Koninghen.

17

Doch de Heere sal ouer dy, ouer dijn volck, ende ouer dijns vaders huys, ⁱ daghen komen laten, die niet ghekomen en zijn, sindt dier tijdt, ^k dat Ephraim van Iuda ghescheyden is, door den Koninck te Assyrien.

i 2.Reg. 18.b.13.17

k 1.Reg. 12.b.16.

18

^l Want te dier tijdt sal de Heere tzissen den vliegen aen het eynde der wateren in Egypten, ende den byen in den lande Assur,

l 2.Para. 32.a.1. Iesai. 36.a.1.

19

Dat sy komen, ende hen altemael leggen aen de drooghe beken, ende in de steenklouen, ende in alle haghen, ende in alle bosschen.

C.20

^m Ter seluer tijt, sal de Heere het hooft ende de hayren aen den voeten afscheeren, ende den baert afnemen, door een ⁿ gehuert scheermesse, namelicken door die, die op ghene zijde des waters zijn, als door den Koninck van Assyrien.

m 2.Reg. 25.

n De Koninck te Assur heet een gehuert scheermes: want God ghebruyckt syner een tijtlanck om zijn volck te straffen, 2.Reg. 19.d.35.

21

Ter seluer tijdt, sal een man ^o† eenen hoop koeyen, ende twee kudden opuoeden.

o† And. yegelick opuoeden een koe ende twee schapen,

[fol. 3[4]r]

22

Ende sal so vele te melcken hebben, dat hy boter eten sal, want wie in den lande ouerblijuen sal, die sal boter ende honich eten.

23

Want het sal te dier tijdt gheschieden, dat waer als nu duysendt wijnstocken staen, duysendt siluerlinghen weerdt, daer sullen doornen ende ^p† distelen zijn,

p† And. hegghen Dat is, Het landt sal woest liggen, sonder lieden die het betreden.

24

Datmen met pijlen ende boghen daer henen gaen moet: want in den gantschen lande sal doornen ende distelen zijn,

25

Datmen oock tot allen den berghen, diemen met houweelen plach om te hacken, niet en kan komen, wt ^q† vreese der doornen ende distelen: maer men sal ossen aldaer gaen, ende schapen daer op treden laten.

q† An. voor schuwinghe