Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Gods liefde oft haet kanmen wt wterlicken ende verganckelicken dinghen niet speuren, 4. wat de leuendighe voor voordeel hebben voor de dooden, 7. met vreuchde ende dancbaerheydt der gauen Gods ghenieten, is des menschen deel, 11. wijsheyt gaet bouen macht. | |
A.1VVant ick hebbe sulcx altemael ter herten ghenomen, dat alles te doorgronden dat de rechtueerdigen ende wijsen zijn, ende hare Ga naar margenoota† onderdanen, in Gods hant: doch kennet gheen mensche, noch de liefde noch den haet eenichs, Ga naar margenootb† dien hy voor hem heeft. | |
2Ga naar margenootc Het ontmoet den eenen als den anderen: den rechtueerdigen als den Godloosen: den goeden ende reynen, als den onreynen: dien die offert, als dien die niet en offert: ghelijck als het den goeden gaet, so gaet het oock den sondaer: als het den Ga naar margenootd† meyneedigen gaet, so gaet het oock dien, die den eedt vreest. | |
3Dat is een quaet dinck, onder allen dat onder der Sonnen gheschiedt, dat het den eenen gaet als den anderen: daeruan wort oock het herte der menschen vol quaets, ende dwaesheyt blijft in hare herten haer leefdaghe: daer na moeten sy steruen. | |
4Want by allen leuendighen is, datmen wenschet, namelicken Hope: (want een leuendighe hont, is beter dan eenen dooden Leeuwe.) | |
5Ga naar margenoote Want de leuendighe Ga naar margenootf weten, dat sy steruen sullen: daerenteghen de dooden en weten niets: sy en verdienen oock niet meer, want hare ghedachtenisse is vergheten. | |
6Datmense niet meer lief en heeft, noch en hatet, noch en benijdet: ende en hebben gheen deel meer op der werelt, in allen dat onder der Sonnen gheschiedt. | |
7So gaet henen, ende eet dijn broot met vreuchden, drinckt dynen wijn met goeden moet: want dijn werck behaghet Gode wel. | |
8Laet dyne kleederen allewege wit zijn, Ga naar margenootg ende laet dynen hoofde salue niet ontbreken. | |
9Ga naar margenooth Ghebruyckt des leuens met dynen wijue, die du lief hebst, so langhe als du het ijdel leuen hebst, dat dy God onder der Sonnen ghegeuen heeft, so langhe als dijn ijdel leuen duert: want dat is dijn deel inden leuen, ende in dynen arbeyt, dien du doest onder der Sonnen. | |
B.10Alles wat dy voor de hant koemt te doen, dat doet flucx: want in der Hellen, daer du henen varest, is noch werck, kunst, vernuft, noch wijsheyt. | |
11Ick wendde my ende sach, hoe het onder der Sonnen toegaet, Ga naar margenooti dat ten loopen niet en helpt, snelle zijn, ten strijde en helpt niet, sterck zijn, ter neeringhe en helpet niet gheschickt zijn, ten rijckdom en helpet niet kloeck zijn, dat een aenghenaem zy, daer en helpet niet toe, dat hy een dinck wel kan: maer het leyt altemael, aen den tijt ende den ghelucke. | |
12Ga naar margenootk Oock en weet de mensche niet synen tijt: maer ghelijck als de visschen gheuanghen worden, met eenen schadelicken Ga naar margenootl† hame, ende ghelijck als de voghelen met eenen strick gheuanghen worden: so worden oock de menschen berucket ter booser tijdt, wanneer sy onuersiens ouer haer koemt. | |
13Ick hebbe oock dese wijsheyt ghesien onder der Sonnen, die my groot dochte. | |
14Dat daer een kleyne stadt was, ende weynich lieden daerinne: ende daer quam een groot Koninck, ende beleydese, ende bouwede groote bolwercken daer rontomme henen. | |
15Ende een arm wijs man wert daer inne gheuonden, die deselue stadt door zijn wijsheyt konde verlossen: ende gheen mensche en ghedachte desseluen armen mans. | |
16Doe sprack ick: Ga naar margenootm Wijsheyt is beter dan stercheyt: Ga naar margenootn noch wert des armen wijsheyt verachtet, ende syne woorden niet gheluystert. | |
17Dat maket: Der Wijsen woorden ghelden meer by den stillen, dan der heeren schreyen by den dwasen. | |
18Ga naar margenooto Want wijsheyt is beter dan harnasch: doch een eenich Ga naar margenootp boeue, verderft vele goets. |
|