Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat viij. Capittel.

1. Wel doen en schaemt hem niet. 2. Ghehoorsaemheyt Gods, ende der Ouerheyt, weert der menschen ongheluck, 11. vertreck der straffe, vermeerdert de boosheyt, 14. het beste in desen leuen, daer doch de rechtueerdighe des Godloosen, ende hier teghen de Godloosen des rechtueerdighen loon draecht, is, zijns arbeydts met vreuchden ghenieten. 16. Gods wercken zijn onbeuindelick.

A.1

DE wijsheyt des menschen ^a verlichtet zijn aenghesicht: ^b† wie daerenteghen ^c ongoedich is, die wort ghehaet.

a Dat is, Wie een schalckheyt inden sin heeft ofte ghedaen, die en siet niemandt vrolick noch recht aen: maer de ontschuldighe siet vrolick ende seker. Prouerb. 17.c.24.

b† And. ende de kracht zijns aenghesichts wort verandert.

c Of, wreuelich, of, vreck.

2

Ick houde het woort des Konincx, ende den eedt Gods.

3

Haestet niet te gaen van synen aenghesichte, ende en blijft niet in een boose sake: want hy doet, wat hem ghelustet.

4

In des Konincx woort is gewelt: ^d ende wie kan tot hem segghen: Wat maeckstu?

d Hiob 9.b.12.

5

^e Wie het ghebot houdt, die en sal niet quaets ghewaer worden: ende eens wijsen herte, weet tijt ende wijse.

e Leuit.18.a.5.

6

Want een yeghelick voornemen, heeft synen tijt ende wijse: want des onghelucx des menschen, is vele by hem.

7

Want hy en weet niet wat gheweest is: ende wie wil hem segghen, wat noch worden sal?

8

^f Een mensche en heeft gheen macht ouer den gheest, den gheest te weeren, ende en heeft gheene macht ter tijt des doodts, ende en wert niet los ghelaten inden strijdt: ende het Godloos wesen, en verlost den Godloosen niet.

f Hiob. 14.a.5.

9

Dat hebbe ick altemael gesien, ende gaf mijn herte op alle wercken, die onder der Sonnen gheschieden: een mensche heerschet onderwijlen ouer den anderen, tot synen onghelucke.

B.10

^g Ende daer sach ick Godloosen, die begrauen ^h† waren: die ghegaen waren ende ghewandelt hadden inder Heylighen stede, ende waren vergheten inder stadt dat sy so ghedaen hadden: dat is oock ijdelheyt.

g Psalm. 37.c.20.

h† And. waren, dat sy weder quamen: ende die gewandelt hadden in heyliger stede, dat die vergheten worden inder stadt, daer sy so recht in gedaen hadden, etc.

11

Dewijle dat niet haest gheschiet een oordeel, ouer de boose wercken, daer door wordt het herte der menschen vol, quaet te doen.

12

Wanneer een sondaer alreede hondertmael quaet doet, ende doch langhe leeft, so weet ick doch, dat het dien wel gaen sal, die God vreesen, die zijn aenghesicht ontsien.

13

Want het en sal den Godloosen niet wel gaen, ende sullen ghelijck als een schaduwe, niet langhe leuen, die haer voor God niet en vreesen.

14

Daer is een ijdelheyt die op Aerden geschiet: daer zijn rechtueerdighe, dien gaet het iuyst, als hadden sy wercken der Godloosen: ende daer zijn Godloosen, dien gaet het iuyst, als hadden sy wercken der rechtueerdighen: ick sprack: Dat is oock ijdelheyt.

15

ⁱ Daerom loefde ick de vreuchde, dat de mensche niet beters en heeft onder der Sonnen, dan eten ende drincken ende vrolick zijn: ende dat hem sulcks gheworde vanden arbeydt alle zijn leefdaghe, die hem God gheeft onder der Sonnen.

i Eccle. 2.c.24. ende 3.c.23. ende 5.b.17.

16

Ick gaf mijn herte te weten de wijsheyt, ende te sien de moeyte die op Aerden gheschiedt, dat oock eener, noch dach noch nacht den slaep en siet, met synen ooghen.

[fol. 213v]

17

Ende ick sach alle wercken Gods: want een mensche en kan het werck niet vinden, dat onder der Sonnen gheschiedt: ende so de mensche meer arbeydt te soecken, so hy weynigher vindet: wanneer hy alreede spreect: Ick ben wijs ende weet het, so en kan hy het doch niet ^k vinden.

k Dat is, Hy meynet wel te treffen, maer het leyt doch altemael aent ghelucken.