Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

ECCLESIAstes, de Predicker.

Dat Eerste Capittel.

1. Alles wat in der werelt is, 16. Ia de menschelicke wijsheyt selfs, is ijdel ende nietich.

A.1

DIt zijn de vvoorden des Predickers, des soons Dauids, des Konincx te Ierusalem.

2

^a Alle dinck is gantsch ijdel, sprack de Predicker: alle dinck is gantsch ijdel.

a Eccle.12.a.8.

3

Wat heeft de mensche meer van aller syner moeyte, die hy heeft onder der Sonnen?

4

Een geslachte vergaet, het ander koemt: ^b doch de Aerde blijft eewichlick.

b 2.Pet. 3.a.7.

5

De Sonne gaet op, ende gaet weder onder, ende loopt aen haer plaetse, dat sy aldaer weder opgae.

6

De windt gaet teghent Suyden, ende koemt omme ^c ter Middernacht, ende wederomme aen de plaetse, daer hy begost.

c Dat is, Ten Noorden.

7

^d Alle wateren loopen in de Zee, noch en wort sy niet voller: aen de plaetse van daer sy vlieten, daer vlieten sy weder henen.

d Hiob. 14.b.11.

8

^e Alle doen is so vol moeyte, dat het niemant wtspreken en kan: de ooghe siet haer nemmer meer satt, ende de oore hoort haer nemmermeer satt.

e Dat is, De iammer ende ijdelheyt, op Aerden is grooter, danmen seggen kan: ende ick moet doch daer van spreken in desen boecke. Eccle. 3.b.10.

9

Wat is het dat gheschiedt is? euen dat selue, dat hierna geschieden sal: wat is het datmen gedaen heeft? euen dat selue, datmen hierna doen sal: ende daer en gheschiedt niet nieus onder der Sonnen.

B.10

Gheschiedt daer oock wat, daermen van segghen mochte, Siet, dat is nieuwe? want het is voor gheschiedt, in verganghen tijden, die voor ons gheweest zijn.

11

Men en gedenckt des vorighen niet, hoe het ghegaen is: also en salmen oock dies dat hierna koemt, niet ghedencken, by dien, die hierna zijn sullen.

12

Ick Predicker was Koninck ouer Israel te Ierusalem.

13

^e Ende begaf mijn herte te soecken, ende wijslicken te ondergronden, alles watmen onder den Hemel doet: sulcke onrustighen moeyte, heeft God den menschen kinderen ghegheuen, dat sy hen daerin moeten bemoeyen.

e 1.Reg. 3.b.12. ende 4.c.29.

14

Ick sach aen alle doen, dat onder der Sonnen gheschiet: ende siet, het was altemael ijdelheyt ende iammer.

15

Het kromme en kan niet recht worden, noch de feyle ghetelt worden.

16

Ick sprack in myner herten, ^f Siet, Ick ben heerlick gheworden, ende hebbe meer wijsheyt dan alle die voor my geweest zijn te Ierusalem, ende mijn herte heeft veel gheleert ende onderuonden.

f 1.Reg. 3.b. ende 23.c.29.

17

Ende gaf mijn herte ooc daertoe, dat ick wijsheyt, ende dwaesheyt, ende kloeckheyt leerde: ick werdt dan ghewaer, dat suscks oock moeyte is.

18

Want waer vele wijsheyt is, daer is vele onmoedicheyt: ende wie vele leeren moet, die moet vele lijden.