Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxvij. Capittel.

A.1

BEroemt ^a dy niet dies daechs die morgen koemt: want du en weetst niet, wat hem noch heden begheuen mach.

a Iacob. 4.b.13. Matth. 6.d.34.

2

Laet dy eenen anderen louen, ende niet dynen mondt: ⁺ eenen vreemden, ende niet dyne eyghene lippen.

+ Eyghen lof stincket.

3

^c Eenen steen is swaer, ende zandt is eenen last: doch des sotten toorne is swarer, dan die beyden.

c Syr. 22.b.18.

4

Toorn is een woedende dinck, ende grimmicheyt is onstuymich: ende wie kan voor den nijde bestaen?

5

^d Openbare straffe is beter, dan heymelicke liefde.

d Psalm. 141.a.5

6

De slaghen des liefhebbers meynent rechts trouwelick: daerentegen het kussen des haters, is bedriechlick.

7

^e Een volle ziele treedt wel op honichseem: daerenteghen eener hongherighen ziele, is alle bitter, soete.

e Hiob. 6.a.6.

8

Ghelijck als eenen ^f voghel is, ⁺ die wt synen neste wijcket: also is de ghene, die van syner stede wijcket.

f Dat is, Laet dy geene aenuechtinghe van dynen beuele drijuen: maer doet vlijt daerby: God sal het wel goet maken.

+ De oude vrienden de beste: want de vreemden doen eenen meer goets, dan de eyghen vrienden. Syr. 9.b.14.

9

Het herte verheucht hem der salue ende des reuckwercks: doch een vriendt is lieflick, om des raedts wille der zielen.

B.10

Dynen vriendt ende dijns vaders vriendt, en verlaet niet, ende gaet niet int huys dijns broeders, wanneert dy qualick gaet: want een nabuer, die na by is, is beter, dan een broeder, die verre is.

11

^g Zijt wijs mijn sone, ^† so verheucht hem mijn herte: so wil ick antwoorden dien, die my schendet.

g Hoedt dy voor der daedt, der leughen wordt wel raedt. Prouer. 22.c.21.

† And ende etc. mijn etc.

12

^h Een voorsichtich man siet het ongheluck, ende verberghet hem: daerenteghen de onbesinneden gaen henen door ende lijden schade.

h Prouer. 22.a.3.

13

ⁱ Neemt dien zijn kleedt, die voor eenen anderen borghe wordt, ende pandt hem, om der vreemden wille.

i Prouer. 20.b.16 ende 22.c.26.

14

^k Wie synen naesten met luyder stemmen seghent, ende vroech opstaet, dat wordt hem voor eenen vloeck gherekent.

k Dat is, Wie seer scheldet, die louet, ende wie seer louet, die scheldet: want men en ghelooft hen niet, dewijle sy het al te groot maken.

15

^l Een twistige vrouwe, ende stadich druppen, wanneert reghent, worden wel met malcanderen vergheleken.

l Prouer. 19.b.13.

16

Wiese ophoudt, die houdt den windt, ende wil de olye ^m† met der handt vaten.

m† And. in synen hant schrepen maken.

17

Een messe wettet het ander, ende een man den anderen.

18

Wie synen vijchboom bewaert, die eett daer vruchten van: ende wie synen heere bewaert, die wordt gheeert.

19

ⁿ Gelijck als de schaduwe int water is teghen het aensicht, also is des menschen herte, teghen eenen anderen mensche.

n Dat is, Gelijck als de schaduwe int water wanckelt ende onghewisse is, also zijn oock de herten: het heet, Betrouwet niet te vele.

C.20

^o De Helle ende verderuinghe worden nemmermeer vol: ende der menschen ooghen, worden oock niet versadicht.

o Syr. 14.b.10.

21

^* Een man wordt door den mont des ^p louers beproeft, ghelijck als het siluer in een ^q deghel, ende het goudt in den ouen.

* Prouer. 17.a.3.

p Dat is, Wie hem gheerne hoort louen, die wort haest bedroghen: want hy bewijset daer mede, dat hy een loos man zy, die syne eere bouen alle recht lieuet.

q Of, ter teyle

22

Wanneer du den dwaes in den mortier als gorte verstoottest, met den stooter, so en liet zijn dwaesheyt doch niet van hem af.

23

Op dyne schapen hebt achtinghe, ende neemt dy dyner kudde aen.

24

Want het goet en duert niet eewichlick, ende de ^r kroone en duert niet voort ende voort.

r Dat is, de heerschappie in den huyse: als soude hy segghen, Laet dy ghenoegen aen dien, dat voorhanden is, hier en is gheen blijuen.

25

Het hoy is opghegaen, ende het gras is voorhanden, ende kruyt wort vergadert op de bergen.

26

^s De lammeren kleeden dy, ende de bocken gheuen dy het ackergheldt.

s 1.Tim. 6.a.8.

27

^t Du hebst gheytenmelck ghenoech, ter spijse des huys, ende ter neeringhe dyner maechden.

t Syr. 29.d.38. ende 39.d.31.