Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermdA.1DIt zijn ooc Salomonis Spreucken, die daer toe ghesettet hebben, de mannen Hiskia des Konincks Iuda. | |
2HEt is Gods eere, een sake Ga naar margenoota verbergen: daerenteghen der Koninghen eere is het, een sake ondersoecken. | |
3Den Hemel is hooch, ende de Aerde diep, doch der Koninghen herte, is ongrondelick. | |
5Men neme een Godloos wesen van den Koninck, so wordt synen throon met gerechticheyt beuesticht. | |
6Ga naar margenootc† Praelt niet voor den Koninghen, ende en treedt niet aen de plaetse der grooten. | |
7Ga naar margenootd Want het is dy beter, datmen tot dy segge, Treedt hier op: als dat du voor den Vorste vernedert wordest, dat het dyne oogen sien moeten. | |
8Ga naar margenoote Vaert niet haestelick wt te twisten: Ga naar margenootf† want wat wiltu daerna maken, wanneer du dynen naesten gheschendet hebst? | |
9Handelt dyne sake met dynen naesten, ende en openbaert eens anderen heymlicheyt niet. | |
B.10Op dat hy dy niet qualick na en spreke, die het hoort, ende dijn boose gheruchte nemmermeer ophoude. | |
11Een woordt ghesproken te syner tijdt, is ghelijck als Ga naar margenootg gulden appelen in silueren schalen. | |
12Wie eenen wijsen straffet, die hem luystert, dat is gelijck als eenen gulden voorhooftsbant ende gulden halsbandt. | |
13Ghelijck als de koude des sneeus ter tijdt der Oogst, Ga naar margenoot+ also is een getrouwe bode, dien, die hem gesonden heeft, ende hy verquict zijns heeren ziele. | |
14Ga naar margenooth Wie vele gelouet, ende en houdet niet, die is als een wolcke ende windt sonder reghen. | |
15Ga naar margenooti Door gheduldicheydt wordt een Vorst versoent: ende een vriendelicke tonghe breecket de hardicheyt. | |
16Vindestu honich, so eett dies ghenoech: dat du niet te satt en wordest, ende spouwest het weder wt. | |
17Trect dynen voet van den huyse dijns naesten: hy mochte dyner verdrietich ende dy gram worden. | |
18Ga naar margenootk Wie teghen synen naesten een valsche ghetuyghenisse spreeckt, die is een spiesse, sweerdt ende een scherpe pijle. | |
19De hope des verachters ter tijdt der noodt, is ghelijck als eenen vuylen tandt, ende slibberende voet. | |
C.20Wie eenen boosen herten liedekens Ga naar margenootl singhet, dat is ghelijck als een verscheurt kleedt in den winter, ende edick opt Ga naar margenootm† krijt. | |
21Ga naar margenootn Honghert dynen vyandt, so spijst hem met broodt: dorstet hem, so drenckt hem met water. | |
22Want du salt kolen op zijn hooft hoopen, ende de Heere sal het dy verghelden. | |
23Den Noordenwindt verdrijft den reghen, ende een suer sien, de heymelicke tonghen. | |
24Ga naar margenooto Het is beter, in den hoecke op den dake sitten, dan by eenen twistischen wijue, in eenen huyse te samen. | |
25Een goedt gheruchte wt eenen verren lande, is ghelijck als koudt water, eener dorstigher ziele. | |
26Een rechtueerdich mensche die voor eenen Godloosen valt, is als een beroerde fonteyne, ende verdoruen ader. | |
27Ga naar margenootp Wie te veel honichs eett, dat en is niet goet: ende wie swaer dinck ondersoeckt, Ga naar margenoot+ dien wordt het te swaer. | |
28Een man die synen gheest niet houden en kan, die is ghelijck als een opene stadt sonder mueren. |
|