Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Eenen schoonen Psalm, daer hy God in te gelijck dancket, ende biddet voor het Rijcke ende de Kercke, teghen alle vyanden, oproerische lieden, ende vasche Propheten. 3. Ende veruatet een sonderlinghe Ga naar margenoota aenmoedinghe, dat hy hem verwondert, dat God tegen den ondanckbaren ende boosen menschen so goedich ende weldadich zy. Heere seyt hy, wat is de mensche, dat, etc. | |
A.1Eenen Psalm Dauids. GEloeft zy de Heere, mynen Ga naar margenootb troost, Ga naar margenootc die myne handen leert strijden, ende myne vuysten krijghen. | |
2Ga naar margenootd Myne goedertierenheyt ende myne borcht, mijn beschuttinge, ende mijn verlosser, mynen schilt, op dien ick betrouwe, dien mijn volck onder my dwinghet. | |
3Ga naar margenoote Heere, wat is de mensche, dat du syner aennemest? ende des menschen kindt, dat du hem so achtest? | |
4De mensche is doch ghelijck als niets: Ga naar margenootf synen tijt vaert daer henen, als een schaduwe. | |
5Heere, neycht dyne Hemelen, ende vaert af, tast de berghen aen, dat sy roocken. | |
6Ga naar margenootg Laett blixemen, ende verstroytse: schiet dynen Ga naar margenooth† stralen, ende verschricktse. | |
7Sendt dyne handt vander hoochde, ende verlost my: ende Ga naar margenooti verlost my van groote wateren: vander handt der Ga naar margenootk vreemder kinderen. | |
9God, ick wil dy een nieuwe liedt singhen: ick wil dy spelen op den Psalter van tien snaren. | |
B.10Die du den Koninghen de ouerwinninghe gheefst, ende verlossest dynen knecht Dauid, vanden moorderschen sweerde des boosen. | |
11Verlost my oock ende beschermt my vander hant der vreemder kinderen: welcker leere en is gheen nutte, ende hare wercken zijn valsch. | |
12Ga naar margenootm Dat onse sonen opwassen in haren ieucht als de planten, ende onse dochteren, als de wtgehouwen Ga naar margenootn arckeners, ghelijck als de palleysen. | |
13Ende onse kameren vol zijn, die wtgheuen konnen eenen voorraedt na den anderen: dat onse schapen dragen duysent, ende hondert duysent op onsen dorpen. | |
14Dat onse ossen vele arbeyts voortbrenghen: dat gheen Ga naar margenooto† schade, gheen verlies, noch Ga naar margenootp klaghe op onsen straten en zy. | |
15Ga naar margenootq Wel den volcke, dien het also gaet: doch wel dien volcke, diens de Heere een God is. |
|