Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

De Ciiij. Psalm.

1. Een dancksegghinghe voor het gantsche werckstuck der wereldt, dat sy wijslicken gheschapen is den menschen te dienste, daer hy oordentlicken de wonderwercken des Hemels, der Aerden, ende der Zee vertelt.

A.1

LOeft den ^a Heere mijn ziele, Heere mijn God du bist seer heerlic, du bist ^b† schoon ende wtermaten vercieret.

a Psalm. 146.a.1.

b† An. seer groot, du bist bekleedt met glorie ende heerlicheyt. Hy kleet hem met het licht, als met eenen kleede.

2

^c Licht is dijn kleet, dat du aen hebst, du ^d breydest wt den Hemel, als een Tapijt.

c Gene. 1.a.3.

d Hiob. 9.a.8.

3

Du weluest het bouen met water, du varest op den wolcken, ⁺ als op eeuen waghen, ^e ende gaest op de vederen des windts.

+ Hemel.

e Psalm 18.b.11.

4

^f Du maeckst ^g† dyne Enghelen tot winden, ende dyne dienaers tot vyerulammen.

f Hebr. 1.a.7.

g† And. de winden tot dynen boden, ende de vyerulammen tot dynen dienaeren.

5

Die ^h du het Aerdtrijcke grondest, op synen bodem, dat het blijft altoos ende eewichlick.

h Gene. 1.a.1.

6

Met der diepte bedeckstu het als met eenen kleede, ⁱ ende wateren staen bouen den berghen.

i Psalm. 106.a.9.

7

Doch van dynen schelden vlieden sy, ⁺ voor dynen donder varen sy daer van.

+ Aerde.

8

De bergen gaen hooch daeruoor, ende de dalen setten hen daeronder, tot der stede, die du hen ghegrondet hebst.

9

^k Du hebst een pale ghesettet, daer komen sy niet ouer, ende moeten niet wederom het Aertrijck bedecken.

k Gene. 1.a.9. Prouer. 8.c.29. Ierem. 5.b.19.

B.10

Du laetst fonteynen springhen in den leechten, dat de wateren tusschen de berghen henen vlieten.

11

Dat alle dieren op den velde drincken, ende ^l† het wildt synen dorst lessche.

l† An. de woudtezel.

12

By den seluen sitten de voghelen des Hemels, ende singhen onder den tacken.

13

Du vochtest de berghen van bouen af, du maeckst het landt vol vruchten, die du verleenst.

14

^m Du laetst gras wassen voor het vee, ende zaedt ^n† tot nutte der menschen, dat du broot wt der Aerden brenghest.

m Gene. 1.c.29. Psalm. 147.a.9.

n† door arbeydt der etc.

15

^o Ende dat den wijn verheughe des menschen herte, ende syne gestalt schoon werde van olye, ^p ende dat broodt des menschen herte stercke.

o Syr. 31.d.32. Prouer. 31.a.7.

p Gene. 18.a.5. Iudic. 19.a.5.

16

Dat de ^q boomen des Heeren vol saps staen, de Cederen Libanon die hy gheplantet heeft.

q Boomen des Heeren heet hy, die int woudt staen, die niet door menschen gheplantet zijn.

17

Aldaer nestelen de voghelen, ende de Reyghers woonen op den Dennen.

18

De hooghe berghen zijn der Gemsen toeulucht, ende de steengaten der Konijnen.

19

Du maeckst de Mane, het Iaer daerna te deylen, de Sonne weet haren nederganck.

C.20

Du maeckst duysternisse, dat het nacht wort, dan verrueren haer alle wilde dieren.

21

De ionghe Leeuwen, die daer brullen na den roof, ende hare spijse soecken van God.

22

Wanneer de Sonne opgaet, maken sy hen daer van, ende legghen hen in hare kuylen.

23

^r So gaet dan de mensche wt tot synen arbeyt, ende by zijn ackerwerck, tot aen den auont.

r Gen. 3.b.15.

24

Heere, hoe zijn dyne wercken so groot ende vele? du hebstse alle wijslicken gheordineert, ende de Aerde is vol dyner goederen.

25

De Zee die so groot ende wijt is, ⁺ daer wrimmelt het inne fonder ghetal, beyde groot ende kleyn ghedierte.

+ Zee.

26

Aldaer gaen de schepen: daer zijn ^s† Waluisschen, die du ghemaeckt hebst, dat sy daerinne spelen.

s† And. is de Leuiathan, den etc. Hiob. 40.c.20.

27

^t Het wachtet alles op dy, dat du hen spijse geuest tot syner tijdt.

t Psalm. 145.b.15. ende 136.c.25. Matth. 6.c.26.

28

Wanneer du hen geefst, so vergaderen sy: wanneer du dyne handt opdoest, so worden sy met goede versadicht.

29

^u Verberghestu dijn aenghesicht, so verschricken sy: du neemst wech haren ^x adem, so vergaen sy, ende werden weder tot stof.

u Hiob. 34.b.14.

x Gene. 3.b.19.

C.30

^y Du laetst wt dynen adem, so worden sy geschapen, ende vernieuwest de gestalte der Aerden.

y Gen. 2.a.7.

31

De eere des Heeren is eewich, de Heere heeft een welgheuallen aen synen wercken.

32

Hy siet de Aerde aen, ^z so beeft sy, hy roert de berghen aen, so roocken sy.

z Psalm. 18.a.8. ende 114.a.7. 4.Esd. 16.b.12. Iudith. 16.b.18. Iudic. 5.a.2.

33

Ich wil ^a den Heere singhen mijn leefdaghe, ende mynen God louen, so langhe ich ben.

a Psalm. 146.a.2.

34

Myne reden moet hem wel gheuallen: ick verheughe my des Heeren.

35

Der sondaers moeten een eynde worden op Aerden, ende de Godloosen niet meer zijn: loeft den Heere mijn ziele: ^b† Haleluia.

b† An. Loeft den Heere.