Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

[fol. 193v]

Den xc. Psalm.

1. Uooraen vertelt hy de ellendicheyt menschelicken gheslachtes, dat wy alle den doot ende toorne Gods onderworpen zijn, 7. Daerna wijset hy aen, de oorsake deses quaets, namelicken de oorsproncklicke sonde, daer onse natuere mede vergiftet is, 12. ten laetsten biddet hy int ghemeyne om barmherticheyt, dat de sonde vergheuen, gherechticheyt gheschencket, ende wy behouden worden.

A.1

Een ghebedt Mose, des mans Gods. HEere God, du bist onse toeulucht, voort ende voort.

2

Eer dan de berghen werden, ende de Aerde, ende de wereldt gheschapen werden, bistu God van eewicheyt tot eeuwicheyt.

3

Die du den mensche ^a laetst steruen, ende sprekest, Koemt weder ghy menschen kinderen.

a Dat is, De lieden steruen altoos henen, ende andere komen weder door Gods woort daerom is onse leuen teghen hem als niets.

4

^b Want duysent Iaer zijn voor dy, als den dach die ghisteren verganghen is, ende als eene nachtwaecke.

b 2.Pet. 3.a.8.

5

^c Du laetstse daer henen varen als eenen stroom, ende zijn als eenen slaep, ^d gelijck als een gras, dat doch in korten ^e† verwelckt wert.

c Psalm. 73.b.18.

d Psalm. 37.d.35. Iesa. 40.a.6.

e† And. opgaet

6

Dat daer vroech bloeyt, ende in korten verwelct werdt, ende des auondts afghehouwen werdt, ende verdorret.

7

Dat maket dynen toorne, dat wy so vergaen, ende dyne grimmicheyt, dat wy so onuersiens daer van moeten.

8

Want onse misdaedt settestu voor dy, onse ^f onbekende sonde, int licht voor dynen aenghesichte.

f Dat is, Adams sonde, Rom. 5. daermede de doot verdienet is: ende de wereldt weet doch sulcks niet.

6[9]

Daerom varen alle onse daghen daer henen, door dynen toorne, wy brengen onse Iaren toe, als een onnutte reden.

B.10

^g Onse leuen duert tseuentich Iaren: wanneert hooch koemt, so zijn het tachtentich Iaren: ende wanneert kostlick gheweest is, so is het moeyte ende arbeydt geweest: ^h want het vaert snel wech, als vloghen wy daer van.

g Syrach. 18.a.8.

h Hiob. 7.a.6. ende 9.c.25. ende 14.a.5.

11

Wie gelooft het dannoch, dat du so seer ^{i †} toornest? ende wie vreeset hem, voor sulcker dyner grimmicheyt?1

i Dat is, Dat sulcx dijnen toorne is, ende onse sonden so groot zijn, die sulcken toorn verdienen:

† An. toornest? want daerna alsmen dy vreeset, so gaet oock dyne grimmicheyt aen.

12

^k Leert ons bedencken, dat wy steruen moeten, op dat wy verstandich werden.

k Psalm. 39.a.4.

13

Heere, keert dy doch weder tot ons, ende weest dynen knechten ghenadich.

14

Vult ons vroech met dyner ghenade, so willen wy roemen, ende vrolick zijn onse leefdage.

15

Verheucht ons nu weder, na dien du ons langhe plaghest, na dien wy so langhe ongheluck lijden.

16

Bewijst dynen knechten dyne ^l wercken, ende dyne eere haren kinderen.

l Dat is, Leuen ende hulpe, ende alle goet.

17

Ende de Heere onse God zy ons vriendelick, ende vordere het ^m werck onser handen by ons, Ia het werck onser handen, woude hy doch vorderen.

m Dat is, Gheestelick ende wereltlic regiment.