Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Den lxxiiij. Psalm.

1. Een Prophetisch ghebet, voor het volck Gods, ende den tempel oft Godsdienst, teghen de Heydenen, die het volck souden wech voeren, ende den Tempel verwoesten: als door de Chaldeen, ende daer na door den Antiochum gheschiet is.

A.1

Een onderwijsinghe Assaph. GOd, waerom verstootstu ons so gheheel? ende bist so grimmigen toornich, ouer de schapen dyner weyde?

2

Ghedenckt aen dyne Ghemeynte, die du van ^a outs her verworuen, ^b ende dy ten erfdeele verlost hebst: aen den berch Zion daer du op woonest.

a Of, Ouden tijden af.

b Deute. 4.c.20. ende. 32.a.9.

3

Treedt op hen met voeten, ende stootse gantsch te gronde: de vyandt heeft alle dinck verdoruen int Heylichdom.

4

Dyne ^c wederspannige brullen in dyne ^d huysen, ende setten hare ^† Afgoden daer inne.

c Of, beleedigers wederstreuers.

d Dat is, scholen ende Synagogen, daer Gods woort gheleert wert.

† And. Hoochtijdelicken Feesten, ende steken haer teeckenen tot teeckenen op. Men roemde hem als eenen, die een hooch werck dede, die daer dicke boomen hieuwen: Nu doch verhouwen sy alle, etc.

5

Men siet de are bouen blicken, alsomen in een woudt houwet.

6

Ende verhouwen alle zijn schutwerck, met bijlen ende baergien.

7

^e Sy verbernen dijn Heylichdom: sy ontwijen de wooninghe dijns Naems te gronde.

e 1.Reg. 9.a.7. 2.Reg. 25.a.9. 2.Parali. 36.b.19.

8

Sy spreken in harer herten: Laet ons hen beroouen, sy verbernen alle ^f Huysen Gods inden lande.

f Dat is, de steden, daer God zijn woort heeft: als in den scholen.

9

Onse teeckenen en sien wy niet, ende gheen Prophete en predickt meer, ende ^g† gheen Leeraer en leert ons.

g† And. Niemant onder ons weet, hoe langhe.

B.10

Och God, hoe langhe sal de wederpartijder schenden, ende de vyant dynen Name so gantsch lasteren?

11

Waerom wendestu dyne hant af, ende dyne rechterhandt, so gantsch van dynen ^h schoot?

h Schoot dat is den Tempel, daer God zijn volc in versamelt ende leert: ghelijck een moeder haer kint draget ende soocht.

12

Doch God is mijn Koninck van oudts af, die alle hulpe doet, die op Aerden gheschiet:

13

Du verdeylest de Zee door dyne kracht, ende verbrekest de koppen der ⁱ Draken int water.

i Dat is, tyrannen: als Pharao ende zijn Uorsten: also ooc de waluisschen Exod. 14.c.27. Hiob. 40.c.20. Iesa. 27.a.1.

14

Du verslaest de koppen der waluisschen, ende gheeftse ter spijse den volcke inder woestijne.

15

Du laetst hierwt ^k springfonteynen ende beken: du laetst verdrooghen stercke stroomen.

k Dat is, God bouwet landen ende steden, hy verstoortse oock weder.

16

Dach ende nacht is dyne: du makest, dat beyde de Sonne ende Sterren haren ghewissen loop hebben.

17

Du settest eenen yegelicken lande syne palen: somer ende winter maeckstu.

18

So gedenct doch dies, dat de vyant den Heere schendet, ende een dwaesachtich volck lastert synen Name.

19

Du woudest doch den ghedierte niet gheuen de ziele dyner tortelduyuen, ende dyne ellendige dieren niet so gantsch vergheten.

C.20

Ghedenckt aen het Verbondt: want het lant is allenthaluen iammerlick verheert, ende de huysen zijn verscheurt.

21

Laet de ^l slechten niet met schande daer van gaen: want de armen ende ellendighen roemen dynen Name.

l Of, verworpenen

22

Maeckt dy op God, ende voert wt dijn sake: denckt aen de smaedtheyt, die dy daghelicx vanden dwasen wederuaret.

23

Vergheet niets des roepens dyner vyanden: het rasen dyner wederpartijders, wort hoe langher hoe grooter.