Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Den lxxiij. Psalm.

1. Is ghelijcken inhoudts met den xxxvij. Psalm: ende veruatet een schoone leere, dat wy voor ons door ghemeyne erghernisse int cruyce der Godureesenden in desen leuen, ende voorspoet der Godloosen niet verergheren laten: maer ons in onse ellende troosten inden woorde, ende sien met ghedult op der Godloosen wrake, die God te syner tijt aen hen oeffenen wil.

[fol. 190r]

A.1

Eenen Psalm Assaph. ISrael heeft dannoch God ten trooste, ^a wie slechs van reynen herten is.

a Een reyn herte is, dat hem houdt aen Gods woort, reyn ende louter. Psalm. 24.a.4. Matt. 5.a.8.

2

^b Ick dannoch hadde schier gestruyckelt met mynen voeten: mijn treden hadden by na gheslibbert.

b Hiob. 21.a.7. Iere. 12.a.1. Habac. 1.b.13. Malach. 3.b.15.

3

Want het verdroot my op de grootsprekers, doe ick sach dat het den Godloosen so wel ginck.

4

Want sy en zijn in gheen perijckel des doots, maer ^c† staen vast als een palleys.

c† And. zijn vet ende machtich. Psalm. 94.a.3.

5

Sy en zijn niet in ongeluck als ander lieden, ende en worden niet als ander menschen geplaecht.

6

Daerom ^d† moet haer trotzen kostelick dinck zijn, ende haren wreuel moet wel gedaen heeten.

d† And. maecktse hare ouermoedicheyt verwaent, ende de mantel moetwilligher onbillicheyt ouerdecktse.

7

Haren persoon ^{e †} pruyst hem als eenen vetten balch: sy doen wat sy slechs ghedencken.

e Steect de borst wt. Dat is, Sy zijn vet, dat is, rijc, machtich in eeren: daerom pruyssen sy hen, ende willen voor ende bouen aen zijn, ende voor allen gesien zijn: wat sy doen, dat moet recht ende fijn zijn: wat sy spreken, dat is kostelic dinck: dat hare pracht ende hoouaerdicheyt, voor een eere ende cieraet gehouden worde.Wat doch andere spreken ende doen, dat moet stincken ende niets zijn: haer tonge regeert in den hemel ende aerde.

† And. Haer oogen puylen wt van vetheyt: sy etc.

8

Sy vernieten alle dinck, ende spreken quaet daer van, ende spreken ende lasteren hooch hierin.

9

Wat sy spreken, dat moet vanden Hemel af ghesproken zijn: wat sy segghen, dat moet ghelden op Aerden.

B.10

^f† Daerom valt hen haer ghemeyn volck toe, ende loopen hen toe met hoopen, als water.

f† An. Keert hem zijn volck daerhenen, ende hen wert water met vollen [bekeren] ingheschoncken. Ende spreken: Hoe soude het God weten? Hoe soude opmercken by den Hoochsten zijn?

11

Ende spreken: Wat soude God na ghenen vraghen: wat soude de Hoochste harer achten?

12

Siet, dat zijn de Godloosen: die zijn ghelucksalich in de werelt, ende worden rijck.

13

^g Sal het dan te vergheefs zijn dat mijn herte onstraffelick leeft, ende ick myne handen in onschult wassche?

g Malach. 3.b.14.

14

^h Ende ben gheplaecht daghelicx, ende mijn straffe is alle morghen voorhanden?

h Psalm. 38.a.3.

15

Ick hadde oock schier also geseyt, als sy: doch siet, daermede hadde ick verdoemt alle dyne kinderen, die oyt gheweest zijn.

16

Ick dachte daer na, dat ickt begrijpen mochte: doch het was my te swaer.

17

Tot dat ick ginck in het ⁱ Heylichdom Gods, ende merckte op haer eynde.

i Daermen Gods woort hoort, ende sulcke saken recht leert verstaen.

18

Doch du settestse op het glatte, ende stortestse te gronde.

19

^k Hoe worden sy so haest te niete: sy gaen onder, ende nemen een eynde met verschricken.

k Psalm. 37.b.16.d.35.

C.20

Als eenen droom, wanneer eener opwaeckt: so maeckstu Heere hare ^l beelden inder stadt versmaedt.

l Dat is, haer tijtlick wesen, welck slechs een beeldt ende schijn is. Psalm. 90.a.5. Iesa. 29.a.7. Iob. 20.a.8.

21

Doch het doet my wee int herte, ende steeckt my in myne nieren.

22

Dat ick moet een sot zijn, ende niets weten: ende moet als een dier zijn voor dy.

23

Dannoch blijue ick allewege by dy: want du houdest my by myner rechterhant.

24

Du leydest my na dynen rade, ende nemest my eyndelick met eeren aen.

25

Wanneer ick slechs dy hebbe, so en vrage ick niets na Hemel ende Aerde.

26

Wanneer my oock lijf ende ziele versmachtede, so bistu doch God, alle tijt mijns herten troost, ende ^m mijn deel.

m Nume. 18.c.20 Psalm. 16.a.5. ende. 119.f.56. Thren. 3.c.24.

27

ⁿ Want siet, die van dy wijcken sullen omkomen: du brenghest om alle die, die tegen dy hoererie bedrijuen.

n Ierem. 17.b.13. Hebr. 10.d.38.

28

Doch dat is mijn vreucht, dat ick my tot God houde, ende mijn toeuersicht sette op den Heere Heere, dat ick verkondighe alleene dijn doen.