Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)
(2009)–Anoniem Deux-Aes bijbel– Auteursrechtelijk beschermd1. Een Prophecie vander ghemeyner verkondinghe des Rijcx Christi, 8. ende vander afsettinge des Wets met alle haer offeren ende Godsdiensten: ende zijn hier treffelicke vermaningen ende dreyghingen, dat wy met achterstel des Wets ende haerder gerechticheyt, de barmherticheyt ons in Christo bewesen, begrijpen. | |
A.1Eenen Psalm Assaph. GOd de Heere, de Machtighe spreect, ende roept de werelt, vanden opganck der Sonnen, totten nederganck. | |
3Onse God koemt ende en swijcht niet: Ga naar margenootc verslindende vyer gaet voor hem henen, ende rontom hem, een groot onweder. | |
6Ga naar margenootf Ende de Hemelen sullen syne gerechticheyt verkondigen: want God is richter. Sela. | |
7Hoort mijn volck, laet my spreken, Israel laet my onder dy betuygen, Ick God, ben dijn God. | |
8Ga naar margenootg Dijns offers haluen straffe ick dy niet: Ga naar margenooth† dyne brantoffers zijn doch altoos voor my. | |
9Ick wil niet van dynen huyse ossen nemen, noch bocken wt dyne stallen. | |
B.10Want alle dieren inden woude zijn myne, ende het vee op de bergen, daer sy by duysenden gaen. | |
11Ick kenne alle het geuogelte op de berghen, ende alderley gedierte op den velde is voor my. | |
12So my hongerde, woude ick dy daer niet van segghen: Ga naar margenooti want den Aertbodem is myne, ende alles wat daerinne is. | |
13Meynstu dat ick ossen vleesch eten wil, oft bockenbloet drincken? | |
16Daerenteghen totten Godloosen spreeckt God: Wat verkondichstu myne rechten, ende nemest mijn Verbondt in dynen mont? | |
18Wanneer du eenen Dief siest, so loopstu met hem, ende hebst gemeynschap metten ouerspeelders. | |
19Dynen mont laetstu het quaet spreken, ende dyne tonghe drijft valscheyt. | |
C.20Du sittest ende sprekest teghen dynen broeder, den sone dyner moeder achterklapstu. | |
[Folio 186v]
| |
21Dat doestu ende ick swijghe: so meynstu, ick sal dy ghelijck zijn: doch ick wil dy straffen, ende wil dy het onder ooghen setten. | |
22Merckt doch dat, ghy die Gods vergeet, dat ick v niet eenmael wech rucke, ende daer gheen verlosser meer en zy. | |
23Wie danck offert, die prijst my: ende daer is den wech, dat ick hem wijse het Heyl Gods. |
|