Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Den xlij. Psalm.

1. Een ghebet teghen de treuricheyt des gheests, die dan by den gheloouighen in sonderheyt ontstaet, als sy met lijden ende kommer beladen, daertoe der Godloosen spot, als waren sy van God verlaten, draghen moeten, ghelijck als Christus, der Ioden, aen het cruyce. Hy bidt dan dat God zijn aensicht wil sien laten, ende hem teghen sulcke treuricheyt door zijn woort troosten. Ende hier zijn schoone lieflicke troostredenen veruaet.

A.1

Een onderwijsinghe der kinderen Korah, voor te singhen.

2

GElijck als het ^a herte schreyet na versch water, so schreyt mijn ziele, God tot dy.

a And. hindt

3

^b Mijn ziele dorstet na Gode, na den leuendigen God: wanneer sal ick daer henen komen, dat ick ^c Gods aenghesichte aenschouwe?

b Psalm. 63.a.2. 143.a.6.

c Dat is, Daer God woont: als in den Tempel ende waer zijn woort is.

4

^d Mijn tranen zijn mijn spijse dach ende nacht: dewijle men daghelicx tot my seyt: ^e Waer is nu dijn God?

d Psalm. 80.a.6.

e Psalm. 115.a.2. ende. 79.b.10.

5

Wanneer ick dan daeraen gedencke, ^f so schudde ick mijn herte daerwt by my seluen: want ick woude gheerne henen gaen met den hoop, ende met hen wandelen ten huyse Gods, met vrolicheyt ende dancken, onder de hoopen die daer vyeren.

f Psalm. 62.a.9.

6

^g Wat bedroefstu dy mijn ziele, ende bist so onrustich in my? wacht op God, want ick sal hem noch dancken, dat hy my helpt met zijn ^h aensichte.

g Psalm. 42.b.12. ende. 43.a.5.

h Dat is, syne bekentenisse ende tegenwoordicheyt door het woort ende het gelooue.

7

Mijn God, bedroeft is mijn ziele in my, daerom gedencke ick aen dy ⁱ inden lande aen der Iordane ende Hermonim op den kleynen berch.

i Dat is, in den Iootschen lande, welcke hi so noemt, dewijle de Iordane daerin vliet, als het lantwater: ende Hermonim zijn groote bergen daer rontom, tegen welcken de berch Zion kleyne is. Iosu. 12.a.2

8

Dyne ^k vloeden ruysschen daerhenen, dat hier een diepte, ende daer een diepte bruysen, ^l alle dyne waterwaghen ende baren gaen ouer my.

k Gelijc als in de roode Zee den Egyptenaren gheschiedde.

l Ione. 2.a.4.

9

De Heere heeft des daechs toegheseyt zijn goedertierenheyt, ende des nachts singhe ick hem, ende bidde tot den God mijns leuens.

B.10

Ick segghe tot God mynen rotzsteen: Waerom hebstu myner vergheten? waerom moet ick so treurich gaen, wanneer mijn vyant my dringt?

11

Het is als een moort in mynen beenen, dat my myne vyanden schenden: wanneer sy daghelicx tot my segghen: Waer is nu dijn God?

12

Wat bedroefstu dy mijn ziele, ende bist so onrustich in my: wacht op God: want ick sal hem noch dancken, ^m dat hy mijns aensichts hulpe, ende mijn God is.

m Dat is, Hy sal mijn aensichte niet laten te schanden worden: vt supra, Psal. 43. maer my vrolick laten verhoort zijn.