Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xli. Capittel.

1. Wt der sterckte der Leuiathan, wert aengetooghet, dat niemandt Gode wederstaen konne.

A.1

NIemandt en is so koene, die hem ^a† terghen derf: ^b wie is dan die voor my bestaen konne?

a† And. opwecken

b Ierem. 50.e.44.

2

Wie heeft my wat te voren ghedaen, dat ick het hem verghelde? ^c het is myne, wat onder allen Hemelen is.

c Psalm. 24.a.1. Deute. 10.b.14. Exod. 19.a.5. 1.Corinth. 10.c.26

3

Daertoe moet ick segghen, hoe groot, hoe machtich, ende welgheschapen hy is.

4

Wie kan hem zijn kleedt opdecken? ende wie derf het waghen, ^d† hem tusschen den tanden te grijpen?

d† And. met dobbelen toome aen te etcet.

5

Wie kan de kinnebacken zijns aensichts opdoen? verschricklick staen syne tanden rontom.

6

Syne stoute schubben zijn, ghelijck als vaste schilden, vast ende enghe in malcanderen.

7

Eene roeret aen de ander, dat daer niet eenen kleynen windt tusschen komen en kan.

8

Eene hanghet aen der anderen, ende houden hen te samen, dat sy niet en konnen van malcanderen ghetoghen worden.

9

Sijn pruyssen schijnt ghelijck als een licht: syne ooghen zijn, als de ooghenleden der dagheraet.

B.10

Wt synen monde varen fackelen, ende vyerighe voncken schieten daer wt.

11

Wt syner neusen gaet roock, ghelijck als van heeten potten ende ketelen.

12

Synen adem ^e† is als lichte kolen, ende wt synen monde gaen vlammen.

e† And. maeckt kolen gloeyen.

13

Hy heeft eenen stercken hals, ende het is synen lust, waer hy wat verderft.

14

De lidtmaten zijns vleeschs hangen aen malcanderen, ende houden hardt aen hem, dat hy niet veruallen en kan.

15

Sijn herte is so hardt als eenen steen, ende so sterck als een stuck van den ondersten meulensteen.

16

Wanneer hy hem opheft, so ontsetten hen de ^f stercken: ende wanneer hy daer henen breeckt, ^g so en is gheen ghenade daer.

f Dat is, de groote visschen vlieden voor hem: also vlieden ooc voor des werelts ghewelt de Machtighen.

g Also hebben sy ghesondighet, dat is, sy moetent gedaen hebben, ende hier houden, als arme sondaers.

17

Wanneermen tot hem wil met den sweerde, so en verroert hy hem niet, oft met spiessen, geschut ende pantzier.

18

Hy achtet ijser als stroo, ende metael als vuyl hout.

19

Gheen gheschutte en sal hem veriaghen, de slinghersteenen zijn hem als stoppelen.

C.20

Den hamer achtet hy als stoppelen: hy bespottet de beuende spiessen.

21

Onder hem ligghen scherpe steenen, ende hy vaert ouer de scherpe rotzsteenen, als ouer dreck.

22

Hy maect dat de Zee siedt, ghelijck als eenen pot, ende roeret door malcanderen, ghelijck als men een salue menghet.

23

Na hem ^h lichtet den wech, hy maect de diepte gantsch grauwe.

h Dat is, Hy swemmet, ende leeft in de Zee, hoe hy wil, datmen synen wech van verre siet.

24

^i† Op Aerden en is ^k† hem niemant te vergelijcken, hy is ghemaeckt sonder vreese te zijn.

i† An. Zijn heerschappie is maer op der Aerden.

k† And. zijn ghewelt niet etc.

25

Hy ^l† verachtet alles wat hooch is: hy is een Koninck ouer alle stouten.

l† An. Siet alle hooghe dinghen: hy is de Koninck ouer alle kinderen der hooueerdicheyt.