Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xl. Capittel.

1. Aenwijsinghe menschelicker swackheyt, in verghelijckinge Godlicker macht, die hem oock, 10. in eyslicken dieren, 20. ende visschen vertooghet.

A.1

ENde de Heere antwoordde Hiob wt eenen onweder, ende sprack:

2

^a Gordet als een man dyne lendenen: ick wil dy vraghen: leert my.

a Hiob. 38.a.3.

3

Soudestu mijn oordeel te niete maken, ende my verdoemen, dat du rechtueerdich zijst?

4

Hebstu eenen arm als God, ende kanstu met ghelijcker stemmen donderen?

5

Verciert dy met hooueerdicheyt, ende verheft dy: ^b treckt dy loflicken ende heerlicken aen.

b Of, kleedt dy etc.

6

Stroeyt wt den toorne dyner grimmicheydt: Schouwet aen de hoochmoedige, waer sy zijn, ende verootmoedichtse.

7

Ia schouwet aen de hoochmoedighe, waer sy zijn, ende buychtse: ende maeckt de Godloosen dunne, daer sy zijn.

8

Begraefse altesamen in der Aerden, ende versinckt haer ^c† pronckerije int verborghen.

c† And. prael

9

So wil ick dy oock bekennen, dat dy dijn rechter hant helpen kan.

B.10

Siet, de ^d Behemoth, dien ick neffens dy gemaeckt hebbe, eet hoy ghelijck als een osse.

d Behemoth, heet allerley groote schuyslicke dieren, gelijck als Leuiathan, alle groote schuyslicke visschen: doch daer onder beschrijft hy het ghewelt ende macht des Duyuels ende zijns gesindts des Godloosen hoopen in der werelt.

11

Siet, syne kracht is in synen lendenen, ende zijn vermoghen in den nauel zijns buycks.

12

Synen steert streckt hem wt als een Ceder, de aderen zijns ghemechts ^e† starren, als eenen tack.

e† And. zijn verwickelt oft doorulochten,

13

Syne knoken zijn als vast metael: syne ghebeenten zijn als ijseren stauen.

14

Hy is het aenbeghin der weghen Gods, die hem ghemaect heeft, die grijpt hem aen met synen sweerde.

15

De berghen draghen hem kruyderen, ende alle de wilde dieren spelen aldaer.

16

Hy leyt gheerne int schaduwe, int riet, ende int ^f† slijm verborghen.

f† And. vochte plaetsen

17

Het boschwerck bedeckt hem met syner schaduwe, ende de beeckwilghen bedecken hem.

18

Siet, hy slickt in hem den stroom, ende achtet het niet groot, laet hem duncken, hy wilt de Iordaen met synen monde wtsuypen.

19

Noch vanghetmen hem met synen eyghen ooghen, ende door valstricken doorboortmen hem syne neuse.

C.20

^g Kanstu den ^h trecken met den ⁱ hanghel, ende zijn tonghe met eenen strick vaten?

g Cap. 41. Luth. Leuiathan noemt hy de groote waluisschen in der Zee: doch beschrijft hy daer onder der wereldt Uorsten, den Duyuel met synen aenhanghe.

h Esaie. 27.a.1.

i Of, hake

21

Kanstu hem eenen anghel in de neuse doen, ende met eenen priem hem de backen doorboren?

22

Meynstu dat hy dy sal veel smeerkens maken, ^k† ofte dy huychelen?

k† And. met dy vriendelick spreken?

23

Meynstu dat hy een verbondt met dy maken maken sal, dat du hem ^l altoos ten knecht hebbest?

l Of alleweghe

24

Kanstu met hem spelen ghelijck als met eenen voghel? ofte hem dyne maechden binden?

25

Meynstu, de gheselschappen sullen hem versnijden, dat hy onder de Kooplieden gedeylt worde?

26

Kanstu het nette vullen met syner huyt, ende de visscherskoruen met synen koppe?

27

Wanneer du dijn handt aen hem legst, so ge-

[fol. 178r]

denckt, dat het eenen strijdt zy, dien du niet wtuoeren salt.

28

Siet, zijn hope sal hem falgeren, ende wanneer hy hem int gesichte krijcht, so ^m† swenghet hy hem daer henen.

m† And. valtmen daer neder.