Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxxvi. Capittel.

1. Elihu bewijset Gods rechtueerdicheyt wt synen wonderbaren wercken, 8. oock wt dien, dat hy de menschen straffet, dat hyse betere, 13. oft so sy huychelaers zijn, dat hyse tot schande ende waenhope brenghe.

A.1

ELihu sprack voort, ende seyde:

2

Verbeyt my noch een weynich: ick wilt dy kondt doen: want ick hebbe van Gods weghen noch wat te segghen.

3

Ick wil mijn verstandt verre halen, ende mynen Schepper bewijsen, dat hy rechtueerdich zy.

4

Myne reden en sullen sonder twijffel niet valsch zijn, mijn verstant sal sonder vlecke voor dy zijn.

5

Siet, God en verworpt de Machtighe niet, want hij is oock machtich van krachte des herten.

6

Den Godloosen en onderhoudt hy niet, maer helpet den ellendighen ten rechte.

7

^a Hy en keert syne ooghen niet af van den rechtueerdighen, ende ^b† de Koninghen laet hy sitten op den throone altoos, dat sy hooch blijuen.

a Psalm. 3.a.4. ende 34.b.16.

b† an. niet den Koninghen liet hyse etc. 1.Sam. 2.a.8. 2.Samue. 7.b.13. 2.Regum. 10.d.30.

8

^c Ende waer gheuangenen liggen in de stocken, ende gebonden met stricken ellendichlick:

c 2.Reg. 33.b.18.

9

So verkondighet hy hen, wat sy gedaen hebben, ende hare ondeucht, dat sy met ghewelt gehandelt hebben.

B.10

Ende opent hen de oore ter ^† tucht, ende seyt hen, dat sy hen van den onrechte bekeeren sullen.

† Dat is, tot straffinghe onderwijsinghe.

11

^d Hooren sy, ende dienen hem, so sullen sy in goeden daghen oudt worden, ende met lust leuen.

d Esaie 1.b.19.

12

^e Hooren sy niet, so sullen sy int sweerdt vallen, ende vergaen, eer sy het ghewaer worden.

e Exodi 14.b.17.c.27.

13

De ^f huchelaers, ^g† wanneerse den toorne treffet, so en schreyen sy niet: wanneer sy geuanghen ligghen,

f Of, bewimpelaers of veynsers.

g† an. geuen [God] den toorne.

14

So sal haer siele met quale steruen, ende haer leuen onder den hoereniaghers.

15

^h Daerentegen den ellendigen sal hy wt syner ellende verlossen, ende den armen de oore openen in der droeffenisse.

h Psalm. 34.c.23. ende 37.e.40.

16

Hy sal dy trecken wt der wijder kele des angsts, die gheenen gront en heeft: ende dynen disch sal ruste hebben, vol alles goeden.

17

Du daerenteghen makest de saecke der Godloosen goedt, dat haer saecke ende recht ⁱ behouden wert.

i Of, stadtgrijpen

18

^k† Siet toe, dat dy niet misschien toornicheyt bewogen hebbe, yemanden te plagen, oft groot gheschenck, dy niet ghebuyghet en hebbe.

k† and. Maer den toorne is, op dat hy dy niet gantsch henen en werpe met straffe, ende dy niet veel versoengauen helpen moghen.

19

Meynstu, dat hy dijn gewelt achte, oft gout, oft eenighe sterckheyt oft vermoghen?

C.20

Du en doruest ^l† den nacht niet begheeren, den lieden aen haer plaetse te oueruallen.

l† an. des nachts niet versuchten, dat een volc voor het ander opga.

21

Hoedt dy, ende en keert dy niet ten onrechte, als du dan van ellendicheyt begonnen hebst.

22

Siet, God is te hooch in syner kracht: waer is een Leeraer als hy is?

23

Wie wil ouer hem te huys soecken synen wech? ende wie wil tot hem seggen: Du doest onrecht?

24

Denct, dat du zijn werc niet en ^m† wetest, als de lieden singhen.

m† and. groot makest,

25

Want alle menschen sien dat, de lieden sient van verre.

26

Siet, God is groot, ende onbekendt, syner Iaren ghetal kan niemant onderuinden.

27

ⁿ Hy maeckt het water tot kleynen druppen, ende drijft syne wolcken te samen ten reghen.

n Deute. 11.b.14. ende 28.b.12. 1.Regum 18.e.45. Psalm, 147.a.8. Een Poetische beschrijuinghe des onweders.

28

De wolcken vlieten, ende druppen seer op de menschen.

29

^o† Wanneer hy voorneemt de wolcken wt te breyden, als zijn hooghe tente.

o† an. Wie mach doch der wolcken onderscheyt, ende het duenen syner hutten bekennen?

D.30

Siet, so breydet hy synen blixem wt ouer de selue, ende bedecket ^p alle eynden der Zee.

p Dat is, van het Westen tot in het Oosten.

31

Want daer mede verschrickt hy de lieden, ende gheeft doch spijse de volheyt.

32

Hy bedeckt den blixem, als met handen, ende ghebiedt hem dat hy weder kome.

33

Daer van getuycht zijn gheselle, namelicken, des donders toorne in den wolcken.