Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxiiij. Capittel.

1. De vorige meyninge beweert Hiob, dewijle doch niemant meer ghelucx, rijckdommen, eere ende ghewelt hebbe, dan de Godloosen: daerenteghen niemandt meer iammers, ellende ende armoet, dan de vromen.

A.1

VVaerom en ^a souden de tijden den Almachtigen niet verborghen zijn? ende die hem kennen, en sien syne daghen niet.

a Dewijle dat God de boosen so laet maken, hoe sy willen: so schijnt het, ghelijck als wete hy daer niet van. Dewijle ghy dan segghet, hy straft de boosen, ende niet de vromen: so moetet ghy ymmers toelaten, dat hy het niet en wete, ende die hem kennen, oock niet en weten, tot welcker tijdt hy straffen sal, gelijck als ghy v beroemet te weten.

2

^b Sy drijuen de palen te rugghe, sy roouen de kudden, ende weydense.

b Deute. 19.b.14. ende 27.b.17.

3

^c Sy drijuen der weesen ezelen wech, ende nemen der weduwen ossen te pande.

c Exodi. 22.c.22.

4

De arme moeten hen wijcken, ^d ende de nootdruftighe in den lande, moeten hen verbergen.

d Exodi. 23.a.6.

5

Siet, ^e† het wildt in der woestijne gaet daer wt, als sy plegen, vroech ten rooue, dat sy spijse bereyden voor de ionghen.

e† And. De vrije, wreuelige lieden ende tyrannen. an. de woutezelen in etce. gaen daer wt tot haren wercke, maken hen vroech op ten rooue etc.

6

Sy oogsten op den acker, alles wat hy draecht, ende belesen den wijnberch, dien sy met onrecht hebben.

[fol. 174r]

7

De naeckten laten sy ligghen, ende en laten hen gheen decksel in den vrost, dien sy de kleederen ghenomen hebben.

8

Dat sy hen moeten tot den rotzsteenen houden, wanneer eenenslachregen van den berghen op hen ghiet, dewijle sy anders gheenen troost en hebben.

9

Sy rucken het kint van den borsten, ende makent ten weese, ende maken de lieden arm met panden.

B.10

Den naecten laten sy sonder kleederen gaen, ^f ende den hongherighen nemen sy de garuen.

f Deuter. 24.b.19 ende 25.a.4. Leuitic. 19.a.9. ende 23.c.22.

11

Sy dwingense olye te maken op harer eygen meulen, ende hare eygen wijnperssen te treden, ende latense doch dorst lijden.

12

Sy maken de lieden in der stadt suchten, ende de zielen der verslagenen schreyen, ende God en ^g† stortse niet.

g† And. doet sulcke ongherijmde dinghen niet.

13

Daerom zijn sy afuallich geworden van den lichte, ende en kennen synen wech niet, ende en keeren niet weder tot syner straten.

14

Wanneer den dach aenbreect, so staet de moorder op, ende verworghet den armen ende nootdruftigen, ende des nachts is hy als een dief.

15

De ooghe des eehbrekers heeft achtinge op het doncker, ende seyt: My en siet gheen ooge: ende meynt, hy zy verborghen.

16

In den duysteren breken sy tot den huysen in, ^h† des daechs verberghen sy hen te samen, ende schouwen het licht.

h† An. die sy des daechs bemercket hebben.

17

Want wanneer hen de morghen koemt, is hy hen als een duysternisse: want hy gheuoelt het verschricken der duysternissen.

18

Hy vaert lichtueerdich, ghelijck als op een water henen wech, zijn haue werdt ⁱ kleyne in den lande, ende en bouwet synen ^k wijnberch niet.

i smal, verachtelick, an. veruloect op Aerden, ende en siet op den wech der wijnberghen niet.

k Dat is: Die der hoererije na gaen, die brenghen haer goet om, ende latent ongebouwet.

29[19]

De Helle neemt wech die daer sondighen, gelijck asl de hitte ende dorheydt het sneeuwater verteert.

C.20

De barmhertige sullen syner vergeten, synen lust sal wormachtich worden: syner en wort niet meer ghedacht, hy sal ghebroken worden, ghelijck als eenen vuylen boom.

21

Hy heeft beleedighet de eensame, die niet en baert, ende heeft der weduwen niet goets gedaen.

22

Ende de Machtige onder hem ghetogen met syner kracht: wanneer hy staet, en ^l† sal hy zijns leuens niet ghewis zijn.

l† an. betrouwet hem niemant zijns leuens.

23

Hy maect hemseluen wel een sekerheyt, daer hy hem op verlaet: doch sien syne ooghen op ^m haer doen.

m Dat is: dat sy gheen oproer teghen hem en maken, dwingt hyse altoos, ende moet also sekerheyt met list soecken: maer het en duert niet langhe, ende en is niet bestandich.

24

Sy zijn een kleyne tijdt verheuen, ende worden te niete: ende onderghedruckt, ende gantsch ende gheheelick wtghedelghet worden: ende gelijck als het eerste bloeyen aen den aren, sullen sy afgheslaghen worden.

25

Isset niet also? welaen, wie wil my leughenstraffen ende beweeren, dat myne redene niets en zy?