Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xxi. Capittel.

1. De vrienden Hiob dringhen daer, in alle harer reden, op, dat alleen de Godloosen van God niet onual gestraft worden: wie ghestraft wort, die zy Godloos ende onvroom: Dat wederstrijdet Hiob, ende wil, dat het menich mael den schalcken hier eenen tijt lanck beter ga, dan den vromen: daerom en straffet God niet alle tijt na onser schalckheyt, maer na synen wille.

A.1

HIob antwoordde, ⁺ ende sprack:

+ Hiob antwoordet.

2

Hoort doch aen myne reden, ende latet v raden.

3

Verdraecht my, dat ick oock spreke, ende bespottet my daer na.

4

Handele ick dan met eenen mensche, dat mynen moet hier niet en soude onwillich in zijn?

5

Keeret v hier tot my, ghy sullet suer sien, ende de hant op den mont legghen moeten.

6

Wanneer ick daer aen dencke, so verschricke ick, ende het beuen koemt mynen vleesche aen.

7

^a Waerom leuen dan de Godloosen, worden oudt, ende nemen toe met goederen?

a Psalm. 73.a.2. Ierem. 12.a.1. Habac. 1.a.3.b.13.

8

Haer zaet is seker rontom hen, ende hare nakomelinghen zijn by hen.

9

Haer huys heeft vrede voor de vreese, ^b ende Gods roede en is niet bouen hem.

b Pro. 3.b.11.d.33. Hebr. 12.a.5.

B.10

Syne ossen laetmen toe, ende het en misraect hem niet: zijn koe kaluet, ende en is niet onuruchtbaer.

11

Hare ionghe kinderen gaen wt, ghelijck als een kudde, ende hare kinderen springhen.

12

^c Sy iuychen met tamborijnen ende harpen, ende zijn vrolick met ^d† pijpen.

c Esaie 5.b.12. Amos 6.a.5.

d† an. vedelen.

13

Sy worden oudt by goeden dagen, ende verschricken ^e nauwelic eenen ^f oogenblic voor de Helle.

e Of, kuym

f Dat is: Sy leuen wel tot aen den doot, ende so isset om eenen boosen ooghenblick met hen te doen, so zijn sy henen door: maer ick moet so lange tijt verschrickinge ende ongeluck lijden.

14

Die doch tot God segghen: ^g Maeckt dy van ons, wy en willen van dynen wegen niet weten.

g Luce 19.b.14. Hiob 22.b.17.

15

^h Wie is de Almachtige, dat wy hem dienen souden? ⁱ oft wat zijn wy dies ghebetert, so wy hem aenroepen?

h Exodi 5.a.2.

i Malea. 3.b.14.

16

Doch siet, haer goet en staet niet in haren handen: daerom sal der Godloosen sin verre van my zijn.

17

O hoe sal dat ^k licht der Godloosen, ende haer ongeluck ouer hen komen? hy sal hertenleet wtdeylen in synen toorne.

k Of, keerse Prouer. 24.c.29.

18

Sy ^l sullen zijn gelijck als stoppelen voor den winde, ^m ende als kaf, dat den stormwindt wech voert.

l Hiob 18.a.5.

m Psalm. 1.a.5.

19

God bewaert desseluen ongheluck op syne kinderen: wanneermen het hem betalen sal, so salmen het vernemen.

C.20

Syne oogen sullen zijn verderuen sien, ende van der grimmicheyt des Almachtighen sal hy drincken.

21

Want wie sal een welgheuallen hebben, aen synen huyse na hem? ende het ghetal syner maenden sal nauwelick half blijuen.

22

Wie wil God leeren, die oock de Hooghen richtet?

23

Dese sterft ⁿ frisch ende gesont, in allen rijckdom ende voller ghenoeghe.

n Psalm. 49.b.12 Eccle. 2.b.14.16.

24

Sijn ^o† melckvat is vol melcks, ende syne beenen worden ghemestet met march.

o† an. syne borsten zijn

25

Ghene daerenteghen sterft met bedroefder zielen, ende en heeft noyt met vreuchden gegeten.

26

Ende ligghen ghelijck met malcanderen in der Aerden, ende de wormen deckense toe.

27

Siet, ick kenne uwe ghedachten wel, ende uwe ^p vermeten voornemen teghen my.

p of, erch grondich, onbillick

28

Want ghy spreect: Waer is het huys des Vorsten? ende waer is de hutte, daer de Godloosen woonden?

29

^q† Ghy spreect doch daer van, gelijck als het gemeyn volck, ende en merckt niet, wat ghener wesen bediedet.

q† and. wanneer daer wechreysers voor by ginghen, en vraechdet ghyse niet? gewis hare teeckenen en kondt ghy niet afslaen.

D.30

^r Want de boose werdt verwaert tot op den dach des verderuens, ende op den dach der grimmicheyt blijft hy.

r Syr. 12.b.13. 2.Petri 2.a.9.

31

Wie wil segghen, wat hy verdient, wanneer men het wtwendich aensiet? wie wil hem ^s verghelden, wat hy doet?

s Dat is: Wie kant oordeelen, wat hem te verghelden zy, sonder alleen God.

32

Doch hy wert ten graue ghetrocken, ende moet blijuen by den ^t hoopen.

t Dat is: Hem is oock een graf bereyt, onder den anderen grauen.

[fol. 173v]

33

^u Den slijm der beken beuiel hem wel, ende alle menschen werden hem na ghetoghen, ende dier, die voor hem gheweest zijn, en is gheen ghetal.

u dat is: Den wellust inden vleesche, ende het goedt leuen. And. Daer zijn hem de russen des dals aenghenaem.

34

Hoe troostet gy my so vergheefs? ende uwe antwoorde, wert onrecht beuonden.