Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xi. Capittel.

1. Zophar straft den Hiob, 6. houdt hem voor, dat zijn sonden veel meer straffen verdient hebben, ende dat hem niemant tegen God setten sal, 13. ende wijst hem lijdsaemheyt ende beteringhe.

[fol. 171r]

A.1

DOe antwoordde Zophar van Naema, ⁺ ende sprack:

+ Zophar spreket, ende straft Iob onbillick.

2

Wanneer eener langhe ghesproken heeft, moet hy niet oock hooren? moet dan een ^a wasscher altoos recht hebben?

a Of, swetser, klappaert,

3

Moeten de lieden tot dynen grooten wasschen swijghen, dat du bespottest, ende dy niemandt beschame?

4

Du sprekest: ^b Mijn reden is reyne, ende louter ben ick voor dynen ooghen.

b Hiob 6.d.30. ende 16.b.17.

5

Och dat God met dy sprake, ende dede syne lippen op,

6

Ende dede dy kondt de heymelicke wijsheyt: want hy hadde noch wel meer aen dy te doen: op dat du wistest, dat hy dyner sonde niet alle ghedencket.

7

Meynstu, dat du so vele wetest, als God weet, ende willest alle dinck so volcomelick treffen, als de Almachtighe?

8

Hy is hoogher dan den Hemel, wat wiltu doen? dieper dan de Helle, wat kanstu weten?

9

Langher dan de Aerde, ende breeder dan de Zee.

B.10

So hyse omkeerde oft verborchde, oft op eenen hoop worpe, wie wil het hem weeren?

11

^c Want hy kent de loose lieden: hy siet de ondeucht, ende soude het niet verstaen?

c 1.Sam. 16.a.7. Iere. 17.b.10.

12

Een onnut man ^d† blaest hem op, ende een geboren mensche wil zijn, als een ionck ^e wildt.

d† And. koemt ten verstande,

e Dat is, vrij ende synen eygen wille hebben.

13

Wanneer du dijn herte haddest gherichtet, ende dyne handen tot hem wtghebreydet.

14

Wanneer du de ondeucht, die in dyner hant is, haddest verre van dy ghedaen, dat in dyner hutten gheen onrecht bleue.

15

So mochtestu dijn aensicht opheffen onstraffelick, ende soudest vaste zijn, ende dy niet vreesen.

16

Dan soudestu der moeyte vergeten, ende so weynich dencken, als des waters dat voorby gaet.

17

^f Ende den tijt dijns leuens soude opgaen, als den middach, ende de duysternisse soude eenen lichten morghen worden.

f Esaie. 58.a.8.

18

^g Ende mochtest dy dies troosten, dat daer noch hope voor handen zy, ende soudest ^h† met ruste int graf komen.

g Leuit. 26.a.5.

h† Anders. een gracht grauen, ende seker slapen.

19

ⁱ Ende soudest dy legghen, ende niemant soude dy opschricken, ende vele souden voor dy vlieden.

i Leuit. 26.a.6.

20

Doch de oogen der Godloosen sullen te niete worden, ende en sullen niet ontloopen konnen: want haer hope sal ^k† haerder zielen feylen.

k† And. haer ziele beangsten.