Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat x. Capittel.

1. Hy verantwoordt hem voor God als voor eenen Richter, ende voecht zijn gantsche redene daer henen, Dewijle op Aerden niemant sonder schult en leeft, ende God dat weet, waerom hy dan so rou zy metter straffe. Item, waerom hy straft, so doch niemant zijn gheweldt ontloopen en mach.

A.1

MYner zielen verdriet mijn leuen: ick wil mijn klaghe ouer my gaen laten, ende spreken vander bedroeffenisse mijnder zielen.

2

Ende tot God segghen: Verdoemt my niet: laet my weten, waerom du met my twistest?

3

Behaecht het dy, dat du gewalt doest, ende my verworpest, dien dyne handen gemaect hebben, ende makest der Godloosen voornemen tot eeren?

4

Hebstu dan oock vleesschelicke ooghen, oft siestu als een mensche siet?

5

Oft is dynen tijt als eens menschen tijt? oft dyne Iaren als eens mans Iaren?

6

Dat du na myner misdaet vraghest, ende soeckest mijn sonde:

7

So du doch wetest, dat ick niet Godloos en zy: ^a so doch daer niemant en is, die wt dyner hant verlossen kan.

a Deute. 32.d.39.

8

^b Dyne handen hebben my gheschapen, ende ghemaect alles wat ick ^c om ende om ben: ende du versinckest my gheheelick.

b Psal. 119.h.73.

c Niets is aen my dat du niet ghemaect en hebst, of dat niet dyne en zy: noch verworpstu my, als hadde my een ander gemaect, die dijn vyant ware, so gheheel en neemstu dy, dijns eygens niet aen.

9

Denckt doch, dat du my wt leem ghemaeckt hebst, ende sult my weder tot Aerde maken.

B.10

^d Hebstu my niet gelijck als melck ghemolcken, ende als kase laten runnen?

d Sapien. 7.a.2.

11

Du hebst my huydt ende vleesch aenghetogen, met beenen ende aderen hebstu my te samen gheuoecht.

12

Het leuen ende weldaedt hebstu aen my ghedaen, ende dijn opsien bewaert mynen ^e adem.

e Dat is, mijn leuen, dat den adem wtwijst.

13

Ende hoewel du sulcx in dyner herten verberghest, so weet ick doch, dat du des ghedenckest.

14

Wanneer ick sondige, so merckestu het haest, ende en laetst myne misdaet niet onghestraft.

15

Ben ick Godloos, so is my wederom wee: ben ick rechtueerdich, so en derf ick doch mijn hooft niet opheffen, als die ick vol versmaedtheyts ben, ende sie mijn ellende.

16

^f† Ende gelijck als een opgericht leeu, iaechstu my, ende handelst wederom grouwelicken met my.

f† An. Nu het kome op het hoochste, dat du my, als een leeu na iaechst: doch du drijuest wederom wonder met my.

17

Du vernieuwest dyne ghetuygen tegen my, ende makest dijns toorns vele op my: het eene plaecht my ouer het ander met hoopen.

18

^g Waerom hebstu my wt moeders lijue komen laten? och dat ick ware omghekomen, ende my noyt gheen ooghe ghesien en hadde.

g Hiob. 3.b.11. Iere. 20.b.17.

19

So ware ick, als die noyt geweest en zijn, van moeders lijue ten graue ghebracht.

C.20

Wil dan gheen eynde hebben mijn kort leuen? ende van my af laten, dat ick een weynich verquickt worde?

21

Eer dan ick henen ga, ende en kome niet weder, namelicken, int landt der duysternisse ende donckerheyt.

22

In het lant, daer het sticke dickduyster is, ende daer gheen ordeninge en is, daer het schijnt als de donckerheyt.