Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat vij. Capittel.

1. Een vriendelicke twistinge Hiobs tegen God, met vertellinge van katijuicheden des menschelicken leuens.

A.1

MOet de mensche niet ^a† altoos inden strijdt zijn op Aerden, ende zijn dagen zijn als eens ^b dachlooners?

a† And. Heeft de mensche niet een bestrijdende tijt op Aerden.

b Of, huerlincx,

2

Ghelijck als eenen knecht verlangt na der schaduwe, ende eenen dachlooner, dat synen arbeyt wt zy.

3

Also hebbe ick wel gantsche maenden ^c te vergheefs ghearbeyt, ende der ellendigher nachten zijn my vele gheworden.

c Dat is, Ick hebbe ruste ende des arbeyts een eynde gesocht: maer dat is te vergheefs: daer blijft noch altoos onruste.

4

^d Wanneer ick my leyde, sprack ick: Wanneer sal ick opstaen? ende daer na rekende ick, wanneer het auont worden woude: ^e† want ick was gantsch een schuwsel alleman, tot dat het duyster wert.

d Deute. 28.g.67.

e† And. dan werde ick van wentelen van eender zijden op der ander gantsch sat, tot dat den dageraet aenbrack.

5

Mijn vleesch is om ende om wormachtich ende dreckich: mijn huydt is verschrompen, ende te niete gheworden.

6

^f Mijn daghen zijn lichter wech gheulogen, dan een weuers spoele, ende zijn vergaen, ^g† dat daer gheen ophouden gheweest en is.

f Hiob. 9.c.25. ende 14.a.1.

g† And. sonder eenighe hope.

7

Ghedenct dat mijn leuen eenen wint is, ende mijn ooghen niet wederkomen te sien het goede.

8

Ende gheen ^h† leuendige ooghe, sal my meer sien, dyne oogen sien my aen, daerouer verga ick.

h† An. ooge diens die my siet.

9

Een wolcke vergaet, ende vaert daerhenen: also wie hieronder in de helle vaert, die en koemt niet weder op.

B.10

Ende koemt niet weder in zijn huys, ende zijn plaetse en kent hem niet meer.

11

Daerom en wil ick oock mynen monde niet weeren: ick wil spreken vanden angst mijns herten, ende wil wt segghen vander droeffenisse myner zielen.

12

Ben ick dan een Zee, of waluisch, dat du my also bewarest?

13

Wanneer ick ghedachte: Mijn bedde sal my troosten, mynen legher sal het my een weynich verlichten, wanneer ick met my seluen spreke.

14

ⁱ So verschrickstu my met droomen, ende makest my grouwen.

i Danie. 2.a.1.

15

Dat mijn ziele wenschet, ghehanghen te zijn, ende mijn beenen de doot.

16

Ick en begeere niet meer te leuen: houdt op van my, want mijn dagen zijn vergheefs gheweest.

17

^k Wat is een mensche, dat du hem groot achtest, ende bekommerst dy met hem?

k Psal. 8.a.5. ende 144.a.3. Hebre. 2.a.6.

18

Du soeckst hem daghelicx te huys, ^l ende versoeckest hem alle stonden.

l Deuter. 8.a.2. Gene. 22.a.1.

19

Waerom maecstu dy niet van my, ende latest niet af, tot dat ick mijn speecksel verslinde.

C.20

Hebbe ick ghesondicht, wat sal ick dy doen? O du menschen Hoeder, waerom maecstu my, dat ick aen dy stoote, ende ben my seluen eenen last?

21

Ende waerom en vergheefstu my mijn misdaet niet, ende neemst wech myne sonden? want ^m† nu sal ick my in de Aerde leggen, ende wanneermen my morghen soeckt, so en sal ick daer niet zijn.

m† And. so ick nu in stof sliepe, ende du my morghen vroech soecken soudest, so en ware ic niet daer.