Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat vi. Capittel.

1. Hiob berichtet zijn vrienden dat hy niet sonder oorsake so ongheduldich, gheschreyt en hebbe: de smerte zy groot, 14. treftse heymelicken dat sy meer wt huychelrie, dan wt warachtigher liefde hem te troosten ghekomen zijn.

A.1

HIob antwoordde, ende sprack:

2

Wanneermen mynen iammer woeghe, ende mijn lijden te samen in een waghe leyde,

3

So soude het swaerder zijn, dan het zant aen der Zee: daerom ist onnut wat ick spreke.

4

Want de pijlen des Almachtighen steken in my: derseluer grimmicheyt suypt wt mynen gheest, ende de verschrickinghen Gods, zijn op my gherichtet.

5

^† Het wildt en schreyt niet, wanneer het gras heeft, den osse en loeyt niet, wanneer hy zijn voeder heeft.

† And. De woudesel.

6

^a Kanmen oock eten dat ongesouten is, oft hoe kanmen smaken het witte, dat om den doeyer is?

a Dat is, Ghy hebdet goet troosten, v en feylt niets: men eet niets onghesouten, wanneermen het beter weet, maer ick moet als nu wel, beyde dit, ende dat etc. Amos 3.a.4.

7

^b Wat myner ziele teghen was aen te roeren, dat is mijn spijse van smerten.

b Prouer. 27.a.7.

8

O dat mijn bede gheschiedde, ende my God gaue, dat ick hope.

9

Dat God begost ende ^* versloech my, ende liet zijn hant gaen, ende vermorselde my.

* Of, sloech te morsel

B.10

So hadde ick noch troost, ende woude bidden in myner kranckheyt, dat hy slechs niet en verschoonde: ick en heb doch niet ^† versaeckt, de reden is des Heylighen.

† Dat is, Ick en hebbe het doch niet verdient, dat ick also geplaecht worde: woude God, ic ware doot. And. want ick en wil niet afuallen van den woorden des. etc.

11

Wat is mijn kracht, dat ick kan bestandich blijuen: ende welcke is mijn eynde, dat mijn ziele soude gheduldich zijn?

12

Mijn kracht en is doch niet steenen, so en is mijn vleesch oock niet metalen.

13

^c Ick en hebbe doch nergens gheen hulpe, ende mijn vermoghen is wech.

c Thren. 1.a.2.

14

Wie synen naesten gheen barmherticheyt en bewijst, die verlaet de vreese des Almachtigen.

15

Mijn broeders gaen verachtelic voorby my, ghelijck als een beke, ghelijck als de waterstroomen voorby vlieten.

16

^d† Doch die hen voor den rijm schroemen, ouer dien sal den sneeu vallen.

d† An. Welcke bedroeft, [and. rau] worden van yse, sose de sneeu bedect. Te dier tijt wanneer het kout, wort, veruriesen sy te samen, ende wanneer etc. wort, vergaen sy, etc.

17

Te dier tijt, wanner haer de hitte drucken sal, sullen sy ^e versmachten, ende wanneer het heet wort, sullen sy vergaen van haerder stede.

e Dat is, Dewijle dat mijn vrienden nu voorby ruyschen, ghelijck als een water, ende en kennen my niet, salse ooc eenmael een hitte drucken: so sullen sy dan verloopen ende verdroogen, daerom dat sy my nu verlaten.

18

Haren wech gaet ter zijden wt, sy treden op het onghebaende, ende sullen omkomen.

19

Sy sien op de ^f weghen Thema, op de paden van rijck Arabien wachten sy.

f Dat is, Sy houdent met dien, die mi berooft hebben, als voren int eerste cap. staet: gheuen den seluen recht, ende my onrecht.

[fol. 170r]

C.20

Doch sy sullen te schanden worden, wanneer het op het aldersekerste is, ende hen schamen moeten, wanneer sy daerhenen komen.

21

Want ghy zijt ^g† nu tot my ghekomen, ende dewijle dat ghy iammer siet, vreest ghy v.

g† And. oock also worden, etc.

22

Hebbe ick oock gheseyt: Brenget herwaerts, ende van uwen vermoghen schenckt my wat.

23

Ende beurijdt my wter hant des vyants, ende verlost my vander hant der tyrannen?

24

Leert my, ick wil swijghen: ende wat ick niet en weet, dat onderwijst my.

25

^h† Waerom straft ghy de rechte reden? wie is daer onder v, diese straffen kan?

h† An. Hoe bondich [of vast] zijnde, etc.

26

Ghy versiert woorden, dat ghy slechs straft, ende dat ghy slechs woorden blaest, die my vertzaecht maken souden.

27

Ghy ouerualt eenen armen weesen, ende graeft uwen naesten kuylen.

28

Doch dewijle ghy begonnen hebt, so siet op my, oft ick voor v met leughen bestaen sal.

29

Antwoordet wat recht is, mijn antwoorde sal noch recht blijuen.

30

ⁱ Wat gheldet, oft mijn meyninghe onrecht hebbe, ende mynen mont wat quaets voorgheeft?

i Iob. 11.a.4.