Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat iij. Capittel.

1. Haman vanden Koninck verhoocht, 5. soeckt om Mardachai wille, alle Ioden te verdelghen.

A.1

NA dese gheschiedenissen maecte de Koninck Ahasueros Haman groot, ⁺ den sone Medatha den Agariter, ende verhoochde hem, ende stelde synen stoel bouen alle Vorsten die by hem waren.

+ Haman wort vanden Koninc verhoocht.

2

Ende alle knechten des Konincx, die aen de poorte des Konincx waren buychden de knyen, ende baden Haman aen: want de Koninck hadde het also gheboden: ^a doch Mardachai en buychde de knyen niet, ende en badt hem niet aen.

a 1.Esther. 1.a.7.

3

Doe spraken des Konincx knechten, die in der poorte des Konincx waren, tot Mardachai: Waerom ouertreedtstu des Konincx ghebot?

4

Ende doe sy daghelicx sulcx tot hem seyden, ende hy hen niet en hoorde, seyden sy het Haman aen, op dat sy sagen, oft sulck doen Mardachai, bestaen soude: want hy hadde geseyt, dat hy een Iode ware.

5

Ende doe Haman sach, dat Mardachai hem de knyen niet en buychde, noch hem aenbadt, wert hy vol grimmicheyts.

6

Ende verachtede het, dat hy aen Mardachai alleen soude de hant legghen: want sy hadden hem het volck Mardachai aengheseyt: maer hy poochde het volck Mardachai, alle Ioden, die inden gantschen Koninckrijcke Ahasueros waren, te verdelghen.

7

Inder eerster maent, dat is de maent Nissan, inden twaelfsten Iare des Konincx Ahasueros, wert het lot gheworpen voor Haman, vanden eenen dach op den anderen, ende vander maent tot op de twaelfste maent, dat is de maent Adar.

8

Ende Haman sprack totten Koninck Ahasueros: ⁺ Daer is een volck verstroyt, ende het deylt hem onder alle volcken, in allen landen dijns Koninckrijcx, ende haer Wet is anders, dan aller volcken, ende en doen niet na des Konincx wetten, ende het en is den Koninck niet te lijden, hen also te laten.

+ Hamans boosen raet teghen de Ioden.

9

Behaget den Koninck, so schrijue hy datmen het ombrenghe: so wil ick thien duysent Centener siluers henen weghen, onder de handt der Amptlieden, datmen het brenghe in de kamer des Konincx.

B.10

Doe tooch de Koninck synen rinck van der hant, ende dede hem Haman, den sone Medatha, den Agagiter, der Ioden vyant.

11

Ende de Koninck sprack tot Haman: Dat siluer zy dy ghegheuen, daertoe dat volck, dat dy daer mede doest, wat dy behaecht.

12

Doe riepmen de schrijuers des Konincx, inden derthienden daghe der eerster maent: ende daer wert gheschreuen, als Haman beual, aen de Vorsten des Konincx, ende tot de Lantvoochden hier ende daer inden landen, ende tot den Hooftlieden eens yeghelicken volcx, inden landen hier ende daer, na der schrift eens yeghelicken volcx, ende na harer sprake, inden name des Konincx Ahasueros, ende met des Konincx rinck verseghelt.

13

Ende de brieuen werden ghesonden door de loopers, ⁺ in alle landen des Konincx, te verdelghen, te verworghen, ende om te brenghen alle Ioden, beyde ionck ende oudt, kinderen ende vrouwen op eenen dach, namelicken, op den dertienden dach der ^b twaelfster maent, dat is de maent Adar, ende haer goet te roouen.

+ Een gebot des Konincx dat alle Ioden op eenen dach sullen verdelcht worden.

b Dat is, Sprockel.

14

Also was het inhoudt der schrift: Dat een gebot ghegheuen ware in allen landen, allen volcken kondt te doen, dat sy op den seluen dach bereedt waren.

15

Ende de loopers ghinghen haestelick wt, na des Konincx ghebot: ende op der borcht Susan wert een ghebot aengheslaghen: ende de Koninck ende Haman saten ende droncken, doch de stadt Susan wert ^c verwerret.

c Of, onrustich.