Biblia dat is, de gantsche Heylighe Schrift, grondelick ende trouvvelick verduydtschet, Met verklaringhe duysterer woorden, redenen ende spreucken [etc.] (Deux-Aes bijbel)

Dat xiij. Capittel.

1. Na de Wet wort het volck wederom ghereynicht, van der Heydenen gheselschap, 4. int afwesen Nehemia veel onrechts voorghenomen, 10. den Leuiten haer behoorlick deel niet ghegheuen, 15. Den Sabbath niet ghehouden, 23. de Ioden nemen wederom Heydensche wijuen.

[fol. 165v]

A.1

ENde te dier tijt ^a wert het boeck Mose ghelesen voor de ooren des volcx, ^b ende daer wert in geuonden gheschreuen, Dat de Ammoniten ende Moabiten, nemmermeer sullen in de Ghemeynte Gods komen.

a Nehe. 8.a.6.

b Deut. 23.a.3.

2

Daerom dat sy den kinderen Israels niet voorquamen, met broot ende water, ^c ende huerden tegen hen Bileam, dat hyse veruloecken soude: doch onse God keerde den vloeck in eenen seghen.

c Num. 22.a.5.

3

Doe sy nu dese Wet hoorden, scheydden sy alle vreemdelinghen van Israel af.

4

Ende voor dien ^d† hadde de Priester Eliasib, in de kiste aenden huyse ons Gods, gheleyt het offer Tobia.

d† And. was ghestelt ouer de kiste aenden huyse onses Gods de Priester Eliasib, die was een vrient Tobia. Ende hadde hem een groote, etc.

5

Want hy hadde hem een groote kiste ghemaeckt, ende daer hadden sy te voren henen gheleyt, spijsoffer, wieroock, ghereetschap, ende de thienden van koren, most, ende olye, na ^e† den ghebode der Leuiten, Sanghers, ende Deurwachters, daertoe de Heffinghe der Priesters.

e† And. welcke waren, na den ghebode, der Leuiten, etc.

6

Doch in allen desen en was ick niet te Ierusalem: ^{+ f} want inden twee ende dertichsten Iare Arthahsastha, des Konincx te Babel, quam ick totten Koninck: ende na sommighe dagen verwerf ick vanden Koninc, dat ick na Ierusalem tooch.

+ Int afwesen Nehemia wert veel onrechts weder voorgenomen.

f Nehem. 2.a.1.

7

Ende ick mercte dat het niet goet en was, dat Eliasib by Tobia ghedaen hadde, dat hy hem een kiste maecte, inden hof aenden huyse Gods.

8

Ende het verdroot my seer, ende wierp alle ghereetschap vanden huyse Tobia wt voor de kiste.

9

Ende hiet, dat sy de kiste reynichden: ende ick bracht aldaer weder henen de ghereetschap des huys Gods, het spijsoffer, ende den wieroock.

B.10

^g Ende ick vernam dat der Leuiten deel, ⁺ hen niet ghegheuen waer: daerom de Leuiten ende Sanghers gheuloden waren, een yeghelick tot synen acker te arbeyden.

g Nehe. 10.d.37.

+ De Leuiten verlaten door ghebreck den dienst des Heeren.

11

Doe bescholdt ick de Ouersten, ende sprack: Waerom verlaten wy het huys Gods? doch ick vergaderdese, ende steldese aen hare stede.

12

Doe brachte gantsch Iuda de thienden van koren, most, ende olye ten schatte.

13

Ende ick stelde ouer de schatten, SelemIa den Priester, ende Zadok den Schriftgeleerden, ende vanden Leuiten PedaIa, ende onder hare hant Hanan, den sone Sachur, des soons MathanIa: want sy werden trouwe ghehouden, ende hen wert beuolen, haren broederen wt te deylen.

14

^h Ghedenckt myner mijn God daer aen, ende en delcht myne barmherticheyt niet wt, die ick aen mijns Gods huys, ende aen syner wacht ghedaen hebbe.

h Nehem. 5.b.19.

15

Ter seluer tijt, ⁺ sach ick in Iuda wijnperssen treden, op den Sabbath, ende ⁱ garuen in brenghen, ende Ezels beladen met wijndruyuen, vijghen, ende allerley last te Ierusalem brenghen, op den Sabbathdach: ende ich betuychdese dies daechs, doe sy de voederinghe verkochten.

+ Den Sabbath wort ontheylicht. Nehem. 10.d.31.

i Of, schoouen

16

Daer woonden oock Tyriers inne, die brachten visschen, ende allerley ware, ende verkochtense op den Sabbath, den kinderen Iuda ende Ierusalem.

17

Doe bescholde ick de Ouersten in Iuda, ende sprack tot hen: Wat is dat voor een boos dinck, dat ghy doet, ende breeckt den Sabbath dach?

18

Deden onse vaders also niet, ende God bracht alle dit ongheluck ouer ons, ende ouer dese stadt? ^k ende ghy maeckt des toorns ouer Israel noch meer, dat ghy den Sabbath breeckt.

k Esra. 10.b.10.

19

Ende doe ^l† de poorten te Ierusalem opgetoghen waren, voor den Sabbath, hiet ick de deure toesluyten, ende beual, men soudese niet op doen tot na den Sabbath: ende ick bestelde myner Iongers sommige aen de poorte, datmen gheenen last daer in en brochte aenden Sabbathdage.

l† And. het begonst doncker te worden in de poorten te Ierusalem, voor, etc.

C.20

Doe bleuen de Kremers ende verkoopers met allerley ware, dien nacht ouer buyten voor Ierusalem, eenmael of twee.

21

Doe betuychde ick hen, ende sprack tot hen: Waerom blijft ghy den nacht ouer, rondtom de mueren? so ghy het noch eens doet, so wil ick de hant aen v legghen: van dier tijt aen, en quamen sy des Sabbaths niet.

22

Ende ick sprack tot den Leuiten, die daer reyn waren, dat sy quamen, ende wachten de poorte, te heylighen den Sabbathdach: mijn God ghedenct my dies oock, ende verschoont myner, na dyner grooter barmherticheyt.

23

^m Ick sach oock te dier tijt Ioden, ⁺ die daer wijuen namen van Asdod, Ammon ende Moab.

m Nehe. 10.c.29. Esra. 10.b.11.

+ De Ioden nemen wederom Heydensche wijuen.

24

Ende hare kinderen spraken de helft Asdodisch, ende en konden gheen Iodisch spreken, maer na der sprake eens yeghelicken volcx.

25

Ende ick bescholdtse, ende vloecte hen, ende sloech sommighe mannen, ende plucktese, ende nam eenen eedt van hen by Gode, ⁿ Ghy en sult uwe dochteren niet geuen haren sonen, noch hare dochteren nemen uwen sonen, oft v seluen.

n Deut. 7..a.3.

26

^o En heeft niet Salomo de Koninck Israels, daer aen ghesondicht? ende daer en was doch in velen Heydenen, gheen Koninck hem ghelijck: ende hy was synen Gode lief, ende God stelde hem Koninck ouer gantsch Israel: ^p noch maecten hem de wtlandische wijuen tot sonden.

o 1.Reg. 3.a.1. ende 11.a.1.

p 1.Reg. 11.a.4. Syrach 47.c.21.

27

^q† Hebt ghy dat niet ghehoort dat ghy sulck groot quaet doet, v aen uwen God te vergrijpen, met wtlandischen wijuen te nemen?

q† And. Sullen wy v nu hierin hooren, dat, etc.

28

Ende een vanden kinderen Ioiada, des soons Eliasib, des Hooghen priesters, hadde hem vermaechschapt met Saneballat den Horonite, doch ick iaechde hem van my.

29

Ghedenckt aen hen, mijn God, die des Priesterdoms los gheworden zijn, ende des verbonts des Priesterdoms, ende der Leuiten.

D.30

Also reynichde ickse van allen wtlandischen, ende stelde wacht der Priesters ende Leuiten, eenen yeghelicken tot synen wercke.

31

Ende te offeren het hout tot bestemden tijden, ende de eerstelinghen: ghedenckt myner mijn God, ten besten.